به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری ایسکانیوز، عقربهها ساعت ۴ صبح را نشانه رفته بود، جسم خستهاش را روی صندلی آژانسی که مقابل درب اصلی بیمارستان منتظرش بود، انداخت و پس از گفتن مقصد به راننده، سرش را به شیشه تکیه داد. تقریبا ۴ ماهه باردار بود اما نمیدانست چگونه این موضوع را با مدیر گروه درمیان بگذارد. تحمل ۱۲ کشیک در ماه بهاندازهای برایش سخت بود که تصمیم داشت از رویایی که ۷ سال برایش زحمت کشیده بود دست بکشد و از ادامه تحصیل انصراف دهد. از طرفی حقوق کم و فشار کاری زیاد جسم و روحش را خسته کرده بود و هیچ یک از مردان هم شرایط یک خانم باردار را درک نمیکرد. صدای راننده او را از عمق افکارش بیرون کشید: «خانم پرستار به مقصد رسیدیم.» با لبخند جواب داد: « من یک رزیدنت هستم.»
ایسکانیوز در گزارشهای مختلف به بررسی مشکلات دستیاران تخصصی و کارورزان پرداخته است. در گزارش زیر پای درد دلهای مادرانی نشستهایم که در دوران رزیدنتی خود باردار شدهاند.
کمبود وقت برای درس خواندن، تفریح یا وقت گذراندن با خانواده
شیرین از خستگیهای جسمی و روحی کشیک های دوران رزیدنتیاش میگوید؛ از روزهایی که به قول خودش جسمش را تا خانه می کشیده تا چند ساعتی را استراحت کند و بتواند برای کشیک روز بعد انرژی داشته باشد.او بر این باور است تاثیر منفی کشیکهای پشت سر هم برای دستیاران تخصصی پزشکی بسیار زیاد بود؛ بهطوری که خستگی رزیدنتها ممکن بود احتمال خطا در پروسه درمانی بیماران را افزایش دهد.
حتی اگر خستگی های جسمی دستیاران تخصصی پزشکی هم فاکتور بگیریم، نمیتوان از خستگی روحی آنان صرف نظر کرد. این دانشجویان نه میتوانند درست و حسابی به مباحث درسی و تحصیلی خود بپردازند و نه زمانی را به تفریح یا وقت گذراندن با خانواده اختصاص دهند. شیرین در اینباره میگوید: چنین مواردی جو ناسالمی را برای دانشجویان دوره اینترنی و رزیدنتی ایجاد کرده است، از طرفی فشار کاری این افراد منجر به افزایش درصد خطای آنان و کاهش کیفیت خدمات به بیماران خواهد شد.
انصراف از تحصیل به دلیل فشار کاری بالا
سارا مادر یک دختر سه ساله و دستیار تخصصی بیهوشی است. او رشته بیهوشی را رشته ای بسیار کاربردی و هیجان انگیز میداند؛ اما بر این باور است که نمیتوان سختیهای دوره رزیدنتی را فراموش کرد. در برخی از شبها کشیکهای آنان به اندازهای طول کشیده که ساعت ۳ یا ۴ صبح از بیمارستان خارج شده است؛ ۱۲ کشیک در طول ماه برای این رزیدنت بیهوشی به اندازهای دشوار بوده که از ادامه تحصیل انصراف داده است.
سارا فضای بین دستیاران و کارورزان در بیمارستانها را فضایی صمیمی میخواند، با این حال بر این باور است که در این فضا سال تحصیلی دانشجویان در نحوه برخورد اساتید و رزیدنتهای سال بالایی حرف اول را میزند . او در اینباره میگوید: رزیدنتهای سال اولی از جمله آخرین افرادی بودند که از بیمارستان خارج میشدند، از طرفی سوالات دانشجویان سال پایینی از اساتید، به مذاق دانشجویان سال بالایی خوش نمیآمد. این در حالی است که رزیدنتهای سال بالایی از مزایای بیشتری برخوردار هستند و نباید وظیفه خود در زمینه آموزش به دانشجویان سال پایینی را فراموش کنند. در بیشتر مواقع رزیدنتهای سال بالایی مواردی را به دانشجویان است سال پایینی تدریس می کردند که به نفعشان بود یا به سبک شدن کارشان منتج میشد.
مصائب رزیدنتهای باردار
مریم یک رزیدنت سال ۲ رشته رادیوگرافی است که به بعد از یک سقط ناموفق، ماه چهارم بارداری خود را سپری میکند. اما از ترس واکنش مدیر گروه ماجرای بارداریاش را با کسی درمیان نگذاشته؛ مبادا اینکه با او برخورد بدی داشته باشند.
