به گزارش خبرنگار گروه اقتصادی ایسکانیوز، شکی نیست که رونق بازار سرمایه در هر کشوری می‌تواند عاملی برای رونق اقتصاد باشد. اما اینکه مردم را به بهای ورشکستگی و از بین بردن دارایی‌هایشان وارد بازاری کنیم که هیچ آگاهی نسبت به آن ندارند، غیرمنصفانه است.

خاطره مردم از سال‌های ۹۸ و ۹۹ درست همین خاطره تلخ و اعتماد به سیاستگذارانی است که از مردم برای ورود به بورس دعوت کرده بودند. حاصل آن اما چیزی جز ضرر برای سهامداران نبود. بسیاری معتقدند دولت روحانی از این کار برای جبران کسری بودجه خود استفاده کرد. دلیل این کار هرچه باشد، در نهایت به از بین رفتن اعتماد مردم – که یک سرمایه اجتماعی است – منجر می‌شود.

حوادثی که در طول یک سال و نیم بر مردم در بازار بورس گذشت، چیزی نیست که از چشم پوشیده باشد چرا که بسیاری به آن دچار شدند. اما تغییر رویکرد دولت در این میان و چرخش اظهارنظرها در نوع خود جالب است.

۱۶ مرداد ۹۹ بود که حسن روحانی رئیس‌جمهور وقت به صارحت گفته بود: «با شرایطی که بورس نشان می‌دهد اوضاع بهتر خواهد شد؛ مردم باید همه چیز را به بورس بسپارند.» این صحبت بخشی از مردم که هنوز به بورس اعتماد نکرده بودند را هم به این بازار کشاند. هیجان بیشتر از قبل وارد بازار سرمایه شد و شاخص بالاتر رفت. این چرخه باعث می‌شد اعتماد مردم به صحبت روحانی بیشتر شود و تصور یک رشد درازمدت را برای سهام خود داشته باشند.

روحانی در اردیبهشت ۱۴۰۰ باز هم وعده رونق بورس داد و گفت: چنین بازار سرمایه‌ای نداشتیم که ۵، ۱۰ و ۱۵ میلیون نفر از مردم در آن حضور داشته باشند. البته دولت هیچ وقت مداخله در بازار سرمایه نمی‌کند، یک بازار آزاد است. دولت تنها یاری رسان بازار سرمایه است. ما همین دیروز هم در هیئت امنا یک تصمیمی برای کمک به بازار سرمایه و برای صندوق تثبیت اتخاذ کردیم. تحول بزرگی در بورس ایجاد خواهد شد و بازار سرمایه رونق پیدا می‌کند.

درست یک سال قبل و در فروردین ۹۹ رئیس سازمان بورس به دخالت بیش از اندازه دولت در این بازار اعتراض کرده و همین مساله در نهایت باعث شد تا از سازمان بورس خداحافظی کند. یک ماه بعد از رفتن شاپورمحمدی و در اردیبهشت ۹۹، اتفاقی عجیب به بهانه حمایت از بازار سرمایه رخ داد. دولت اقدام به کاهش نرخ سود بانکی کرد تا بخش زیادی از نقدینگی بازار را به سمت بورس بکشاند. کارشناسان بسیاری اینطور می‌گفتند که بخشی از افزایش نرخ تورم در ماه‌های بعد، به دلیل همین تصمیم بوده است.

بسیاری از صاحب‌نظرات مساله کسری بودجه دولت و تلاش روحانی برای جبران آن از طریق جذب نقدینگی مردم در بازار بورس را عامل اصلی تشویق دولت برای سرمایه‌گذاری در تالار شیشه‌ای می‌دانستند.

هرچه که بود، بورس حالا دو سال است که به زخم کهنه مردم تبدیل شده و در یک هفته گذشته از شاخص حمایت یعنی یک میلیون و ۳۰۰ هزار واحد هم پایین‌تر آمد. با وجود وعده‌های بسیاری که دولت‌ها برای رونق اقتصاد و بازار سرمایه بیان می‌کنند، مساله دخالت آنها در این بازار بیشتر از هرچیزی صدای فعالان بورسی را درآورده است.

به گزارش ایسکانیوز، ناگفته پیداست که آگاهی مردم، افزایش دانش آنها و در نهایت ورودشان به بازار بورس می‌تواند به یک جای مطمئن برای آنها تبدیل شود که می‌تواند بازار سرمایه را هم رونق ببخشد. اما تشویق بدون پشتوانه، چیزی جز خیانت در حق مردم نیست.