۱۸ آذر؛ در تاریخ چه گذشت؟

امروز ۱۸ آذر برابر با ۹ دسامبر تقویم میلادی است. روزی که در تاریخ آبستن وقایع و اتفاقات زیادی در ایران و جهان بوده است.

به گزارش گروه فرهنگی ایسکانیوز، امروز ۱۸ آذر برابر با ۹ دسامبر تقویم میلادی است. روزی که در تاریخ آبستن وقایع و اتفاقات زیادی در ایران و جهان بوده است. به مرور برخی از این وقایع می‌پردازیم.

رویدادها:

۷۳ سال پیش از میلاد - اسپارتاکوس قیام کرد

بپاخیزی اسپارتاکوس از نهم دسامبر سال ۷۳ پیش از میلاد آغاز شد. وی از مردم تراس - منطقه ای در شمال دریای اژه و از نژاد یونانیان بود. اسپارتاکوس در ارتش روم یک سرباز کمکی (احتیاط) بود. «آپیان» نویسنده پیش از میلاد که شرح بپاخیزی اسپارتاکوس را نگاشته روشن نساخته است که به چه دلیل اورا به دسته گلادیاتور ها که معمولا از میان نظامیان خارجی اسیر ارتش روم انتخاب می شدند اضافه کرده بودند. وی در سال ۷۴ پیش از میلاد به گلادیاتورها اضافه شده بود.

کار گلادیاتور ها این بود که دو به دو در برابر سران روم که در جایگاه ویژه تماشاگران می نشستند و به منظور تفریح و سرگرم کردن آنان درمیدان گودی با اسلحه به جان هم بیافتندو یکی از دو حریف و یا هر دو آنان کشته شوند تا تماشاگران لدت ببرند!

اسپارتاکوس که این عمل را غیر انسانی می دانست گلادیاتور ها را برضد حکومت روم متحد کرد و درجریان یک نمایش «کشتار» دست به شورش زدند و بندها را گسستند و در کوه وزوویوس که یک آتشفشان خاموش بود پنهان شدند و از آنجا دست به تحریک سایر بردگان زدند و هنگامی که عده آنان به هفتصد تن رسید از کوه فرود آمدند و با زور و مسلحانه دست به آزاد کردن بردگان دیگر زدند که غنائم جنگها بودند. در آن زمان بردگان مولد ثروت بودند و برای اربابانشان کار تولیدی رایگان از جمله کشاورزی می کردند. قرار بود که بردگان آزاد شده توسط گروه اسپارتاکوس جنگ کنان از طریق کوههای آلپ به زادگاههای خود باز گردند و بقیه عمر را آزاد زندگی کنند. آنان با این فکر خودرا به دامنه های آلپ رسانیدند و ضمن راه دو لشکر رومی را که سد راهشان شده بودند شکست و فراری دادند. در گذرگاههای آلپ چون عده آنان نزدیک به هفتاد هزار تن بود، ساکنان محل نگران و وحشت زده شدند و گذر گاههارا بستند. اسپارتاکوس که می خواست برده های آزاد شده زنده به کشورهای خود بازگردند تصمیم به خروج از روم با کشتی گرفت و به جنوب ایتالیا بازگشت و در سر راه خود نیروهای رومی را که مانع حرکت آنان بودند شکست داد که این وضعیت بر دولت روم که نتوانسته بود در طول دو سال و اندی قیام بردگان را سرکوب کند گران آمد و کراسوس (مارکوس لیسینیوس کراسوس) یکی از سه عضو شورای عالی حاکم بر امپراتوری روم داوطلب جنگ با بردگان شد. وی در سنای روم برای قانع کردن سناتورهای به تامین هزینه یک لشکرکشی بزرگ گفت که اسپارتاکوس سه هزار سرباز اسیر رومی را سر بریده است که بعدا معلوم شد دروغ گفته و این سربازان تنها خلع سلاح شده بودند و بعدا به رم باز گشتند.

