به گزارش گروه فرهنگی ایسکانیوز، در این مطلب لالایی، ترانه‌های نازنین! هنوز بیدارین؟ به قلم و اجرای مهرداد محمدپور را خواهید شنید.

آی آدما ...

«دل هیچ‌کی مثل من غربت اینجا رو نداره!»*
هیچ‌کی پیدا نمی‌شه که هم‌صدای من بباره!
من که دستام خالیه، یه دست مهربون ندیدم
که بیاد دستاشو توی دست سرد من بذاره!

کی می‌آد ترک‌های یه دست خالی رو ببوسه؟
کی می‌دونه روح من تو کنج تنهایی می‌پوسه؟

کی می‌آد برای تنهایی من، دل بسوزونه؟
کی برای کفترا سفرهٔ خالی می‌تکونه؟

هیچ‌کی نیس نگا کنه به آسمون بی‌ستاره!
پیش برق سکه‌ها، ستاره جلوه‌ای نداره!

می‌آیی قد بکشیم، اون‌ور اَبرا رو ببینیم؟
می‌آیی از اون بالا، مردم دنیا رو ببینیم؟ 

می‌آیی بریم یه جایی که شبیه اینجاها نیست؟
آدماش نقاب ندارن، خبر از رنگ و ریا نیست؟

من می‌خوام ساده‌تر از اَبرا ببینم آدما رو!
بریزم دور حساب دودوتا چارتا بازیا رو!

من با این ترانه‌ها پر می‌کنم تنهاییامو
با شمام آی آدما! با شما، می‌شنوید صدامو؟

با شمام که سفره‌ها وُ لحظه‌های رنگی دارید!
با شمام، آی! با شمایی که دلای سنگی دارید!

وقتی برق سکه‌ها هوش شما رو برده باشه
سادگی‌ و مهربونی پشت میزا مرده باشه

من از این میزا وُ صندوقا وُ کاغذا می‌ترسم!
نشون معرفتو از همه آدما می‌پرسم

آدمای لابه‌لای پوشه وُ شماره وُ لیست!
با شمام! نشونی مهربونی همراهتون نیست؟

لالایی، ترانه‌ها، ترانه‌های نازنینم!
بخوابین تا خوبیا رو پشت پلکتون ببینم!

نغمه‌ها وُ واژه‌ها رو توی خواب من بیارید!
لالایی، ترانه‌های نازنین! هنوز بیدارین؟

انتهای پیام/