به گزارش خبرگزاری ایسکانیوز؛ نود و هفتمین جدال دو تیم بزرگ فوتبال ایران عصر دیروز آغاز شد و تا لحظه سوت پایان بازی هیچ توپی از خط دروازه‌ها عبور نکرد. در این بازی نه تنها گلی رد و بدل نشد بلکه عملکرد فنی دو تیم آنقدر ضعیف بود که هیچ فکت و نکته خاصی در اختیار کارشناسان و مربیان برای ارائه قرار نداد.

به همین بهانه در این گزارش به عملکرد فصل جاری سرخابی‌ها در 7 هفته قبل از دربی نگاهی می‌اندازیم تا مشخص شود عیار استقلال و پرسپولیس در بازی عصر شنبه حتی از خودشان هم بدتر بوده است.

شوت‌های بی هدف

اولین مولفه ای که آن را برای سرخابی‌ها نسبت به خودشان بررسی می‌کنیم، دقت شوت است. بازیکنان استقلال و پرسپولیس که تا پیش از دربی به طور میانگین در هر بازی به ترتیب 14.3 و 11.1 شوت به سمت حریفان خود زده بودند، در این دیدار آماری ناامید کننده از خود ثبت کردند و قرمزها فقط 6 شوت به سمت دروازه حریف زدند و آبی‌ها 5 مرتبه آن را پاسخ دادند.

نکته فاجعه‌بارتر اینجاست؛ در حالی مجموعا 11 شوت در شهرآورد زده شد که هیچ یک از آنها حتی در چارچوب هم نبوده است! کم‌دقتی بازیکنان در چنین بازی حساسی که از آن به عنوان یکی از پرمخاطب‌ترین دربی‌های دنیا یاد می‌شود، بسیار قابل تامل است.

نمره فنی

بجز دروازه‌بان‌ها که بدون اشتباه تمام توپ‌ها را مهار کردند، سایر بازیکنان حاضر در زمین در شرح وظایف خود عملکرد کاملی نداشتند و از این رو در اتفاقی نادر هیچ بازیکنی موفق به گرفتن نمره 7 یا بالاتر از آن نشد تا در نهایت تاسف بازیکن برتر زمین معرفی نشود.

 این موضوع گویای تمام آن چیزی است که باید درباره نمایش فنی دربی صحبت کرد که البته خلاف تمام تصورات قبلی از این جدال بود.

امیدهایی که ناامید شد

بر اساس گزارش‌های سایت های مرجع آمار دیدارهای لیگ برتر، تا پیش از دربی امید گلزنی برای استقلال 1.44 و برای پرسپولیس 1.17 ثبت شده بود اما این امید در شهرآورد 97 به شکل عجیبی کاهش یافت. به نحوی که آبی‌ها فقط 0.28 و قرمزها فقط 0.30 امید داشتند دروازه یکدیگر را باز کنند.

شاید بتوان گفت در تمام 64 دیداری که در 8 هفته اخیر فصل جاری لیگ برتر برگزار شده، ناامیدکننده‌ترین آمار برای امید گلزنی را بازیکنان دربی نود و هفتم خلق کردند.

حقیقت تلخ

فرهاد مجیدی و یحیی گل محمدی در بازی دیروز تمایل چندانی به ارائه بازی جسورانه نداشتند و احتیاط در دستور کار هر دو سرمربی بود. این در حالی است که اصلی ترین برگ برنده برای فتح دربی شجاعت است. شجاعتی که دقیقا قطعه گمشده پازل دربی 97 بود.

شاید لازم است برای شهرآورد روز شنبه این حقیقت تلخ را بپذیریم که مربیان دو تیم هدف اصلی‌شان در دربی نباختن بود چرا که بخشی از آینده شغلی‌شان به این بازی گره خورده بود. ضمن اینکه کمبود بازیکنان متعصب در زمین نیز احتمال تساوی را بیشتر کرد. 

هیاهو برای هیچ

همه اینها در حالی رقم خورد که در فاصله چند روز مانده به برگزاری بازی، هیاهوی زیادی از سوی طرفین به راه افتاد؛ از جنگ لفظی مدیرعامل استقلال و سرپرست پرسپولیس با یکدیگر گرفته تا ماجراهای مربوط به تبلیغات محیطی و سایر حواشی که این بازی را تحت الشعاع قرار داد. جنجالی که با توجه به بازی کسل‌کننده و بی‌برنامه‌بودن تیم‌ها باید گفت برای هیچ و پوچ به راه افتاده بود و نتیجه‌ای جز بازی با روح و ذهن هواداران فوتبال نداشت.

گزارش از هادی شاه‌مرادی