 وی سپس با شش لشکر (لژیون) از راه زمین (شمال) و یک لشکر با کشتی و از راه دریا قرارگاه اسپارتا کوس را که پیام داده بود اگر اجازه خروج ار ایتالیا به او و سایر بردگان همراه وی داده شود سر جنگ نخواهد داشت محاصره کرد و در جنگی که در سال ۷۱ پیش از میلاد میان طرفین روی داد اسپارتاکوش کشته شد و قیام بردگان شکست خورد. کراسوس برای ترسانیدن سایر بردگان که فکر قیام از مغزشان نگذرد شش هزار تن از همدستان اسپارتاکوس را که اسیر شده بودند در جاده ای که به شهر رم ختم می شد به دار (صلیب) زد که همانجا از تشنگی و گرسنگی و درد ناشی از آویزان بودن به تدریج مردند که چنین صحنه ای در طول تاریخ مشابه نداشته است.

قیام اسپارتاکوس دومین قیام از این دست در دنیای باستان بود. نخستین قیام را کاوه (کاوک) ایرانی معروف به کاوه آهنگر بر ضد شاه ظالم آن زمان ایران رهبری کرده بود.

کراسوس در سال ۵۳ پیش از میلاد به ایران حمله کرد که در منطقه حران (کارهه) واقع در نقطه مرزی امروز ترکیه و سوریه (شمال غربی عراق) و کنار رود فرات درجنگ باارتش ایران به فرماندهی سپهبد سورنا کشته شد و سربازان او و همچنین پسرش نیز نابود شدند که این بزرگترین شکست رومیان از ایرانیان بود.

۷۹۴ - هارون الرشید یک دولتمرد ایرانی را وزیر خود کرد

هارون الرشید خلیفه توانمند عباسی نهم دسامبر سال ۷۹۴ میلادی یحیی برمکی را که یک ایرانی و در علم مدیریت و تدبیر کشور داری و شهرت امانتداری سرآمد دیگران بود به وزارت خود برگزید تا به تمشیت امپراتوری او بپردازد. هارون که مردی هوشمند بود پی برده بود که بقاء امپراتوری پهناور او بستگی به وجود یک وزیر لایق و باکفایت دارد که بر امور اداری و مالی نظارت دقیق داشته باشد و کسی را بهتر از یحیی نیافته بود.

هشت سال بعد، هارون بر خاندان برمکیان که قدرت و شهرتی به دست آورده بودند خشمگین شد. در این باره داستان سرایی بسیار شده است و مسئله از یک نقض عهد خانوادگی که میان جعفر برمکی شوهر خواهر هارون و شخص خلیفه پدید آمده بود آغاز شده بود (جعفر که عباسه خواهر هارون را به عقد نکاح خود درآورده بود، طبق تعهدی که به هارون سپرده بود نباید این دو باهم عروسی می کردند که نقض عهد شده بود!) و در سال ۸۰۲ میلادی هارون جعفر را اعدام کرد و یحیی را به زندان افکند. هارون به این کار هم قانع نشد و چند ماه بعد دستور قتل عام برمکیان را صادر کرد؛ و جز یحیی که در زندان بود و او نیز در همانجا درسال ۸۰۵ میلادی از گرسنگی در گذشت، بقیه کشته شدند.

مطالعه نوشته مورخان در باره اوضاع دوران طولانی خلافت عباسیان از جمله تاریخ طبری، نه صدها بل هزارها نمونه از این دست اعدامها و کشتارها را نشان می دهد که برای سران عرب (وقت) امری عادی بود. «خلیفه» یک روز یک نفر با اعزاز تمام در کنار خود می نشانید و حتی داماد خویش می کرد و دو روز بعد دستور می داد او را با خشن ترین روش بکشند و ....

