نگاهی نه «بنیادی» و نه «استراتژیک» به ورزش کشور

ورزش از مهم‌ترین مباحثی است که با تمام جوامع در ارتباط مستقیم است.

به گزارش گروه ورزشی ایسکانیوز، در هر جامعه با ورزش کردن تمامی اقشار از کوچک و بزرگ و زن و مرد البته به فراخور توانایی‌های جسمانی‌شان، آن جامعه به سلامتی و تندرستی عمومی رسیده، قدرتمندتر شده، به درستی و با کیفیت تحصیل کرده و کار و فعالیت می‌نماید و از رخوت و سستی و تنبلی دور می‌شود. در این بخش از بحث و به عنوان پرده دوم، قصد داریم نظریه ای را مطرح کنیم که با ذکر توضیحاتی پی به درست و صحیح بودنش هم خواهیم برد.

بیشتر بخوانید

تحول بنیادین نیاز اول و آخر ورزش/ پرده اول

با بررسی عملکرد کلیت ورزش کشور طی سال‌های گذشته و مواجه با رویدادهای گوناگون و پر تعداد در دوره‌های مختلف، با صراحت و جسارت این نظریه را می توان مطرح کرد که در کشور ما مسئولان محترم و تصمیم گیرنده نگاهشان به مقوله ورزش و تربیت بدنی نه نگاهی بنیادی و نه نگاهی استراتژیک و نه نگاهی توسعه‌ای است. به زبان ساده ورزش در کشور ما در میان پدیده‌ها و حوزه‌های مختلف در هیچ جایگاهی قرار نداشته و ندارد و نگاه و توجه به آن نگاهی صرفا ابزاری و مشخصاً چرخ پنجمی است. در بیان و اثبات این نظریه نیاز به آوردن هیچ دلیل و مدرک و مستنداتی هم نیست و این موضوع برای آنها که دستی بر گلستان ورزش دارند مثل روز روشن است.

ورزش در کشور ما از هیچ برنامه و استراتژی و راهبردی پیروی نمی‌کند. همه امور ورزش و تربیت بدنی در کشور ما بر پایه سلیقه و نظرات شخصی افراد صاحب مسئولیت در دوره‌های مختلف اداره شده و هر عزیز بزرگواری علیرغم پاک سیرتی و پاک دستی و حسن ظن بر پایه نقطه نظرات شخصی خود و یا مشاوران نزدیک خود عمل کرده و هیچگاه برگرفته از یک تفکر و برنامه کلان کشوری و حکومتی نبوده است.

این نظریه بسیار قوی می‌گوید که ورزش کشور ما از یک قاعده و قانون که چشم انداز را تعریف کرده هدف را تعیین نموده و نقشه راه را پیش روی مسئولان بگذارد پیروی نکرده است و همیشه و همیشه سلیقه ای دنبال شده و از مسئولی به مسئولی دیگر سپرده شده است. بدون بررسی عملکردها، بدون بررسی نقاط قوت و ضعف و بدون در نظر گرفتن راهی که مسئول پیشین رفته و بدون بدون بدون ...!!!

صد البته حتی معتقدین به این نظریه کتمان هم نمی‌کنند که در مقاطعی از تاریخ ورزش کشور و در رشته‌های گوناگون و فدراسیون‌های مختلف ورزشی، حاکمیت تفکر برنامه ای، حاکمیت حفظ سرمایه‌های ارزشمند انسانی و  هدایت صحیح برنامه‌ها توانسته افتخارات چشمگیری را هم به همراه داشته و شاهد باشد اما همان بزرگواران نیز این توفیقات را مرهون حضور معدود مخلصانی می‌دانند که همچون تک ستاره در آسمان بی‌ستاره ورزش کشور درخشیده‌اند و نتایج شگفت آورشان، نه برگرفته از یک استراتژی ملی که مبتنی بر لیاقت‌های شخصی آن افراد و همکارانشان بوده است.

فرامرز سنگینی

کد خبر: 1138287

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • 0 + 0 =