بهمن آرمان؛ کارشناس مسائل اقتصادی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری ایسکانیوز درباره تاثیر اقتصادی عضویت دائم ایران در سازمان همکاری های شانگهای  با بیان اینکه این سازمان تشکیلاتی برای توسعه اقتصادی نیست گفت: آنچه که به عنوان شانگهای شناخته میشود بیشتر جنبه سیاسی و امنیتی دارد.

وی افزود: پذیرفته شدن ناگهانی ایران در سازمان همکاری های شانگهای دور از انتظار و دارای ابهامات زیادی است زیرا ایران سالها به عنوان عضو ناظر در این سازمان حضور داشت.

این کارشناس اقتصادی تصریح کرد: با تغییر و تحولاتی که در افغانستان رخ داده و افزایش تنش های سیاسی  اقتصادی بین اتحادیه اروپا و آمریکا و همچنین گرایش آمریکایی ها به تمرکز توجه خودشان در شرق آسیا برای مقابله با قدرت چین، در پذیرش دائمی ایران در این سازمان بی تاثیر نبود.

آرمان عنوان کرد: از طرفی ایران میتواند این درخواست را به طور جدی مطرح کند که مسیر جاده ابریشم مجددا از سمت ایران انجام شود که چینی ها به منظور احیای جاده ابراشم طرحی را مطرح ولی ایران را در این نقشه حذف کرده بودند، در حالیکه مناسب ترین، کوتاهترین و ارزان ترین راه ارتباطی از طریق ایران انجام می شود ولی چینی ها بنا به دلایلی مثل لابی‌گری قوی ترکیه و دخالت در این موضوع، از این مسیر چشم پوشی کردند.

وی خاطرنشان کرد: موقعیت استراتژیک ایران برای کسی پوشیده نیست زیرا دارای  کریدور شرق به غرب است که از مشهد شروع و تا تبریز ادامه دارد این مسیر در حال  تبدیل شدن به آزادراه بوده و عملیات اجرایی بخش باقیمانده کریدور شرق به غرب از تبریز به مرز بازرگان در استان آذربایجان غربی در مرحله ساخت است که برای ایران اتمام این مسیر کار دشواری نیست.

آرمان تشریح کرد: چینی‌ها علیرغم سرمایه گذاری های بسیار زیاد اقتصادی توجه دارند که برای استفاده از مسیر ایران دیگر نیازی به سرمایه گذاری زیاد ندارند زیرا ایران بسترهای لازم را داشته و فقط در بخش های باقیمانده جاده ای، میتوانند سرمایه گذاری کنند.

وی ادامه داد: باید به این نکته ظریف توجه کرد که کشورهای عضو سازمان شانگهای مثل چین و روسیه و هند به مرحله ای نرسیدند که جزو کشورهای تولیدکننده تکنولوژی قرار گیرند آنچه که به رسمیت شناخته میشود 6 کشور آمریکا، ژاپن، آلمان، فرانسه، انگلستان و ایتالیا تولیدکننده تکنولوژی در جهان هستند.

وی خاطرنشان کرد:  این موضوع که ایران میتواند با عضویت در شانگ های کاستی های گذشته خود را جبران کند امکان پذیر نیست زیرا تاریخ نشان داده که گردش به شرق، سیاستی بوده که تاکنون زیاد جوابگو نبوده است. این گروه از کشورها تولیدکننده تکنولوژی نبوده و نسبت به ایران نیز دارای مطامع خاص سیاسی هستند به ویژه روسیه که هیچ گاه قصد نداشته در مرزهای جنوبی خود، کشور بزرگ و با پتانسیل بالایی مثل ایران به قدرت اقتصادی تبدیل شود.

این کارشناس مسائل اقتصادی یادآور شد: در زمان ریاست جمهوری ترامپ و تحریم هایی که علیه ایران اعمال شد مشاهده کردیم که چینی ها بلافاصله از پروژه های توسعه ای ایران کنار کشیدند، سالهاست که  مذاکرات برای اتمام دو ابر پروژه؛ کارخانه سبز جنوب و نورد گرم 2 فولاد مبارکه ادامه دارد و هنوز به سرانجام نرسیده است .

آرمان گفت: این خوش بینی که در بین محافل ایرانی مبنی بر پذیرش عضویت ایران در شانگهای میتوان سبب این شود که از این به بعد بیشتر بر روی شرکای اصلی مثل چین و روسیه حساب باز کرد، برداشت اشتباهی است زیرا آنها نیز به هیچ وجه قادر نیستند  جای کشورهای اروپایی یا ژاپن و کره جنوبی که صنعتی هستند و عمده فعالیت ما با آنهاست را پر کنند. در حال حاضر نیز شاهد بدعهدی از سوی چینی ها  در به سرانجام نرساندن پروژه ها هستیم  و از سوی دیگر تجهیزات و ماشین آلات در اختیار ما قرار ندادند.

کارشناس مسائل اقتصادی در پایان بیان کرد: عضویت در این سازمان میتواند برای ما چرخشی باشد تا بتوانیم به تدریج خود را از این انزوا خارج کنیم و وارد ارتباط با کشورهایی شویم که دارای توان علمی کافی بوده و مطامعی سیاسی در برابر ایران ندارند. مثلا کشورهای دارای تکنولوژی مثل آلمان، فرانسه، ایتالیا و... مطامع سیاسی در ایران ندارند و ما به آنها نیازمندیم و اگر این کشورها را از چرخه اقتصادی و صنعتی خود دور کنیم قطعا زیان خواهیم دید.

پایان پیام/