۱۸۵۶ - روزی که نیروهای انگلیسی پای بر بوشهر گذاردند

در جریان جنگ انگلستان با ایران بر سر هرات، نهم دسامبر ۱۸۵۶ (۱۸ آذر) آن دسته از نیروهای انگلیسی که از هند عازم بوشهر شده بودند پای به گوشه ای از این بندر قدیمی ایران گذاردند که فاقد دفاع موثر بود. ورود آنان به بوشهر پس از گلوله باران شدن چندین روزه این شهر بندری، بندرگاه و سواحل اطراف آن توسط ناوگان اعزامی انگلستان صورت گرفته بود. بوشهر روزها گلوله باران می شد. با وجود پیاده شدن تفنگداران انگلیسی در ساحل بوشهر، مقاومت مردم معمولی در کوچه ها، خانه ها و حومه شهر ادامه داشت به عبارت دیگر؛ تعرّض انگلیسی ها به منطقه بوشهر به آسانی خوزستان نبود و تصرف آن تا یکم ژانویه ۱۸۵۷ تکمیل نشد.

دولت لندن پس از چند اخطار که ایران شهر هرات و مناطق تاجیک نشین غرب افغانستان امروز را واگذار کند، یکم نوامبر ۱۸۵۶ به دولت تهران اعلان جنگ داده بود و شش روز بعد نیروهای انگلیسی مستقر در هند با سی کشتی نیروبر و هفت رزمناو عازم جنگ با ایران شدند. این نیرو مرکب از چند لشکر انگلیسی ـ هندی و گروهانهای مهندس و مین گذار بود که در مدرس و بمبئی (مومبای) بودند. این عملیات را سرلشکر «سر جیمز آوت رام James Outram» طرح ریزی و فرماندهی می کرد.

این اعلان جنگ و متعاقب آن لشکرکشی درپی بی اعتنایی تهران به اخطارهای انگلستان که نیروهای نظامی خودرا از هرات و غرب افغانستان خارج سازد صادر شده بود. انگلیسی ها که نگران پیشروی روسها [در اجرای آرزوی پتر کبیر] تا خلیج فارس و اقیانوس هند بودند پس از امضای یک قرارداد آشتی و پُر از وعده و وعید با دوستمحمد خان (پشتون) در سال ۱۸۵۵ در پیشاور، سیاستشان را بر این پایه قراردادند [و هنوز هم بر این مدار قرار دارد] که هرگز امکان تحقّق توصیه پتر کبیر به روس ها داده نشود و نخستین گام، ایجاد یک افغانستان [اسما] مستقل ولی تحت نفوذ لندن که حایل میان متصرفات آسیایی روسیه و هندوستان انگلستان باشد و نیز تضعیف هرچه بیشتر استعداد نظامی دولت تهران و بسط فساد دولتی در ایران بود.

 به باور مورخان، انگلیسی ها در تعقیب همین سیاست در دسامبر ۱۹۵۲ و زمانی که هنوز آیزنهاور رئیس جمهور منتخب آمریکا بود با اصرار به او قبولاندند که دولت مصدق باید به هر ترتیب و هرچه زودتر برکنار شود و استدلال کرده بودند که بقاء این دولت به روی کار آمدن هواداران مسکو در ایران منجر خواهد شد و اگر ایران در کنار مسکو باشد این دولت بر همه خاورمیانه نفتخیز و آسیای جنوبی مسلط خواهد شد و عرصه را بر بلوک غرب تنگ خواهد کرد و طرح جورج کِنان (محاصره شوروی و اقمارش ـ Containment) عملا به اجرا در نخواهد آمد. مورخان و اندیشمندانی که در دسامبر ۲۰۰۱ (و در دهمین سالماه فروپاشی شوروی) نظرشان درباره علل این بزرگترین رویداد تاریخ بشر [با ارسال پرسشنامه] استعلام شده بود تایید کرده بودند که با رویداد ۲۸ امرداد تهران (کودتای آگوست ۱۹۵۳) و پس از آن ورود ایران به اتحاد نظامی با غرب، دولت مسکو نتوانست برخاور میانه مسلط شود و راه رشد اقتصاد غرب را ببندد و لذا سرانجام جنگ سرد را باخت و به تدریج از درون فروپاشید.

یک نقاش انگلیسی تصویر این یکطرفه را از صحنه جنگ «خوشاب» ترسیم کرده است که تنها سواره نظام انگلیسی را در حال حمله به ایرانیان نشان می دهد!

