به گزارش خبرنگار بین‌الملل ایسکانیوز، اندیشکده «هادسون» آمریکا در گزارشی به قلم «پیتر راف» به بررسی تاثیر تحریم‌های اقتصادی بر تصمیم پوتین برای توقف حمله به اوکراین پرداخته است. از نظر وی اگرچه روسیه قادر نیست تحریم‌هایی علیه غرب اعمال کند که آثار یکسانی بر اقتصاد آنها داشته باشد، اما می‌تواند صحنه نبرد را به گونه‌ای تغییر دهد که آثار به مراتب مخرب‌تری بر کشورهای غربی داشته باشد. به اعتقاد این تحلیلگر آمریکایی، پوتین پس از الحاق کریمه و تحریم‌هایی که علیه کشورش اعمال شد، برنامه‌ریزی مناسبی برای تقویت اقتصاد داخلی انجام داد و توانست کالاهای تولید داخلی را جایگزین کالاهای وارداتی کند. «راف» همچنین بیان می‌کند که اقتصاد اروپا با توجه به اینکه 40 درصد انرژی خود را از روسیه تامین می‌کند، به شدت به اقتصاد این کشور گره خورده و بنابراین قادر نیستند فشار بیشتری به روسیه تحمیل کنند.
متن کامل گزارش مذکور بدین شرح است:
وزارت خارجه روسیه هفته گذشته در واکنش به اولین بخش از تحریم‌های ایالات متحده، نسبت به پاسخی «قاطع» و «دردناک» هشدار داد «که لزوما به صورت متقارن نیست [اما] به‌خوبی کالیبره شده [که] بر ایالات متحده تاثیر خواهد گذاشت». آخر هفته [گذشته] آمریکا و متحدانش با اعمال تحریم‌های گسترده علیه سیستم مالی روسیه، چالش را افزایش دادند.
ولادیمیر پوتین -رئیس جمهور روسیه- عادت به بلوف زدن ندارد و نمی‌تواند تحریم‌های برابری علیه غرب اعمال کند؛ بنابراین بعید است که چنین تلاشی انجام دهد. او در مقابل به انتقال رویارویی به حوزه‌هایی که آثار برابر به وجود بیاورد، روی خواهد آورد؛ از نقاط ضعف اقتصادی گرفته تا عملیات نظامی و حملات سایبری.
پوتین خود با ایجاد یک اقتصاد جنگی قوی، خود را برای این لحظه آماده کرده بود. روسیه کمترین بدهی را در بین کشورهای اروپایی دارد که تنها به میزان 17 درصد تولید ناخالص داخلی این کشور است. علاوه بر این، او در این جنگ بیش از 600 میلیارد دلار ذخایر ارزی در اختیار دارد که بزرگترین در تاریخ کشور و چهارمین در جهان است.
روسیه پس از تحریم‌های غرب در سال 2014به دلیل الحاق کریمه، کارزاری را برای جایگزینی تولید داخلی به جای کالاهای وارداتی آغاز کرد. آنچه را که روسیه در بهره‌وری خود از دست دادخ بود، در امنیت به دست آورد. در مقابل، اتحادیه اروپا 40 درصد از گاز طبیعی خود را از روسیه وارد می‌کند و اقتصاد خود را به اقتصاد پوتین گره زده است. روسیه و اوکراین به طور مشابه، منابع اصلی ورودی‌های خام (فلزات، مواد معدنی و خاک‌های کمیاب) برای فناوری‌های پیشرفته هستند که اکنون توسط روسیه ممنوع شده‌اند. ایالات متحده و اروپا ظرف 24 ساعت پس از اعلان جنگ پوتین، صدها میلیون دلار کالاهای روسی خریدند. آسیب زدن به روسیه به معنای تکه تکه کردن خودمان است.
اگر غرب بر واریز وجه آن کالاها به حساب‌های مسدود شده اصرار کند، پوتین با کمپین انکار استراتژیک تلافی خواهد کرد. پوتین غرب را رو به انحطاط می‌بیند که دچار مصرف‌گرایی بی‌رویه شده است. او مشاهده کرد که پس از شکایت صنایع ایالات متحده و اروپا از هزینه های بالا در ژانویه 2019، تحریم‌های آمریکا علیه «روسال» - بزرگترین تولیدکننده آلومینیوم جهان غیر از چین- لغو شد. احتمالا پوتین محاسبه کرده که بحران کالا، غرب را مجبور به لغو تحریم‌ها قبل از خشک شدن خزانه‌اش خواهد کرد. برای اینکه چنین استراتژی محقق شود، او روابط خود با رئیس جمهور چین -شی جین پینگ- را دو چندان خواهد کرد.
پوتین در اوکراین به طور همزمان به دو مسئله توجه دارد: یکی پیشرفت عملیات نظامی خود را می‌سنجد و دیگری جریان حمایت غرب را دنبال می‌کند. هدف او سرعت بخشیدن به اولی در عین کاهش سرعت دومی است. در نتیجه، مرحله بعدی تهاجم روسیه بسیار خونین‌تر از عملیات اولیه هفته گذشته خواهد بود و موج‌هایی از پناهجویان را به راه می‌اندازد که راه‌های تامین مجدد منتهی به غرب را مسدود خواهد کرد. در عین حال، پوتین سر آمریکا و اروپا غر می‌زند تا آنها را از خود دور نگه دارد. او روز یکشنبه به نیروهای هسته‌ای خود دستور داد تا توپخانه‌های خود را در مرز بلاروس با لهستان مستقر کنند.
آخرین تیر پوتین، ارتش سایبری اوست. همانطور که سال گذشته تعطیلی خط لوله کولونیال - بزرگترین خط لوله سوخت ایالات متحده- نشان داد، این کشور در برابر حملات سایبری آسیب پذیر است. سرویس‌های اطلاعاتی خارجی روسیه در سال 2020 موفق شدند با هک «سولار ویندز» به زیرساخت‌های دولت ایالات متحده از جمله وزارت دفاع و آژانس امنیت سایبری و امنیت نفوذ کنند.
در سال 2017، سرویس اطلاعات نظامی روسیه یک حمله سایبری به نام «نات پیا» را آغاز کرد که اوکراین را قبل از فلج کردن «مرسک» -بزرگترین شرکت کشتیرانی در جهان- هدف قرار داد. اگر پوتین از سیستم مالی جهان خارج شود، ممکن است به جنگجویان سایبری خود دستور دهد تا بار دیگر وارد عمل شوند. حداقل، او می‌تواند حملاتی را علیه سیستم‌های مرتبط با بانک‌های چندملیتی آغاز کند و حداکثر می‌تواند به زیردریایی‌هایش دستور دهد کابل‌های زیردریا را قطع کنند که شریان حیات اقتصاد فراآتلانتیک است.
اینها سناریوهای تلخی هستند. اما غرب از فداکاری خارق العاده مردم اوکراین شجاعت گرفته است. درست همانطور که آمریکا در قرن گذشته با یک رئیس‌جمهور بازیگر در جنگ سرد پیروز شد، بازیگری که رئیس‌جمهور اوکراین شد به یک رهبر الهام‌بخش تبدیل شده است. هفته گذشته، زمانی که پایتخت او مورد حمله قرار گرفت و ایالات متحده پیشنهاد خروج او را مطرح کرد، «ولودیمیر زلنسکی» -رئیس جمهور اوکراین- پاسخ داد: «مبارزه اینجاست. من به مهمات نیاز دارم، نه سواری». پوتین می‌خواهد ما را از سمت زلنسکی دور کند اما نباید یک تسلیم شویم.
انتهای پیام/
نظر شما