مهاجرت پرستاران در دوران کرونا به دلیل نارضایتی از شرایط حقوقی / دلسرد از تبعیض‌ها

پرستاران: ما امنیت شغلی نداریم شاید اگر از سمت مسئولین حمایتی می‌دیدیم دلگرم می‌شدیم اما این اتفاق نیفتاد. بسیاری از همکاران ما حتی در همین دوران کرونا به کشورهای دیگر مهاجرت کردند.

به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، بیش از دو سال از شروع کرونا در کشور می‌گذرد و اولین کسانی که جانشان را در راه حفاظت از سلامتی مردم از دست دادند، پرستاران بودند و داشتن حقوق و مزایای معقول کوچک‌ترین خواسته‌اشان از مسئولان است اما این روزها علاوه بر تحمل شرایط سخت کرونا با مشکلات دیگری هم دست و پنجه نرم می‌کنند. پای درد دل یکی از پرستاران باسابقه نشستیم تا بیشتر در جریان دغدغه‌هایشان قرار بگیریم.

پرستارانی با ۸۹ روز قرارداد

یکی از پرستاران با سابقه از استان خراسان از مشکلات این قشر به خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز گفت: پرستارها به صورت پیمانی، قراردادی و شرکتی کار می‌کنند و بیشترین اجحاف هم در حق پرستاران قراردادی و شرکتی صورت می‌گیرد. پرستاران شرکتی در صورت نیاز مراکز با قراردادهای ۸۹ روزه جذب می‌شوند و حجم کاری بسیار بالایی دارند و در بخش‌های کرونا هم کار می‌کنند اما بعد از تمام شدن ۸۹ روز یا با آن‌ها قرارداد نمی‌بندند یا شرایطی ایجاد می‌کنند که خودشان بروند. در روزهای اوج کرونا بیشترین شیفت‌ها مربوط به پرستاران شرکتی و قراردادی بود که با بیماران کرونایی در آی سی‌ها در تماس بودند.

او ادامه داد: متاسفانه حقوق این پرستاران هم به درستی پرداخت نشد و کارانه‌ها را هم ندادند. علاوه بر این پرستاران در مراکز بهداشتی هم حضور داشتند و نقش ویژه‌ای در بیماریابی و انجام تست‌های تشخیص کرونا ایفا کردند. امروز هم بیشترین بار کاری واکسیناسیون بر دوش پرستاران مراکز بهداشت است. قرار بود حقوق پرستاران شرکتی افزایش پیدا کند اما این اتفاق نیفتاد. همکاران من برای سومین و چهارمین بار  مبتلا به کرونا شدند و حتی حالشان وخیم شد اما هیچکس به حرف ما گوش نمی‌دهد و باور نمی‌کند که کار ما سخت است.

وعده‌های عمل نشده

این پرستار با گلایه از وعده‌های عمل نشده مسئولان اظهار داشت: هر سال در روز پرستار وعده می‌دهند اما هیچ کدام اجرا نمی‌شود. پرستارانی با سابقه  ۱۷ سال هستند که هنوز قراردادی بوده و تبدیل وضعیت نشده‌اند. ما امنیت شغلی نداریم البته از اینکه این شغل را انتخاب کردیم پشیمان نیستیم اما از حمایت نشدن‌ها دلسرد هستیم. شاید اگر از سمت مسئولین حمایتی می‌دیدیم دلگرم می‌شدیم اما این اتفاق نیفتاد. بسیاری از همکاران ما حتی در همین دوران کرونا به کشورهای دیگر مهاجرت کردند؛ حتی سال گذشته کشور آلمان بدون نیاز به مدرک زبان تنها با مدرک پرستاری افراد را جذب کرد و امروز هم که با آنها در تماس هستم تمایلی به بازگشت ندارند. قطعاً کار کردن در کشوری دیگر برای من که در ایران درس خوانده‌ام سخت است اما حتما نقاط مثبتی دارد که دوستانم نمی‌خواهند بازگردند. چرا باید این اتفاق بیفتد که با همه سختی‌های زندگی در غربت، ماندن در آنجا را به زندگی در وطن ترجیح دهیم؟!

او اضافه کرد: پرداخت کارانه‌ها بر اساس قانون نیست و بیشتر رابطه‌ها در این میان دخیل هستند. تبعیض در کارانه‌ها میان پزشکان و پرستاران هم وجود دارد و علاوه بر آن در بین خود پرستاران هم این تبعیض‌ها جاری است؛ مثلاً من به عنوان پرستار برای بیمار سوند وصل می‌کنم اما کارانه آن را ندارم پزشک دریافت می‌کند. در واقع این کار وظیفه پرستار است اما در تعرفه‌گذاری و کدگذاری  هزینه برای پزشکی محاسبه می‌شود، در صورتی که پزشک در این فرآیندها دخالتی ندارد. دلیل واضح اجرا نشدن قانون تعرفه‌گذاری این است که اگر اجرا شود به ضرر پزشکان خواهد بود. به اندازه کافی تفاوت حقوقی میان پزشک و پرستار وجود دارد و این قبیل تبعیض‌ها هم باعث دلسردی می‌شود. وعده‌هایی که در مورد کارانه کرونا دادند در همان روزهای اول اجرا شد و بعد از آن فراموش شد.

درخواست پرستاران از مسئولان برای اختصاص واکسن مطمئن برای دوز سوم

این پرستار با بیان اینکه پرستاران به دلیل مشکلات اقتصادی مجبور می‌شوند که شیفت‌های اضافه بگیرد، گفت: فقط چهار روز استعلاجی به پرستارانی که به کرونا مبتلا می‌شوند، می‌دهند. موارد بسیاری هم بودند که بر اثر کرونا فوت کردند اما هنوز به عنوان شهید سلامت ثبت نشده‌اند. بعد از واکسیناسیون چند نفر از همکاران ما فوت کردند، از مسئولین خواهش می‌کنیم که واکسن مطمئنی به عنوان دوز سوم برای کادر درمان در نظر بگیرند.

انتهای پیام /

کد خبر: 1117610

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • 0 + 0 =