۱۹۶۵ - زد و خوردهای مرزی عراق و ایران سال ۱۳۴۴

نهم دسامبر سال ۱۹۶۵ (۱۸ آذر ۱۳۴۴) در تهران اعلام شد که دو روز پیش از این چند واحد نظامی عراق یک پاسگاه مرزی ایران را زیر آتش قرار داده و این حمله که در آن از اسلحه سنگین هم استفاده شده تلفاتی به بار آورده است. دولت وقت ایران به دلیل ورود فیصل السعود پادشاه وقت کشور سعودی به ایران کوشید چند روز سکوت کند و سپس شدیدا به دولت عراق اعتراض کرد که ۲۱ دسامبر دو پاسگاه مرزی دیگر ایران مورد حمله هوایی عراق قرار گرفت و آسیب دید و یک روز بعد توپخانه عراق چند روستای ایران را از داخل خاک عراق به گلوله بست و ۲۴ دسامبر روستاهای مرزی دیگری در خاک ایران مورد حمله هوایی عراقی ها قراگرفت و همزمان اخراج ایرانی تبارها و ایرانیان از آن کشور ازسرگرفته شد که دولت مجبور بود به این معاودین مسکن و کار بدهد.

بیست و هفتم دسامبر وزیرامورخارجه وقت درباره حملات عراق به نواحی مرزی ایران به سنای ایران توضیح داد و این مسائل را زاییده قرارداد سال ۱۹۳۷دانست که دولت انگلستان آن را به ایران تحمیل کرده بود. مرزهای عراق با ایران را انگلستان ترسیم کرده و بمانند مرزهای سایر کشورهایی که در کنترل انگلستان بودند (ازجمله مرز شمالی هند با چین که به جنگ ۱۹۶۲ دو کشور انجامید و مرز هندوستان ـ پاکستان ـ با افغانستان و تقسیم قبایل پشتون میان دو کشور که بحرانی است و ...) و در همه جا استخوان لای زخم قرارداده تا مسائل ادامه داشته باشد و منابع کشورها قربانی اختلافات شود و پیشرفت نکنند.

یک روز پس ازتوضیحات وزیر امورخارجه وقت در سنا، دولت ایران به عراق هشدار داد چنانچه باز هم از مذاکره برای حل مسئله شط العرب امتناع کند و به زد و خوردهای مرزی و اخراج ایرانی تبارها ادامه دهد، ایران برای احقاق حقوق خود به راههای دیگر از جمله بکاربردن سرباز متوسل خواهد شد و متعاقب آن به واحدهای ارتش یکم (غرب کشور) و نیروی دریایی آماده باش داده شد و سربازان جای ماموران انتظامی را در پاسگاههای مرزی با عراق گرفتند. عراق نیز متقابلا به تقویت نیروهای مرزی خود دست زد و در بغداد بر ضد ایران تظاهرات صورت گرفت و ....

۱۲۹۲ - سالگرد درگذشت سعدی

به نوشته قریب به اتفاق کرونیکلر ها، مشرف الدین مصلح ابن عبدالله ــ سعدی شیرازی ــ نهم دسامبر سال ۱۲۹۲ میلادی در زادگاه خود شهر باستانی شیراز وفات یافته است. یکی ــ دو تن دیگر درگذشت سعدی را سال ۱۲۹۰ میلادی ذکر کرده و نوشته اند که وی بسال ۱۲۱۰ میلادی در شیراز به دنیا آمده بود. او که درنوجوانی شیراز را برای ادامه تحصیل در نظامیه بغداد (دانشکده ای که خواجه نظام الملک توسی ساخته بود) ترک کرده بود تا سال ۱۲۵۶ (۴۶ سالگی) به زادگاه خود بازنگشت و در این مدت از عراق امروز، سوریه قدیم (شامل لبنان و جنوب غربی ترکیه)، مصر، حجاز و قسمتهایی از آناتولی دیدار کرده و در طرابلس لبنان به دست صلیبیون اسیر شده بود که او را به نوشته خودش «به کار گل بداشتند» یعنی عملگی در ساختن بناء به او تحمیل شده بود، که در اینجا توسط یک تاجر بازخرید و آزاد شد. سعدی که این نام او از اسم سعد ابن زنگی حکمران وقت فارس گرفته شده است در سال ۱۲۵۷ بوستان و سال بعد گلستان را به پایان رسانید.

