گروه سیاسی ایسکانیوز - چندین روز قبل رئیس محترم مجلس شورای اسلامی در اظهارنظری در خانه ملت به این نکته مهم اشاره کرد که: "ما باید تصمیم های سخت و شجاعانه بگیریم. با قوت تصمیم بگیریم. اگر تصمیم نگیریم همه چیز در خدمت مردم زیر سوال می رود. مردم برای هر تصمیم عاقلانه و عادلانه ما – که هر تصمیم عاقلانه و عادلانه حتماً تصمیم انقلابی هم هست - هر هزینه ای داشته باشد می دهند ولی [به شرطی] که مطمئن باشند هم در طراحی و هم در اجرا [موثر باشد]."

پس از گام ابتدایی در هفتمین دور از مذاکرات احیای برجام؛ تحرکات بی سابقه ای را علیه تیم مذاکره کننده شاهد بودیم. این یادداشت قصد پرداختن به علل و ماهیت پمپاژ این حجم چشمگیر از انتقاد و در برخی مواقع تخریب هوشمندانه تیم مذاکره کننده اعزامی از جانب دولت سیزدهم را ندارد. لیکن تطبیق فضای جامعه با نقطه نظرات ریاست محترم مجلس شورای اسلامی؛ حاکی از آن است که اخذ تصمیمات سخت در موضوعات هسته ای نیاز به تدارک الزامات و تمهید ملزوماتی دارد.

یکی از انتقادهای قابل توجه در خصوص فعالیت تیم مذاکراتی ایران؛ عدم بسترسازی و تنویر افکار عمومی داخلی به منظور ایجاد اجماع ملی بعنوان بزرگترین پشتوانه مقابله با زیاده خواهی ها و بدعهدی های بیگانگان به ویژه آمریکا است. درست است که آوردگاه دیپلماتیک وین، بخشی از جدال و مناقشه پیچیده با استکبار دولت آمریکا است و از این حیث نیازمند نقش آفرینی نخبگان و متخصصین است، ولی نباید فراموش کنیم که قدرت جمهوری اسلامی در حوزه های نرم، سخت و هوشمند کاملاً متکی بر مردم (و همه مردم، نه تنها رأی دهندگان انتخاباتی) است. هر دولتی  در نظام مقدس جمهوری اسلامی بعنوان متولی مدیریت سیاست خارجی ناظر بر کسب منافع ملی؛ باید به دوخت لباسی فاخر و برازنده مردم ایران بیندیشد، نه آن که بخواهد برای یک یا چند دکمه، بهترین لباسی که در دسترس او است را تهیه کند. در خباثت و دشمنی آمریکا تردیدی نیست لذا مردم ایران از کاخ سفید توقعی ندارند که پس از این همه کینه ورزی، به ناگاه دچار تحول و تبدیل به فرشته شود اما همین مردم از دولت خود انتظار دارند در کنار مشی انقلابی، تمامی تجربه، ابزارها، امکانات و نیروهای متخصص را برای غلبه بر دشمن غدار به کار گرفته و با توکل و اراده پولادین حقوق مردم صبور ایران را تأدیه کند.

در این میان اما، عملکرد عده ای جاهل نیز جلب توجه می کند. این عده کسانی هستند که انقدر درگیر سیاست و سیاست بازی شده اند که گمان می کنند برجام متعلق به دولت و دولتمردان قبلی است و نباید با تحرک از این کانال، امتیازی از افکار عمومی و سرمایه اجتماعی به سبد جریان سیاسی دولت قبل ریخته شود. این جاهلان کسانی هستند که نه از حبّ علی، بلکه از بغض دیگری قلم و علم برمی‌دارند و بطور ناخودآگاه به تئوری وجود «حاکمیت دوگانه» در جمهوری اسلامی ایران را دامن می زنند و البته فراموش نمی کنند که فاکتور اقدامات خود را هم صادر و ما به ازای آن را مطالبه کنند !

جنود جهل با کج اندیشی، کج رفتاری و سهم خواهی تصور می کنند مسئولیت در حکومت اسلامی مانند چرخ و فلک شهربازی و نوبتی است و حال نیز نوبت آنان شده است و رفع مشکلات ملت از طریق کانال برجام، برای کارنامه آنها دستاوردی ندارد. این موضوع که چرا حضرات موصوف نمی توانند درک کنند که «برجام، راه است و نه مقصد» بر نگارنده نامعلوم است لیکن باید بطور جدی به این افراد تذکر داد که سیاست های کلان نظام در حوزه امور خارجه بر اساس خواب آشفته عمرو و زید تدوین نمی شود که به دلخواه و تحلیل غلط امثال ایشان، اصول و مبانی به کناری گذاشته شود و بر اساس موهومات قبیله گرایانه؛ چنان خلائی پدید بیاید که اصطلاحاً «کاسه چه کنم؟» به دست گرفته شود. شرح حال دوستداران انقلاب اسلامی در مواجهه با عملکرد کنونی این گونه از افراد - که بعضاً و در کمال ناباوری چهره های موجهی نیز در بین آنان به چشم می خورند - در این بیت از جناب سعدی است:

از دشمنان برند شکایت به دوستان                     چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم

در پایان اشاره می گردد که سرویس های اطلاعاتی حریف دریافته‌اند که می‌بایست جهت تیرهای سه‌شعبه و زهرآلود خود را متوجه شخص رهبر معظم انقلاب اسلامی نمایند تا بوسیله اثرگذاری بر سیاست‌های ایشان، امتیازاتی را ولو بصورت حداقلی در پای میز درو کنند. از این منظر متصور خواهد بود که طی یک پروژه گام به گام، شخص ولی فقیه مقصر شماره یک هرگونه عدم توافق و مانع اصلی تادیه منافع ملی در پرونده هسته‌ای جلوه داده شده و تمامی فشارهای مستقیم و غیرمستقیم به سمت رهبری عزیز همگرا شوند. البته این نقشه جدیدی نیست و از سال ۸۸ تاکنون بارها و بارها از جانب گروهک‌ها و همچنین جریان نفوذ به انحای مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. تفاوت مقطع فعلی با موارد قبلی این است که سرویس‌های اطلاعاتی گمان دارند بی‌کفایتی‌های مدیریتی در کنار فشار تحریم‌ها، چنان مردم را به تنگ آورده که حتی ترجیح می‌دهند در صورت موافقت شخصی با منطق رهبری، حمایت خود را علنی نکنند تا از طرف "اکثریت عصبانی" که در ذهن خود دارند، مورد پرخاش، تعرض و برخورد قرار نگیرند. به صدر این یادداشت بازگردیم: مسیر پیروزی دیپلمات ها از اجماع حداکثری در داخل کشور می گذرد و این میسر نیست مگر با تألیف قلوب نخبگان، اعتمادافزایی مسئولین با تمسک به شیوه زمامداری امام راحل (ره) و رهبر معظم انقلاب اسلامی و صدالبته صبر، استقامت، توکل و توسّل.

*کارشناس حوزه سیاسی، امنیتی و بین‌الملل