به گزارش گروه اقتصادی ایسکانیوز، ورود به بازار سرمایه نیاز به آشنایی با برخی اصطلاحات بورسی دارد. در این مطلب قصد داریم با برخی از این اصطلاحات آشنا شویم.
بیشتر بخوانید
۱۳۰۰ میلیارد به صندوق تثبیت بازار سرمایه واریز شد
آتی سبد سهام
قرارداد آتی سبد سهام مانند سایر قراردادهای آتی، قراردادی دوطرفه است که بر اساس آن، خریدار و فروشنده متعهد میشوند که سهام پایه قرارداد را به قیمتی مشخص و در تاریخ معینی در آینده معامله کنند. هر یک از قراردادهای آتی سبد سهام روی دستهای از سهام مشخص با تعداد مشخص بسته میشوند که به آن سبد مرجع گفته میشود.
آربیتراژ
آربیتراژ به معنی سود بردن از تفاوت قیمتی میان دو یا چند بازار است. بهبیاندیگر آربیتراژ به معنای بهره گرفتن از تفاوت قیمت بین دو یا چند بازار برای کسب سود است؛ مثلا تفاوت قیمت فلز مس در بورس لندن و بورس شانگهای چین میتواند باعث آربیتراژ معاملهگران مس بین این دو بازار شود. در انجام آربیتراژ توصیه میشود که خرید در یک بازار و فروش در بازار دیگر بهصورت همزمان انجام بگیرد تا از ریسک تغییر قیمت در یکی از بازارها جلوگیری شود.
اتاق پایاپای
اتاق پایاپای (Clearing House) در بورس کالا، وظیفه تضمین و تسویه معاملات و ثبت و نگهداری اطلاعات مربوط به آنها را بر عهده دارد. اتاق پایاپای با اجرای مکانیزمهای خاص، از نکول افراد در اجرای تعهدات خود جلوگیری کرده تا حقی از طرفین قراردادها (خریدار و فروشنده) ضایع نشود. در واقع اتاق پایاپای با حضور و ایفای نقش خود، موجب یکپارچگی در معاملات بازار میشود.
اختیار فروش تبعی
اوراق اختیار فروش تبعی از جمله ابزارهای پوشش ریسک ناشی از کاهش قیمت سهام است. در واقع خریدار اوراق اختیار فروش تبعی سهم خود را در برابر کاهش قیمت آن، بیمه میکند. طبق تعریف، اوراق اختیار فروش تبعی اوراقی است که براساس آن فروشنده متعهد میگردد تعداد معینی از سهام شرکت را به قیمت مشخص (قیمت اعمال) و در تاریخ معین (تاریخ اعمال) از سهامدار خریداری کند.خرید و اعمال این اوراق، طبق قاعده و قانون خاصی انجام میشود که در اطلاعیه عرضه این اوراق، به آنها اشاره میشود.
اختیار معامله
اختیار معامله قراردادی دوطرفه بین خریدار و فروشنده است که بر اساس آن خریدار قرارداد حق (نه الزام و تعهد) دارد که مقدار معینی از دارایی مندرج در قرارداد را با قیمت معین و در زمانی مشخص بخرد یا بفروشد. بر اساس این قرارداد، دو طرف توافق میکنند که در آینده معاملهای انجام دهند. در این معامله خریدار اختیار معامله، در ازای پرداخت مبلغ معینی، حق خرید یا فروش دارایی مندرج در قرارداد را در زمانی مشخصی با قیمتی که هنگام بستن قرارداد تعیین شده است، به دست میآورد. از طرف دیگر، فروشنده قرارداد اختیار معامله، در مقابل اعطای این حق به خریدار با دریافت مبلغ معینی هنگام عقد قرارداد، بر اساس مفاد قرارداد، آماده فروش دارایی مذکور است.
ادغام و تملیک
ادغام و تملیک (Merger & Acquisition) که به اختصار به آن M&A نیز گفته میشود، اصطلاحی است که برای تلفیق شرکتها یا داراییهای آنها به کار برده میشود. ادغام زمانی اتفاق میافتد که دو شرکت با یکدیگر ترکیب شوند و شرکت جدیدی را تشکیل دهند. پس از فرآیند ادغام، یک شرکت باقی میماند و داراییهای این شرکت، از شرکتهای ادغام شده حاصل میشود. تملیک نیز زمانی اتفاق میافتد که یک شرکت درصد قابل توجهی از سهام شرکت دیگری را خریداری کرده و کنترل مدیریتی آن را بر عهده میگیرد. بر خلاف ادغام، با انجام فرآیند تملیک، هر دو شرکت باقی میمانند.
ارز
ارز روش پرداختی مورد قبول در کشوری خاص و یا به صورت بینالمللی است که معمولا به صورت اسکناس یا سکه و به صورت فیزیکی یا مجازی مورد استفاده قرار میگیرد. پیش از اختراع ارز، انسانها برای مبادله مجبور به انتقال کالا و یا خدمتی مشخص به عنوان روش پرداخت بودند. تا پیش از قرن بیستویکم میلادی اکثر قریب به اتفاق ارزها توسط دولتها و به صورت فیزیکی عرضه میشدند اما با پیدایش رمز ارزها شکل جدیدی از ارزها بدون پشتوانه دولتی و به صورت غیر فیزیکی معرفی شدند.
ارزش اسقاطی
ارزش اسقاطی (Salvage Value) ارزش تخمینی یک دارایی در پایان عمر مفید آن است. ارزش اسقاطی در محاسبات میزان استهلاک سالیانه یک دارایی مورد استفاده قرار میگیرد. فرض کنید کارخانهای یک دستگاه صنعتی خود را که عمر مفید آن ۱۰ سال است، به مبلغ ۲۰۰ میلیون تومان خریداری کرده است. از طرف دیگر، پیشبینی میشود که در پایان عمر مفید دستگاه میتوان آن را به مبلغ ۲۰ میلیون تومان فروخت. در این مثال، ارزش اسقاطی این دستگاه معادل ۲۰ میلیون تومان در نظر گرفته شده است.
ارزش اسمی
ارزش اسمی، ارزشی است که هنگام انتشار هر ورقه بهادار نظیر سهام شرکتها، اوراق بدهی، واحدهای صندوقهای سرمایهگذاری و غیره، برای آن تعیین شده و در گواهی نقل و انتقال آن نیز درج میشود. در بازار سرمایه ایران، ارزش اسمی هر سهم معادل هزار ریال در نظر گرفته میشود. در خصوص صندوقهای سرمایهگذاری، ارزش اسمی هر واحد در اساسنامه آن تعیین میشود و معمولا معادل ده هزار یا صد هزار یا یک میلیون ریال در نظر گرفته میشود.
نظر شما