امیر گندمکار در گفتوگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، با اشاره به موافقت طالبان برای ورود آب سد کمال خان به سوی ایران اظهار کرد: اگر این اتفاق رخ دهد، نواحی شرق کشور دوباره پرآب شده و رونق به این منطقه باز خواهد گشت. همچنین مشکل چند ساله ریز گردها نیز تا حدود زیادی برطرف خواهد شد.
وی با بیان اینکه ورود آب به ایران باید به صورت قرارداد دائمی باشد، گفت: در حال حاضر که طالبان رابطهای بهتر نسبت به دولتهای گذشته در افغانستان با ایران دارد، در نتیجه باید این قرارداد به صورت دائمی بین دو کشور امضا شود و ضمانت اجرایی داشته باشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی ادامه داد: افغانستان با ایجاد سد کمال خان در کشور خود باید به ایران حق آبه از ذخایر آبی رودخانه هیرمند را بپردازد؛ اما متاسفانه در سالهای اخیر این اتفاق صورت نگرفت.
وی با بیان اینکه خشکسالی و بحران کمبود آب در ایران جدی است، گفت: در چنین شرایطی اگر ایران حق آبه را دریافت نکند، حتی اگر مبلغی را نیز به طالبان در ازای دریافت آب بپردازد، باز هم برای صنایع و حوزه کشاورزی کشور سود دهی به همراه خواهد داشت.
گندمکار با اشاره به اینکه زابل یکی از خشکترین و بیآب ترین مناطق ایران است، اضافه کرد: اگر دریاچه و رودخانههای استان سیستان و بلوچستان دوباره پر آب شوند، از مهاجرت افراد جلوگیری میشود.
روانه شدن آب به هامون راهکاری کوتاه مدت
این کارشناس آب و هوا شناسی و اقلیم شناسی با بیان اینکه روانه شدن آب از افغانستان به ایران راهکار دائمی برای حل مشکل کم آبی کشور نیست، گفت: این اتفاق فقط برای زابل و سیستان آن هم به صورت کوتاه مدت تاثیرات مثبتی در پی دارد و مشکلات آب آشامیدنی و کشاورزی استانهای خوزستان و اصفهان را حل نخواهد کرد.
وی با تاکید بر اینکه حق آبه به ایران باید دائمی باشد، گفت: اگر اجازه ورود آب از هیرمند به هامون دائمی باشد، میتوان برنامه ریزی دائمی برای حوزه کشاورزی انجام داد. در غیر این صورت مانند مُسکن و کوتاه مدت عمل می کند و هیچ فایدهای نخواهد داشت، جز اینکه سرمایه گذاری در این حوزه را به هدر می رود.
انتهای پیام/
نظر شما