به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، سعید خدایگان عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف است که به عنوان پژوهشگر جوان برگزیده این دانشگاه در حوزه ارتباط با صنعت انتخاب شد. در این راستا، با وی در مورد موانع شکل‌گیری ارتباط صنعت و دانشگاه در ایران گفت‌وگو کردیم که در ادامه آمده است؛

خدایگان در گفت‌وگو با ایسکانیوز با بیان این که شرکت‌های صنعتی در ایران معمولا به عنوان خریدار یک محصول پرورش پیدا کرده‌اند و حوصله و ریسک تولید فناوری را ندارند، اظهار کرد: این شرکت‌ها انتظار دارند محصولات را آماده و تست شده از مرکزی معتبر و بدون ریسک دریافت کنند.

عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به این که اگر تحریمی نباشد، صنایع ایران ترجیح می‌دهند با شرکت‌هایی در دنیا کار کنند که ۵۰ سال سابقه فعالیت دارند، افزود: این نگاه سبب می‌شود که مدیران ریسک نکنند. در حالی که لازم است این نگاه وجود داشته باشد که برای پیشرفت باید ریسک‌پذیر بود، به این معنا که هزینه کنیم و منتظر بمانیم تا ببینیم نتیجه می‌گیریم یا نه.

وی با تصریح بر این که انتظار محصول آماده و تست‌شده داشتن در تضاد با پیشرفت است و ایران را به کشوری مصرف کننده تبدیل می‌کند، گفت: برای مثال، ما طرحی در زمینه اتصالات رزوه‌دار در صنایع نفت و گاز داشتیم که برخی شرکت‌ها در دنیا این فناوری را به دست آورده‌اند. کسی در ایران به دنبال آن نمی‌رفت، درحالی که توانایی و پتانسیل طراحی و ساخت آن در کشور وجود دارد.

خدایگان در ادامه خاطرنشان کرد: من بارها دیده‌ام که بسیاری از پروژه‌هایی که غیرقابل دسترس و های‌تک وانمود می‌شد، به راحتی حتی توسط تیم‌های دانشجویی ساخته شده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف با ذکر مثالی یادآور شد: برای مثال شرکتی برای ساخت یک کمپرسور وارد گفت‌وگو با دانشگاه می‌شود. این شرکت توجه نمی‌کند که وقتی کمپرسور را از یک شرکت کمپرسورساز بخرد، به دلیل تیراژ بالا ساخت کمپرسور برای آن شرکت هزینه زیادی ندارد و انتظار دارد آن محصول را از دانشگاه با همان قیمت شرکت خارجی بگیرد. در حالی که چنین درخواستی، اجرایی نیست.

وی افزود: مثلا اگر قرار است یک نسخه از محصولی تولید شود، هزینه دانش فنی و ساخت بسیار بالا خواهد بود. معمولا کارفرمایان صنعت این هزینه‌ها را نمی‌پذیرند و می‌گویند شرکت‌های خوب دنیا، همین محصول را با نصف قیمت عرضه می‌کنند. صنعت باید توجه کند که آن شرکت به تیراژ رسیده؛ اما در دانشگاه در ایران باید ابتدا دانش فنی تولید شود.

خدایگان با بیان این که پروژه‌ها باید به نوعی طراحی شوند که چالش فناورانه آن مورد بررسی قرار بگیرد، افزود: در دانشگاه‌های آمریکا و کانادا معمولا اینگونه است که مشکلات در قالب قراردادهایی به دانشگاه ارائه می‌شود و بسیاری از دانشگاه‌ها، مراکز تحقیق و توسعه (R&D) همان شرکت‌ها هستند. به طوریکه پروژه‌ها و مسائل‌شان را با همکاری پیش می‌برند و انتظار ندارند که یک محصول آماده دریافت کنند.

دستیابی به فناوری جدیدی که تنها در اختیار چند شرکت محدود بوده است 

وی درباره طرح پژوهشی خود و انتخاب به عنوان پژوهشگر برتر دانشگاه شریف در سال ۱۴۰۰، اظهار کرد: من در آیتم ارتباط با صنعت به عنوان پژوهشگر برتر انتخاب شدم و دلیل این انتخاب هم مجموعه فعالیت‌های ارتباط با صنعتی است که در دفتر خدمات فناوری شریف فن در دانشگاه انجام داده‌ایم.

عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به این که دانشگاه شریف یک مجتمع خدمات فناوری دارد و هر عضو هئیت علمی می‌تواند یک دفتر خدمات فناوری داشته باشد، افزود: ما دفتر شریف فن را برای طراحی، ساخت و تست تجهیزات دقیق صنعتی تاسیس کردیم.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: مهم‌ترین طرحی که ما در شریف فن پیگیری کردیم، طرح اتصالات رزوه‌دار صنایع نفت و گاز است. فناوری که برای اتصالات نفت و گاز استفاده می‌شود، یعنی اتصالات پرمیوم یا اتصالات اختصاصی و پیشرفته، در اختیار تعداد محدودی شرکت در دنیاست. به همین دلیل، محافظت زیادی از دانش فنی آن می‌شود.

خدایگان با تصریح بر این که ایران به این فناوری نیاز داشت؛ اما با توجه به تحریم‌ها و محدودیت‌های شرکت‌های نفت وگاز در تهیه لوله‌های CRA که اتصالات پیشرفته دارند، با مشکل مواجه بود، گفت: وقتی دیدیم که این نیاز وجود دارد، با همکاری یکی از شرکت‌های فعال در زمینه نفت و گاز، این پروژه تعریف شد و توانستیم اتصال پیشرفته‌ای را مستقیم طراحی کنیم و با استاندارد ایزو ۱۳۶۷۹، در فضای شبیه‌سازی تست‌ها پاس شد و توانستیم به طرح اتصال برسیم. تست ایزو ۱۳۶۷۹ تست سخت‌گیرانه‌ای است که هر اتصالی نمی‌تواند آن را پاس کند.

عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف تاکید کرد: این کار بسیار ارزشمند است چون در انحصار شرکت‌های محدودی بوده است.

انتهای پیام/