عزیزالله حبیبی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، با اشاره به وضعیت نامناسب بودجه دانشگاه‌ها، بیان کرد: مهم‌ترین سرمایه کشور نیروی انسانی است و بودجه‌ای که در این زمینه هزینه شود سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود؛ اما متاسفانه این باور هم‌اکنون وجود ندارد. در واقع با تربیت نیروهای آگاه به علم و فناوری روز، آینده کشور بیمه می‌شود.
رئیس دانشگاه خوارزمی ادامه داد: گاهی تصور می‌شود بودجه صرف شده برای دانشگاه «هزینه» است و ترجیح دست‌اندرکاران بودجه این است که هزینه را صرف ساختن سد یا جاده کنند؛ در صورتی که فارغ‌التحصیلان دانشگاه می‌توانند سد و جاده را به صورت بهینه بسازند و برای آینده کشور راه توسعه را باز کنند. این نکته‌ای است که گاهی از آن غفلت می‌شود.
دانشگاه‌ها همیشه کسری و کمبود داشته‌اند
وی افزود: اگر در زمان گذشته، حال و آینده همه مسئولان به بودجه دانشگاه به عنوان سرمایه‌گذاری نگاه کنند، دیگر نباید راجع به مقدار بودجه چانه‌زنی کرد. در دو دهه گذشته بودجه‌هایی که به دانشگاه اختصاص داده شده به گونه‌ای نبوده است که هزینه‌های مناسب و مطلوب روزشان را پاسخگو باشد؛ یعنی همیشه کسری و کمبود داشتیم. فقط بعضی از دانشگاه‌های جدید و نوساز شهرستان با کمبود بودجه مواجه نیستند و دانشگاه‌هایی که درآمد اختصاصی خود را افزایش دادند شاید این چالش برایشان کمتر باشد.
حبیبی با تاکید بر این موضوع که معمولا میزان درآمد و بودجه دانشگاه‌ها به میزان تعهدات مختلف سالانه‌شان نیست، گفت: از این جهت همیشه دانشگاه در برنامه‌ها و فعالیت‌ها عقب‌ماندگی دارد و این مسئله آسیبی است که وجود دارد.
دانشگاه برای انجام تعهداتش نیازمند کمک دولت است
رئیس دانشگاه خوارزمی اظهار کرد: در سال 1400 چند اتفاق دیگر به عنوان تعهدات دانشگاهی مطرح است و دانشگاه‌ها باید این تعهدات را مدیریت کنند. انتظار می‌رود دولت بتواند حمایت بهتر و بیشتری از دانشگاه‌ها انجام دهد تا این تعهدات به سرانجام برسند. یکی از این مسائل همسان‌سازی حقوق اعضای هیئت‌علمی است و دیگری تعهدات ناشی از 50درصد فوق‌العاده کارکنان که از تعهدات سال گذشته به امسال منتقل شده است.
وی اظهار کرد: برای حضور دانشجویان در بخش‌های رفاهی، آماده‌سازی کلاس‌ها، آزمایشگاه‌ها، استانداردسازی، توسعه خدمات IT و بخش سخت‌افزاری و نرم‌افزاری نیازمند بودجه هستیم. مسائل فرهنگی، ورزشی و گردش‌های علمی نیز باید در لیست بودجه قرار گیرند. در چنین شرایطی که دانشگاه‌ها نسبت به تعهدات روز اعتبارشان کم است باید برگزاری کلاسهای حضوری با درایت انجام شود.
حبیبی افزود: از ریاست جمهوری و روسای 3قوه انتظار داریم برای برون‌رفت از این چالش‌ها تدابیر و مصوباتی انجام دهند تا دغدغه خاطر از دانشگاه‌ها برداشته و خیلی سریع‌تر و راحت‌تر شرایط پذیرش دانشجویان در کلاسهای حضوری فراهم شود.
رئیس دانشگاه خوارزمی درباره ارتباط صنعت و دانشگاه گفت: این شعار باید به واقعیت بپیوندد و در حال حاضر در این زمینه کارهایی نیز انجام شده است؛ اما هنوز با نقطه مطلوب فاصله داریم. در بحث دانشگاه‌ها درصدی از ظرفیت باید صرف تحقیقات بنیادی و محض شود و پژوهش‌ها در ارتباط با نیازهای جامعه، ماموریت‌گرا، کاربردی و برحسب تقاضامحور بودن صورت گیرد.
وی ادامه داد: اگر این پژوهش‌ها در سطح همه دستگاه‌های صنعتی، کارگاهی و تولیدی توسعه یابد، خیلی زود می‌تواند برای رفع مشکلات صنعتی موثر باشد و بودجه‌هایی را به دانشگاه‌ها تزریق کند که بهتر آزمایشگاه‌ها و کارگاه‌ها را تجهیز کنند؛ همچنین دانشجویانی که در این زمینه پژوهش‌هایی انجام می‌دهند حق‌الزحمه‌هایی دریافت کنند و با دغدغه کم‌تری در این زمینه وقت صرف کنند.
ارتباط صنعت و دانشگاه نیازمند فرهنگ کاری است
حبیبی با اشاره به اینکه مسئله ارتباط دانشگاه با صنعت موضوع فرهنگ کار است، توضیح داد: این فرهنگ باید از بخش دانشگاهی ترویج یابد و در بخش صنعت نیز این رویکرد به دانشگاه‌ها به‌وجود آمده و عمومیت پیدا کند. در واقع تغییر فرهنگ زمانبر است و چیزی نیست که با دو بخشنامه مسئله حل شود. باید این دو بخش کنار هم بنشینند و بارها با تشریک مساعی و یافتن نقاط و زمینه‌های تعامل، این همکاری گسترش یافته و در سطح همه دانشگاه‌ها ترویج یابد.
رئیس دانشگاه خوارزمی افزود: باید قوانین حمایتی و تشویقی در این زمینه در همه وزارتخانه‌ها، مراکز صنعتی و دانشگاه‌ها به طور مکمل تصویب و ابلاغ شود و نباید در این زمینه خلأ قانونی وجود داشته باشد؛ کمااینکه در حال حاضر کمابیش خلأ قانونی وجود دارد. برای نمونه درحال حاضر برای فرصت مطالعاتی صنعت یک ابلاغیه وجود دارد و به دانشگاه‌ها نیز این موضوع ابلاغ شده است؛ ولی ابهامات و نکاتی در بخش صنعت و دانشگاه‌ها مورد سوال است و باید این کار شروع شود تا بتدریج ابهامات آن برطرف شود.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا صنعت تمایل کمی به همکاری با دانشگاه دارد، گفت: باید فرهنگ کاری دانشگاه و صنعت کنار هم قرار گیرد تا یکدیگر را بهتر درک کنند. دانشگاه با صنعت بیشتر آشنا شود و صنعت نیز با سازوکار و ظرفیت‌های دانشگاه آشنا شود.کارخانه‌ای که عادت کرده است لیسانس تولید یک محصول را از خارج کشور بیاورد و همان را تولید کند خوب این کارخانه معمولا نیاز به تحقیق و توسعه نمی بیند و نهایتا با آن صاحب لیسانس درخواست می‌کند مشکلش را رفع کند.
حبیبی افزود: در هر دو طرف نگرانی‌هایی وجود دارد. در واقع هزینه‌ای که بابت پژوهش پرداخت می‌شود؛ ارتقای محصول به شمار می‌آید و نباید هزینه‌بر تلقی شود. به مرور زمان با تصویب آیین‌نامه‌ها می‌توانند فضا را مساعد کنند که در این زمینه بیشتر کار شود.
انتهای پیام/
نظر شما