به گزارش گروه دانشگاه ایسکانیوز، بسیج دانشجویی هشت دانشگاه تهران بزرگ درباره آغاز مجدد مذاکرات هستهای در وین نامه ای خطاب به حجتالاسلام سید ابراهیم ریسی نوشتند.
در بخش ابتدایی این نامه آمده است: در ایام پنجمین سالگرد توافق جامع اقدام راهبردی یا همان برجام و همزمان با شروع دور جدید مذاکرات در وین، کشور در شرایطی قرار دارد که نه تنها هیچ بهره جدیای از این توافق نبرده، بلکه با اجرای یکطرفه تعهدات و اعمال کامل محدودیتها صنعت هستهای، کشور دچار آسیب جدی شد. اشتباههای فاحش و غیرقابل بخشش تیم مذاکرهکننده دولت سابق، در نگارش مفاد توافقنامه و عدم توجه به توازن قرارداد در سایه خوشخیالی نسبت به طرفهای غربی به ویژه دولت آمریکا کشور را به نقطهای رساند که نه چرخ اقتصاد میچرخید و نه چرخ صنعت هستهای! میراث دولت قبل در سیاست خارجه چیزی جز ترجیح منافع حزبی و جناحی بر منافع ملی و مصلحت کشور در سایه اعتماد و خوشخیالی به طرفهای مقابل و معطل کردن اقتصاد کشور و پشت کردن به سرمایههای داخلی نبود. توافقی که نه تنها تقریبا هیچ نبود بلکه خسارت محض بود.
در این نامه مطرح شد: تداوم خط انفعال در سیاست خارجه کشور منجر به ترور شهید فخریزاده دانشمند برجسته هستهای شد. تروری که مقدمه ورود جدی مجلس شورای اسلامی و سایر نهادهای مسئول برای ایستادن در برابر این خط انفعال بود. تصویب قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریمها توسط مجلس شورای اسلامی و اقدامات سایر نهادهای مرتبط قدمی هر چند ناکافی؛ اما قابل قبول برای ایستادن در برابر این خط انفعال بود. عدم همراهی هسته اصلی دولت سابق که به توافق مجدد با آمریکا و برگشت این کشور به توافق پس از روی کار آمدن دولت جدید آمریکا به این توافق امیدوار بودند و هر توافقی را بهتر از توافق نکردن میدانستند میرفت تا بار دیگر مصالح ملی کشور زیر پای منفعت جناحی یک جریان خاص سیاسی قربانی شود.
در نامه خطاب به رئیس جمهور آمده است: رهبر معظم انقلاب با ترسیم دقیق موضع طرف ایرانی نسبت به لغو تمامی تحریم به صورت یکجا تاکید و راه را بر کسانی که هر توافقی را بهتر از توافق نکردن میدانستند بسته و از ورود کشور به یک چرخه خسارتبار دیگر جلوگیری کردند. حال که دیگر دولت معروف به غربگرا سکان کشور را به دست ندارد و طراحی تمامی سیاستها و اجرای هر اقدامی در زمینه هستهای و مذاکرات مربوطه در دستان شما و مشخصا شورای عالی امنیت ملی است دیگر نباید بهانه یا به اصطلاح مصلحتی را برای پیشبرد اهدافی به دست گرفت که کشور را به پرتگاه بکشاند و صدالبته نباید پشت پرده و دور از نظر مردم نخبگان و کارشناسان پیش رفت.
دانشجویان در این نامه بیان کردند: اما در آستانه شروع مذاکرات و با توجه به اقدامات صورت گرفته در این چند ماه جمعی از دلسوزان و دانشجویان ایران اسلامی مراتب نگرانی خود را به سمع و نظر شما میرسانند. در این مدت آنطور که مشخص است مصوبه مجلس همچنان بر زمین مانده و بخش مهمی از بندهای آن (بندهای ۵، ۶، ۷، ۸) که اجرایش میتوانست ایران را در مذاکرات آینده کمک کند و برگ برندهای در مقابل طرفهای غربی باشد نادیده گرفته شده است. ضمن ارج نهادن به تلاشهای مسئولان دستگاه سیاست خارجه در این مدت، شاهد هیچ ایده اصلی مشخص نسبت به غرب و مذاکرات هستهای نبودهایم؛ به عنوان مثال از ابتدای شروع دولت جدید تاکید بسیاری بر مسئله رفع تحریمها صورت گرفته است در حالیکه تا این لحظه اقدام عملی، مشخص و واضحی در این زمینه صورت نگرفته است. مسئلهای که در صورت تداوم میتواند آسیبهای جدی را نسبت به سیاست خارجه ایران و نقش جهانی و منطقهای کشور وارد کند.
در بخش دیگری از این نامه آمده است: امروز در شرایطی به سر میبریم که نیاز به واقعنگری و در نظرگرفتن منافع ملی در سیاست خارجه بیشتر از هر زمان دیگری دیده میشود. کشور باید از گفتمانهایی که این وضعیت خسارتبار را برای کشور به وجود آورده عبور کند. نداشتن موضعگیری شفاف و واضح نسبت به گستاخیها و اظهارات طرفهای مذاکرات و ایدههای مطرح شدهای مانند توافق موقت و عدم اجرای برخی از بندهای قانون اقدام راهبردی لغو تحریمها و تمدید چندباره دسترسی دوربینهای آژانس به نوعی ادامه همان خط انفعال دولت قبل به صورتی دیگر است که میتواند کشور را وارد چرخه فاجعهبار دیگری کند.
در بخش پایانی این نامه آمده است: فقر ایده کلان و نداشتن استراتژی در سیاست خارجه نسبت به غرب حتی برای دولتی که منطقه و همسایگان را در اولویت خود قرار داده و بر تکیه بر توان داخلی نیز تاکید دارد میتواند خسارت جدی در بر داشته باشد. اگر راهبردی جدی در این زمینه بصورت عینی و مشخص وجود دارد متاسفانه با اعلام نکردن و تبیین، نخبگان، مردم و حتی کارشناسان را در ابهام جدی قرار داده اید و در صورت وجود نداشتن این راهبرد در سطح کلان نمیتوان هیچ آینده روشنی را برای مذاکرات پیشرو متصور بود خروجی این مذاکرات چیزی جز «خسارت محض» نخواهد بود.
انتهای پیام/
نظر شما