نظم و نثر سعدی که تا آن زمان چنین سبک و روشی سابقه نداشت فصاحت زبان فارسی را به اعلا درجه رسانید. این استاد سخن فارسی نثری روان و شیرین دارد. حکایات و ابیات سعدی آکنده از پند و اندرز برای اصلاح مردمان است. وی در عین حال یک صوفی بود. نمونه هایی از اندرزهای منظوم او از این قرارند:

ایران که در قرون قدیم به مدت ۱۲ قرن یک ابرقدرت نظامی ــ سیاسی بی چون و چرا در جهان بود، در قرون وسطا هم از نظر اندیشه، دانش و ادبیات تنها بزرگ جهان بشمار می رود که در این زمینه همتا نداشته است و سعدی یکی از ستارگان آسمان این دوران ایران بود ــ دورانی که اروپا درجهل وظلمت دست و پا می زد و شرق تا آن سوی روسیه گرفتار تاخت و تاز مغولان و طوایفی از این دست بود. این دوران نا آرام و بی ثبات که مانع اقدام گروهی می شد، ایرانیان را متوجه خلاقیت انفرادی خود کرد که پیشرفت در علم و ادب نتیجه تلاش فردی است.

سعدی یک شخصیت جهانی است که در اروپا بسیاری از مردم این نام را بر فرزندان پسر خود می گذارند. نام اول یک رئیس جمهوری فرانسه قرن گذشته «سعدی» بود. در اینترنت، سعدی در صدها سایت وصف شده است.

۱۹۰۵ - قوه مقننه فرانسه قانون جدا بودن دولت از دین (State Secularism) را تصویب کرد که به موجب آن دولت فرانسه نمی تواند یک دین را بر دین دیگر ترجیح دهد، دین رسمی داشته باشد و کمک مالی کند. انقلاب فرانسه در سال ۱۷۸۹ چنین اقدامی کرده بود.

۱۳۷۰ ش - معرفی عراق به عنوان متجاوز از سوی سازمان ملل متحد

یازده سال پس از آغاز جنگ هشت ساله تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران و سه سال پس از صدور قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت و اتمام جنگ و با تلاش‏های پی‏گیر سیاسی مسؤولان نظام جمهوری اسلامی، حقانیت ایران در دفاع مشروع به اثبات جامعه جهانی رسید. خاویر پرز دکوئیار، دبیر کل وقت سازمان ملل متحد در ۱۸ آذر ۱۳۷۰ طی یک گزارش رسمی به شورای امنیت اعلام کرد که عراق در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ به ایران حمله کرده و متجاوز است. اعلام اینکه در جنگ تحمیلی، عراق آغازگر و مسؤول جنگ بوده است، یک پیروزی بزرگ سیاسی است. این دفاع و نبرد، در حالی ادامه و پایان یافت که جهانیان، بانی جنگ را می‏شناختند و حتی به کمک او شتافته بودند. آنان زمانی به خود آمدند که سلاح‏های ارسالی به عراق، علیه خودشان به کار گرفته شد و عراق، منطقه خلیج فارس را درگیر جنگی مهیب و عظیم کرد. متجاوز بودن عراق، گرچه بسیار دیر اعلام شد، اما از پیروزی‏های مهمی است که در تاریخ کشورمان به عنوان واقعه‏ای بزرگ ثبت شده است.

خاویر پرز دکوئیار (سوم از چپ) و سایر اعضای هیئت تصمیم گیری سازمان ملل متحد درباره جنگ ایران و عراق

۱۸۴۰ - تأسیس کاخ کرملین در مسکو، مرکز سیاست روسیه

۱۸۵۷ - آغاز جنگ "مَدرَس" بین استعمارگران انگلیس و فرانسه

در نهم دسامبر ۱۷۵۸م جنگ سیزده ماهه مَدْرَس که یکی از پر تلفات‏ترین جنگ‏های استعماری میان انگلیس و فرانسه در هندوستان بود، با حمله قوای فرانسه به بندر مدرس که در اشغال انگلیسی‏ها بود، شروع شد و فرانسه با سه هزار سرباز در مقابل نیروی بیست و دو هزار نفری انگلیس قرار گرفت. در نهایتْ فرانسه در ژانویه ۱۷۶۱، به دلیل نرسیدن نیروی کمکی تسلیم انگلیس شد و بدین ترتیب، زمینه برای تثبیت سلطه استعماری انگلیس بر شبه قاره هند هموارتر گردید.