سعیده یک رزیدنت سال دو جراحی است ک یک سال و نیم به دلیل استعلاجی بارداری پرخطر و مرخصی زایمان در بیمارستان حاضر نشد؛ البته این مرخصی به ضرب حضور شوهرش در بیمارستان و توضیح دادن به مدیر گروه درباره پر خطربودن بارداری همسرش انجام شد. جالب آنجاست سعیده پس از حضور مجدد در بیمارستان اجازه نداشت به فرزندش در پاویون شیر دهد؛ زیرا ورود کودکان به پاویون ممنوع است و اساتید به این موضوع اعتراض میکنند؛ البته این اعتراض تا حدودی به دلیل سر و صدای نوزاد و فضای بیمارستانی به حق است؛ اما یک رزیدنت نمیتواند مادر نشود یا شیردهی به فرزندش را با تاخیر بیندازد.
انصراف یا حضور در کشیک؛ تنها انتخابهای یک رزیدنت باردار
سمیه ۳۲ سال دارد و از جمله مادرانی است که در دوران رزیدنتی خود باردار شده و حسابی از برخورد مدیر گروه، رئیس بخش و معاون آموزشی بیمارستان دلخور است. میگوید: از روز اولی که فهمیدند باردار هستم، جو پاویون به گونهای شد که انگار من رزیدنت آن بیمارستان نبودم. کسی درک نمیکرد که یک زن باردار در چه شرایطی قرار دارد. حتی با مرخصیام موافقت نشد و مسئولان به من اعلام کردند یا سر کشیکها حاضر شو یا انصراف بده.
او ادامه میدهد: در نامهای اعلام کردم به دلیل پاندمی کرونا برای حضور در بیمارستان اجازه همسرم را ندارم و وضعیت جسمیام مناسب نیست و نمیتوان بر کار و درس متمرکز شوم. در ادامه این نامه یک اعلام کردم یک سال و نیم مرخصی تحصیلی میخواهم اما با آن موافقت نشد. مسئولان اعلام کردند که تنها به دلیل پزشکی اگر خطری شما را تهدید میکند با مرخصی استعلاجی موافقت میکنیم؛ در غیر این صورت باید در بیمارستان حاضر شوید!
در نهایت با مرخصی استعلاجی این رزیدنت بعد از خونریزی شدید موافقت شد؛ مرخصیای که ممکن بود به قیمت از دست دادن جان فرزندش تمام شود. سمیه در گذشته ۲ بار به دلیل ابتلا به کرونا هم از مرخصی استعلاجی استفاده کرده و پس از یک و نیم سال مرخصی زایمان میخواهد به عنوان رزیدنت در بیمارستان حاضر شود اما اطرافیان به گوشش رساندهاند که مسئولان دلخور هستند و اگر انصراف دهد بهتر از این است که در بیمارستان حاضر شود.
اینروزها سمیه بیشتر از گذشته به انصراف دادن میاندیشد؛ زیرا نمیداند چه آینده پراسترسی انتظار او و کودک یک سالهاش را میکشد. این موضوع تنها شامل حال سمیه نمیشود؛ کم نیستند رزیدنتهای متاهلی که یا باید دوران بارداری خود را به دوران رزیدنتی با تمام سختیهایش موکول کنند یا در دوران طرح و وقتی که ۳۶ ساله شدهاند، به فکر مادر شدن بیفتند.
طبیعتا یک مادر پزشک نمیتواند پابهپای یک پزشک مجرد یا بدون فرزند درس بخواند. باید توجه داشت حضور در فضای آکادمیک برای این فرد مهم بوده که رشته پزشکی را برای تحصیل انتخاب کرده است. پزشکان برای اینکه بتوانند در جامعه مفید باشند و به کشور خود خدمت کنند، سختیهای دوران تحصیل را تحمل میکنند. یک دانشجو ۷ سال از زندگی خود را فدای پزشک شدن میکند؛ اینگونه نیست که اگر شرایط کاریاش بر وفق مرادش نبود، عطای دوره تخصصی پزشکی را به لقایش را ببخشد و به خانهداری و بزرگ کردن فرزندان فکر کند. در چنین شرایطی بازنگری سیاستهای دوره تخصصی پزشکی و لحاظ کردن شرایط ویژه برای مادران باردار ضروری به نظر میرسد.
انتهای پیام/
نظر شما