به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری ایسکانیوز به نقل از  مدیکال اکسپرس، مطالعه علل پیچیده بیماری آلزایمر و نحوه درمان و پیشگیری از این بیماری، مانند حل یک پازل چند تکه است که دانشمندان هر یک به بخش کوچکی دست می‌زنند و مطمئن نیستند که چگونه ممکن است در تصویر بزرگتر جا بیفتد. اکنون، محققان موسسه گلادستون تعیین کرده‌اند که چگونه تعداد انگشت شماری از بخش‌های پازل که قبلا به هم متصل نبوده‌اند، کنار هم قرار می‌گیرند.

در مطالعه‌ای که در مجله iScience منتشر شده است، تیم نشان می‌دهد که فعالیت‌های صرعی ظریف التهاب غیرطبیعی مغز را در مدل‌های موش که جنبه‌های کلیدی بیماری آلزایمر را شبیه‌سازی می‌کنند، ترغیب می‌کند. دانشمندان نشان می‌دهند چندین بازیگر شناخته شده در بیماری آلزایمر در این پیوند جالب بین سیستم عصبی و سیستم ایمنی قرار می‌گیرند از جمله پروتئین تاو که اغلب در مغز بیمار به اشتباه تا و جمع می‌شود و TREM۲، یک عامل خطر ژنتیکی برای این بیماری است.

دکتر لنارت مارک، مدیر موسسه بیماری‌های عصبی گلادستون و نویسنده ارشد مطالعه جدید می‌گوید: یافته‌های ما راه‌هایی را برای پیشگیری و معکوس کردن ناهنجاری‌های مرتبط با آلزایمر در شبکه‌های مغزی و عملکردهای ایمنی پیشنهاد می‌کند. این مداخلات می‌تواند علائم بیماری را کاهش داده و حتی ممکن است به اصلاح دوره بیماری کمک کند.

ارتباط فعالیت صرع و التهاب مغز

دانشمندان مدتی است که می‌دانند بیماری آلزایمر با التهاب مزمن در مغز مرتبط است. به نظر می‌رسد عامل این التهاب تجمع پروتئین‌های آمیلوئید به شکل «پلاک‌ها» باشد که نشانه‌ آسیب‌شناسی عصبی این بیماری است.

در مطالعه جدید، محققان فعالیت صرع غیرتشنجی را به عنوان یکی دیگر از محرک‌های مهم التهاب مزمن مغز در مدل موش مرتبط با آلزایمر شناسایی کردند. این نوع فعالیت صرعی ظریف در بخش قابل توجهی از افراد مبتلا به بیماری آلزایمر نیز رخ می‌دهد و می‌تواند پیش‌بینی‌کننده کاهش سریع‌تر شناختی در بیماران باشد.

دکتر ملانی داس، دانشمند گروه Mucke و نویسنده اصلی مقاله، می‌گوید: یکی از راه‌هایی که این فعالیت صرع تحت بالینی ممکن است زوال شناختی را تسریع کند، ترویج التهاب مغزی است. ما برای یافتن دو مداخله درمانی که هم فعالیت صرع و هم التهاب مغز را سرکوب می‌کرد، هیجان زده بودیم.

در مدل موش، دانشمندان با استفاده از مهندسی ژنتیک برای از بین بردن پروتئین تاو که باعث تحریک بیش از حد نورون‌ها (پرتاب همزمان تعداد زیادی نورون) می‌شود، از هر دو ناهنجاری جلوگیری کردند. آن‌ها همچنین توانستند با درمان موش‌ها با داروی ضد صرع لوتیراستام، تغییرات شبکه عصبی و سلول‌های ایمنی را حداقل تا حدی معکوس کنند.

یک کارآزمایی بالینی اخیر لوتیراستام که از کار قبلی Mucke پدیدار شد، مزایای شناختی را در بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر و فعالیت صرع تحت بالینی نشان داد و درمان‌های کاهش دهنده تاو نیز در دست توسعه هستند. مطالعه جدید بار دیگر تایید می‌کند تا چه اندازه این درمان‌ها می‌تواند برای افرادی که در مراحل اولیه بیماری آلزایمر هستند، امیدوار کننده باشد.

