یدالله مهرعلیزاده عضو هیئت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز در گفتوگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، با بیان این که بخشینگری به آمایش آموزش عالی و تعدد مراکز تصمیمگیری یکی از مهمترین چالشهای طرح آمایش آموزش عالی در ایران است، اظهار کرد: معمولا مدیران آموزش عالی تاکید زیادی بر شکلگیری ارتباط بین دانشگاه و صنعت دارند؛ اما متاسفانه نتیجه این تلاشها در عمل چندان رضایتبخش نبوده است.
وی نبود جامعیت در طراحی مطالعات آمایش آموزش عالی را یکی از مشکلات این طرح دانست و گفت: متاسفانه در طراحی این پروژه به ویژگیهایی مانند مشارکتجویی، جامعنگری، کلگرایی، هدفمندی، دورنگری، انعطافپذییر، نگرش کیفی و استنتاج فضایی یا جغرافیایی کمتر مورد توجه قرار گرفته شده است.
مهرعلیزاده با تصریح بر این که برنامههای کنونی آمایش آموزش عالی ایران متاثر از فقدان تفکر نظاممند و نهادینه برای مدیریت آمایش آموزش عالی در مجموعه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است، گفت: وزارت علوم کارکردی وظیفهگرا داشته و تنها مسئول بخشی از آموزش عالی کشور است. نهادهای دیگری مانند وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، دانشگاه علمی-کاربردی، سامان فنی و حرفهای کشور، دانشگاه آزاد، موسسات غیردولتی و غیرانتفاعی و دستگاههای اجرایی هم متولی بخشهایی از آموزش عالی هستند.
عضو هیئت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز با اشاره به این که اجراییسازی اصل ۴۴ قانون اساسی و اولویت دادن به اقتصاد دانشمحور هم نتوانسته گسل ناهماهنگی بین دانشگاه، جامعه و صنعت را ترمیم کند، افزود: این گسل به دلیل نوع برداشتها و تحلیلهای مدیران ارشد آموزش عالی و دانشگاهیان ایجاد شده و سبب عمیقتر شدن شکاف بین چهار نظام یعنی نظام تولید معرفت و علم، نظام تولید ثروت، نظام تولید قدرت و نظام تولید منزلت در فضای آموزش عالی ایران شده است.
مهرعلیزاده با تصریح بر این که توسعه و کیفیت علم که به معنای سهیم شدن علم در تحول و بهبود جامعه است، تنها از طریق توازن قدرت و اختیارات ذینفعان مختلف مانند دانشگاه، صنعت، محقق یا مجری به دست میآید، گفت: معیار پیشرفت در تولید علم تنها رشد «دوپینگوار» و صوری در تعداد مقالات «ISI» آن هم در برخی رشتهها نیست، بلکه به توسعه عمیق و همهجانبه ریشهها و فرایندها و فضاهای آزاد و پرجنبوجوش و مستقل و درونزای علمی در جامعه است.
عضو هیئت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز در ادامه خاطرنشان کرد: اگر نهادهای علمی مستقل رشد نکنند، اگر آموزش عالی ما فرصت خلاقیت ندهد و نتواند فرزندان ما را اهل پرسشگری و نقادی و دوستدار دانایی تربیت کند، اگر کثرتگرایی و تضارب آرا و جریان آزاد مبادلات فکری و علمی در کار نباشد، توسعه علمی پایدار و بادوامی در حوزه آمایش آموزش عالی نخواهیم داشت.
اجتماع علمی در ایران از اعتبار کافی برخوردار نیست
وی با تاکید بر این که برخی تحلیلگران معتقدند «اجتماع علمی» هنوز در ایران اعتبار کافی به دست نیاورده است، یادآور شد: به همین دلیل، نهادهای سیاسی یا رسانهها میتوانند در تعیین ملاکهای علمی، ارزشگذاری دانشپژوهان و کار علمی نقش داشته باشند.
مهرعلیزاده با بیان این که برخی سیاستمداران و رسانهها به منظور امیدوار کردن مردم، دست به پخش اخبار مربوط به کشفیات مختلف داخلی میزنند که اجتماع علمی ملی و بینالمللی آن را تایید نمیکند، افزود: باید توجه کرد که تاکید بیش از حد بر چنین شاخصهای آماری و کمی نمیتوانند جایگاه علمی ایران و کشورهای منطقه را به دقت مشخص کنند.
انتهای پیام/
نظر شما