به گزارش خبرنگار بین‌الملل ایسکانیوز، اندیشکده «شورای روابط خارجی آمریکا» در گزارشی به قلم «دیوید ویلزول» به بررسی افول قدرت ایالات متحده در آمریکای لاتین پرداخته است. به اعتقاد نگارنده علیرغم اینکه ایالات متحده میزبان اجلاس آتی سران قاره آمریکاست، اما به نظر می‌رسد که این کشور برنامه خاصی برای آن ندارد و حتی زمان دقیق آن مشخص نیست. وی عدم برقراری تماس تلفنی با سران کشورهای منطقه از سوی بایدن را موجب دلخوری و دوری آنها از آمریکا عنوان می‌کند.

شایان ذکر است که ارائه این گزارش صرفا با هدف تشریح فرصت مناسب برای جمهوری اسلامی ایران به منظور توسعه روابط با کشورهای آمریکای لاتین منتشر شده است. در شرایطی که به نظر می‌رسد حتی دولت‌های نزدیک به آمریکا در منطقه مذکور از بی‌توجهی ایالات متحده نسبت به خود ناراحت هستند، توجه و حتی سفر مقامات ایرانی به آمریکای لاتین می‌تواند فرصت مناسبی را برای همکاری با آنها ایجاد کند.

مشروح گزارش مذکور بدین شرح است:

وقتی صحبت از سیاست خارجی و امنیت ملی در قاره آمریکا مطرح می‌شود، به درستی بحران در مرزهای جنوبی ما عناوین مهم را به خود اختصاص می‌دهند.

اما یک عقب نشینی دیگر که کمتر بدان پرداخته می‌شود، برای ایالات متحده در جنوب «ریو گرانده» یا «صحرای سونورا» اتفاق افتاده است: فروپاشی روابط با کشورهای آمریکای لاتین.

با توجه به کمپین انتخاباتی جو بایدن مبنی بر بازگشت چندجانبه گرایی، از او انتظار می‌رفت تا از یک فرصت عالی استفاده کند؛ منظور چیزی است که دولت ترامپ –که انزواطلب خوانده می‌شد- با همسایگان ما به ارمغان آورد: حق ایالات متحده برای میزبانی اجلاس آتی سران قاره آمریکا. این یک گردهمایی مهم است که هر سه سال یکبار اتفاق می‌افتد. متأسفانه، در حال حاضر هیچ تاریخی در تقویم، هیچ مکان، هیچ دستور کار و عملاً هیچ مذاکره چند جانبه‌ای برای آن تعیین نشده است.

به گفته منابع من، هماهنگ کننده اجلاس وزارت خارجه با ناامیدی در ماه آگوست استعفا داد. از منظر روابط دوجانبه، کلمبیا نزدیکترین متحد ایالات متحده در منطقه برای یک نسل بوده است. با این حال، بایدن به مدت شش ماه از صحبت با «ایوان دوکو» -رئیس جمهور کلمبیا- امتناع کرد. این تماس سرانجام در ماه ژوئن انجام شد، اما درست زمانی که دوکو و تیمش تقریبا در پی شلیک شورشیان به بالگرد ریاست جمهوری وی در نزدیک مرز ونزوئلا جان باختند. چرا انقدر تعلل وجود داشت؟

بر اساس گزارش‌ها، با وجود اینکه دوکو متعهد شده که در قبال هرگونه اقدام نیروهای امنیتی پاسخگو باشد، کاخ سفید از اقدامات پلیس کلمبیا در برخورد با اعتراضات امسال ناراضی است. بایدن همچنین با رهبر منتخب بزرگترین دموکراسی در آمریکای لاتین یعنی برزیل نیز تماسی نداشته است.

