محمد مهدی حسنی در گفتوگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز ضمن گلایه از کمکاری شوراهای صنفی اظهار کرد: اغلب شورهای صنفی در مصاحبههای خود نوک پیکان انتقادات را به سمت مسئولان نشانه میرفتند؛ اما به عملکرد شوراهای صنفی نیز انتقاد وارد است. در گذشته اگر کمکاری از سوی مسئولان وجود داشت، در مقابل آن شورای صنفی و دانشجویان حقشان را مطالبه میکردند و سعی در بهبود وضعیت داشتند.
وی ادامه داد: امروز ما شاهد وضعیتی هستیم که ضعف و کمکاری مسئولان در برخی امور احساس میشود اما در مقابل مشاهده میکنیم موضع شورای صنفی انفعالی بوده و مطالبهگری که از سوی آنان در گذشته وجود داشته هم اکنون مشاهده نمیشود.
دبیر شورای صنفی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی با اشاره به تمایل نداشتن مسئولان برای برقراری ارتباط با شورای صنفی گفت: با توجه به هدف تشکیل شورای صنفی در زمینه مطالبهگری و انتقاد، مسئولان تمایل چندانی به برقراری ارتباط با شورای صنفی و رسیدگی به مطالبات آنان ندارند. در چنین شرایطی شوراهای صنفی نیز موضع انفعالی در پیش گرفتهاند؛ بهطوری که عملاً نه مطالبهای دارند و نه جلسه تشکیل میدهند و نه گامی در راستای حل مشکلات دانشجویان برمیدارند.
وی افزود: شوراهای صنفی نماینده رسمی دانشجویان بوده و تنها نهاد دانشجویی در دانشگاه هستند که در راستای احقاق حقوق دانشجویان تلاش میکنند. مسئولان نیز به جای برقراری ارتباط و برگزاری جلسه با شورای صنفی، با دیگر تشکلها مانند انجمنهای علمی و کانونهای فرهنگی، جلساتی را به صورت دورهای برگزار میکنند.
شورای صنفی در برخی از دانشگاهها اصلا تشکیل نمیشود
حسنی بیان کرد: در بسیاری از دانشگاههای کشور، شوراهای صنفی یا به سختی تشکیل میشوند یا در بعضی از دانشگاهها اصلا تشکیل نمیشوند. این امر تواند از قوانین دست و پا گیر، سنگ اندازی در تشکیل شوراهای صنفی و رغبت نداشتن دانشجویان به انجام فعالیتهای صنفی و مطالبهگری ناشی شود. باید بررسی کرد چرا دانشجویان مطالبهگری گذشته خود را ندارند.
وی خاطرنشان کرد: دانشجویان ممکن است به دلیل افزایش حجم مطالب درسی و مسائل معیشتی کمتر به سمت فعالیت های صنفی مشغول شوند. شیوع ویروس کرونا نیز عامل دیگری است که جنبش دانشجویی را دچار رکود کرده است. ترس دانشجویان از مطالبهگری مهمترین علت کمرنگ شدن شوراهای صنفی در دانشگاه است.
دبیر شورای صنفی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی گفت: علت ترس دانشجویان از مطالبهگری، برداشت غلط آنها از مطالبه گری است. ممکن است برخی از دانشجویان گرفتن حق را دعوا یا جار و جنجال تلقی کنند، طبیعتا افراد کمتری به این نوع فعالیت راغب هستند، در حالی که راه درست مطالبه گری اینگونه نیست. قانون، مذاکره و صحبت از عمدهترین روشهای مطالبه گری هستند که متاسفانه شوراهای صنفی در حال حاضر چندان به آن عمل نمیکنند.
رفتارهای قهرآمیز مسئولان عامل فاصله گرفتن دانشجویان از مطالبهگری
وی ادامه داد: علت دوم ترس دانشجویان از مطالبه گری را میتوان به مسئولان نسبت داد. رفتارهای گذشته برخی از مسئولان نسبت به مطالبه گری و انتقاد شورای صنفی دانشجویان از رفتارهای قهرآمیز و قهرآلود آنها منجر به آن شد که دانشجویان از مطالبهگری فاصله بگیرند.
حسنی ضمن انتقاد از وزارت علوم و سازمان امور دانشجویان بیان کرد: به اعتقاد من شوراهای صنفی مورد بیمهری از سوی وزارت علوم سازمان امور دانشجویان قرار گرفتند، شوراهای صنفی تنها نماینده دانشجویان با تمامی علایق و عقاید مختلف است. باید بررسی کرد به چه علت شوراهای صنفی نادیده گرفته شده و در حال فراموشی هستند.
جای خالی شورای مرکزی صنفی در دانشگاههای وزارت علوم
وی تصریح کرد: خوشبختانه شاهد آن هستیم که اتحادیهای تحت عنوان شورای مرکزی صنفی بین دانشگاههای علوم پزشکی وجود دارد. نمایندگان شوراهای صنفی به صورت مستمر و دورهای با مسئولان وزارت بهداشت ارتباط برقرار کرده مشکلاتشان را بیان میکنند؛ اما متاسفانه بین دانشگاههای زیرمجموعه وزارت علوم، چنین اتحادیه وجود ندارد و شوراهای صنفی مورد بیمهری قرار گرفتهاند. از طرفی مدت زیادی است که شورای مرکزی نظارت بر وضعیت صنفی دانشجویان نیز تشکیل نشده و عملا تعطیل شده است. متاسفانه این امر منجر به تسریع روند فراموش شدن شوراهای صنفی شده است. از وزیر علوم و رئیس سازمان امور دانشجویان میخواهیم در راستای حفظ این نهاد دانشجویی تلاش کنند.
انتهای پیام/
نظر شما