۱۹۵۴ - در هجدهم آذر سال ۱۳۳۲ خورشیدی ریچارد نیکسون معاون وقت رئیس جمهوری آمریکا برای دیدار با شاه وارد تهران شد.

۱۹۶۳ -  (۱۳۴۲خورشیدی) احمد نفیسی شهردار اسبق تهران بازداشت شد. در نیم قرن گذشته بسیاری از شهرداران تهران تحت تعقیب قضایی قرار گرفته اند!

۲۰۰۰ - دادگاه عالی فلوریدای امریکا برای حل اختلاف نامزد های انتخاباتی امریکا - جورج دبلیو بوش و ال گور - رای داد که ۴۵ هزار رای مورد اختلاف دوباره با دست شمارش شود که دیوان عالی کشور آمریکا بعدا این اقدام را متوقف ساخت و بوش را برنده انتخابات اعلام کرد!

نمایی از مناظره زنده جورج دبلیو بوش و ال گور

۱۳۷۶ ش - برگزاری هشتمین کنفرانس سران کشورهای اسلامی در تهران.

۱۳۸۴ ش - انجام قرعه‌کشی برای جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ که تیم ملی ایران در گروه D با تیم های مکزیک، آنگولا و پرتغال در یک جمع قرار گرفت.

برانکو ایوانکوویچ (سرمربی وقت فوتبال ایران) در کنار سرمربیان سایر رقبا

مناسب ها:

روز جهانی مبارزه با فساد

یک کنوانسیون سازمان ملل پس از بحث بسیار و بررسی آمارها و شنیدن دلایل و عقاید اصحاب نظر، ۳۱ اکتبر ۲۰۰۳ نگرانی خودرا از گسترش فساد دولتی در گوشه و کنار جهان اعلام داشت که دمکراسی، حکومت قانون، اخلاقیات و شئون انسانی را تضعیف و در نتیجه، ثبات و امنیت در جوامع را که بعضا ناشی از افزایش بی اعتمادی است متزلزل می سازد و از دولتهای عضو سازمان ملل خواست که با وسائل موثر به فساد اداری و سوء استفاده از اموال عمومی، رشوه در هر شکل آن، نپوتیسم (رعایت فامیل)، اعمال نفوذ و تبعیض که زاینده جرائم دیگر و ناامنی است پایان دهند. این کنوانسیون همچنین از دولتهای عضو خواست که به یکدیگر برای کشف و دستگیری و استرداد مفسدین، با استفاده از همه تکنیک ها و وسائل کمک کنند. کنوانسیون همچنین تصویب کرد که طرح ایجاد سازمانها و دادگاههای بین المللی به منظور حذف فساد اداری (دولتی) از جوامع بشری و یافتن و مجازات مفسدین را پیشنهاد کند.

این کنوانسیون روز «نهم دسامبر» هرسال را روز مبارزه با فساد International Anti – Corruption Day اعلام کرد که از آن پس برگزار می شود و در آستانه این روز، بنیادها و سازمانهای غیر انتفاعی ازجمله Transparency International که چگونگی ارتکاب فساد، حجم فساد و سطح مبارزه با فساد را در کشورهای مختلف دنبال می کنند آمارهای مقایسه ای خودرا منتشر می سازند و کشورهارا طبق این آمارها [که برآورد خودشان است] ردیف بندی می کنند. Corruption در استعمال لغت (یوسیج) عمدتا به مفهوم فساد عمومی بویژه «فساد اداری ـ دولتی ـ اقتصادی» است.

انتهای پیام/

کد خبر: 1121329

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • 0 + 0 =