عملکرد جدید یک ژن تاثیرگذار خطر آلزایمر

التهاب همه یکسان نیست. می‌تواند منجر به بیماری شود، همانطور که در شرایطی مانند آرتریت روماتوئید وجود دارد یا می‌تواند به بهبودی بدن کمک کند، برای مثال پس از بریدگی.

ماک که پروفسور برجسته علوم اعصاب جوزف بی. مارتین و پروفسور نورولوژی در دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو نیز است، می‌گوید: تمایز اینکه آیا بیماری آلزایمر باعث التهاب بسیار بد، شکست التهاب خوب یا هر دو می‌شود، مهم است. نگاه به فعال شدن سلول‌های التهابی در مغز بلافاصله به شما نمی‌گوید که فعال سازی خوب است یا بد، بنابراین تصمیم گرفتیم تحقیقات بیشتری انجام دهیم.

ماک و همکارانش دریافتند هنگامی که فعالیت صرع را در مغز موش کاهش دادند، یکی از عوامل التهابی که بیشتر تحت تاثیر قرار می‌گیرد TREM۲ است که توسط میکروگلیا، سلول‌های ایمنی ساکن مغز تولید می‌شود. احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر در افراد مبتلا به انواع ژنتیکی TREM۲ دو تا چهار برابر بیشتر از افراد دارای TREM۲ طبیعی است، اما دانشمندان همچنان در تلاشند تا نقش دقیق این مولکول در سلامت و بیماری را کشف کنند.

دانشمندان ابتدا نشان دادند که TREM۲ در مغز موش‌های دارای پلاک آمیلوئید افزایش یافته است، اما پس از سرکوب فعالیت صرعی آن‌ها کاهش یافته است. برای یافتن دلیل، آن‌ها بررسی کردند که آیا TREM۲ بر حساسیت موش‌ها به دوزهای پایین دارویی که می‌تواند باعث فعالیت صرع شود، تاثیر می‌گذارد یا خیر. موش‌های با سطوح کاهش‌یافته TREM۲ نسبت به موش‌هایی با سطوح طبیعی TREM۲ فعالیت صرعی بیشتری در پاسخ به این دارو نشان دادند که نشان می‌دهد TREM۲ به میکروگلیا کمک می‌کند تا فعالیت‌های عصبی غیرطبیعی را سرکوب کند.

داس می‌گوید: این نقش TREM۲ کاملا غیرمنتظره بود و نشان می‌دهد که افزایش سطح TREM۲ در مغز ممکن است در واقع هدف مفیدی داشته باشد. TREM۲ عمدتا در رابطه با علائم پاتولوژیک بیماری آلزایمر مانند پلاک‌ها و گره‌ها مورد مطالعه قرار گرفته است. در اینجا ما دریافتیم که این مولکول همچنین در تنظیم عملکرد شبکه عصبی نقش دارد.

ماک می‌افزاید: به نظر می‌رسد گونه‌های ژنتیکی TREM۲ که خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش می‌دهد، عملکرد آن را مختل می‌کند. اگر TREM۲ به درستی کار نکند، برای سلول‌های ایمنی سخت‌تر می‌شود که تحریک عصبی را سرکوب کنند که به نوبه خود ممکن است به پیشرفت بیماری آلزایمر و تسریع زوال شناختی کمک کند.

چندین شرکت داروسازی در حال توسعه آنتی بادی‌ها و سایر ترکیبات برای تقویت عملکرد TREM۲و در درجه اول برای افزایش حذف پلاک‌های آمیلوئید هستند؛ به گفته ماک چنین درمان‌هایی همچنین ممکن است به سرکوب فعالیت غیرطبیعی شبکه در بیماری آلزایمر و شرایط مرتبط کمک کند.

انتهای پیام/