در عوض، برزیل مجبور شد در جریان سفر «جیک سالیوان» -مشاور امنیت ملی- در آگوست برای سخنرانی درباره شرایط اقلیمی بسنده کند. جان کری -نماینده ویژه ریاست جمهوری- که در مأموریت خود به منظور مجبور کردن چینی ها به جدی گرفتن اقدامات اقلیمی به هیچ نتیجه ای دست نیافت، در نشست جولای برزیلی‌ها سخنرانی کرد. نیاز به گفتن نیست که نگران نباشید که برزیل هیچگاه تولید کننده گازهای گلخانه‌ای نبوده و 45 درصد از انرژی خود را از منابع تجدیدپذیر تامین می‌کند؛ بخش انرژی برزیل یکی از کم کربن ترین کاربران بر روی زمین است.

مقامات کاخ سفید در جریان سفر ماه فوریه «نجیب ابوکیله» -رئیس جمهور السالوادور- به واشنگتن، هیچ دیداری با وی انجام ندادند.  با نایب بوکل دیدار نکردند؛ ابوکیله نیز هنوز از تماسی از طرف رئیس جمهور و معاون اول نداشته است. این در حالی است که کیف کامالا هریس پر از اسناد مربوط به پرداختن به علل اصلی مهاجرت از السالوادور است. در عوض، دولت بایدن مقامات اطراف ابوکیله را تحریم کرده، از دولت وی انتقاد و سعی کرده است که ترکیب قوه قضاییه را به آنها دیکته کند.

این درست است که ابوکیله به طور اساسی دموکراسی را تضعیف کرده است. اما اگر بایدن او را بر اساس عدم احترام به دموکراسی تحقیر کرد، پس چرا رئیس جمهور با اردوغان رئیس جمهور ترکیه یا ولادیمیر پوتین دیدار کرد؟

بعد نوبت کوبا است. در شرایطی که کوبایی‌ها اخیرا برای آزادی در خیابان‌ها تجمع کردند، تنها واکنش تیم بایدن این بود که مقامات کوبا را که قبلا تحریم شده بودند را دوباره تحریم کند. این نشانه‌ای برای آنها بود که سیاست بایدن در مورد کوبا چیست.

در مورد ونزوئلا نیز بایدن با عدم تعیین نماینده ویژه برای این کشور، به دیوان سالاری وزارت خارجه و رژیم نیکولاس مادورو اعلام کرد که شرایط به روال عادی خود بازگشته است. دولت دور دیگری از مذاکرات بی‌فایده را که روسیه نیز در میز مذاکرات حضور دارد، رامشروعیت بخشیده که تنها هدف آن زمان خریدن بیشتر مادورو است. حداقل بایدن باید گوایدو را به عنوان رئیس جمهور به رسمیت بشناسد.

همچنین لازم است که ایالات متحده با تلاش‌های چین برای ایجاد وابستگی‌های اقتصادی در نیمکره مقابله کند. اما به نظر می‌رسد تلاش‌های شرکت توسعه مالی برای حمایت از پروژه‌های آمریکای لاتین تعطیل شده است. به نظر می رسد شرکت توسعه مالی بیشتر از آنکه توسعه جهانی چین را به چالش بکشد، بر پیشرفت طرح‌های سبز در کشورهای در حال توسعه تمرکز کرده که بدون شک به چین در فروش پنل‌های خورشیدی با یارانه ایالات متحده به آمریکای لاتین کمک می‌کند.

تیم بایدن همچنین از پروژه برق آبی تحت حمایت شرکت توسعه مالی در هندوراس (تا حد زیادی برای رسیدگی به علل ریشه‌ای اقتصادی مهاجرت) دست کشیده است. حذف بودجه برای هندوراس -یکی از معدود کشورهایی که تایوان را به رسمیت می‌شناسد- این کشور را به نزدیک شدن به پکن ترغیب می‌کند. هشت ماه است که تقدس نمایی و ایدئولوژی سبز به روابط آمریکا در نیمکره غربی آسیب رسانده است؛ در حالی که چین در حال پیشروی بزرگ دیپلماتیک و اقتصادی است. ناکامی مداوم در تعامل و عدم جدیت در اهداف و احترام به دولت‌‎های منتخب دموکراتیک به معنای فرسایش نسلی متفاوت بین آنچه ایالات متحده انجام می‌دهد با چین است.

تضعیف شدید منافع ایالات متحده در آمریکای لاتین چندان دور از ذهن نیست.

انتهای پیام/