به گزارش خبرگزاری ایسکانیوز؛ اول از همه اینکه دوران مجیدی را مثلا با فکری و سبک بازی تیم های این دو مربی را باهم مقایسه کردن اشتباه بزرگی است.

فکری با استقلال صدر جدول را داشت اما انصافا در هیچ فازی از بازی اقتدار که نه حتی حداقل ها هم در تیمش دیده نمی شد، اما مجیدی حقیقتا رکورد جالبی را بدست آورده، ولو اینکه این آیتم گل نخوردن نمی تواند همه معیارهای یک تیم موفق و حتی مدعی قهرمانی را پوشش دهد.

نکته مهم تر برای مجیدی این روزها علاوه بر تصحیح و ترمیم بار فنی تیم در داخل مستطیل سبز حفظ و ارتقا بعد روحی تیم استقلال است که این روزها رقیب دیرینه خود را سایه به سایه خود هم می بیند.

آنهایی که فوتبال را از نزدیک لمس کرده باشند حتما درک ین موضوع را می کنند که تیمی که مورد تعقیب قرار می گیرد باید از جهت روانی خیلی بالاتر فکر کند،بزرگتر بیندیشد و تنرکز خود را از دست ندهد، چرا که نگاه به عقب و تیم های در حال پیشرفت و مدعی می تواند یک استرس ذاتی را در ساق های بازیکنان ایجاد کند که البته برگرفته از ذهنیت آنهاست.

بنابراین مجیدی برای ادامه این راهی که در پیش گرفته باید و موفقیت های بیشتر برای هوادارن خودی طرح صیانت روحی و روانی از تیم خودی را در این روزها در دستور کار بیشتر از پیش باید داشته باشد.

از لحاظ فنی اما استقلال همچنان در کشاکش فازهای مختلف بازی سردرگم هست. کنترل بازی یکی از نکات مهم یک تیم حرفه ای است اما اینکه این اتفاق با چه کیفیتی انجام شود هم بسیار نکته حائز اهمیتی است.

انتخاب راهکار برای رسیدن به دروازه حریف هم بدون تنوع دست تیم را در بازی های متوالی کاملا رو می کند. به همین آلمینیوم اراک دقت کنید.

نیمه دوم با عمق دادن به دفاع خود با رامتین محمدزاده دقیقا حسین زاده تکنیکی و سرعتی را کنترل کرد و دست استقلال در حمله خالی ماند، این یعنی عدم پیچیدگی در بازی. مجیدی در هفته های آینده حالا باید از چند بعد تیم خود را بالا نگه دارد، اینکه ذهنیت برنده آنها تغییر نکند، رکوردها پابرجا بماند، از کورس عقب نماند و بخصوص قافله را به پرسپولیس نبازد و احتمالا همه اینها به کیفیت بازی بالاتری در زمین چمن و گل های زده بیشتر احتیاج دارد.

این استقلال برای رسیدن به آرامش باید روزهای طوفانی آینده را از سر بگذراند و همچنان روزهای سخت مجیدی هنوز ادامه دارد.

امیر کریمی