سرگشاده با گزارشگر سازمان ملل متحد

احمد قویدل*

به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، حضور میدانی گزارشگران سازمان ملل متحد فارغ از اینکه سالهاست ضرورت تعییر ساختار های سازمان ملل به علت عدم کارایی موثر غیر قابل انکار است، اما فرصتی ارزنده است که فارغ از رویکرد های امنیتی امکان ملاقات این نماینده با جامعه مدنی ایران به خصوص سازمان های مردم نهاد فراهم شود.

شاید به جرئت بتوان گفت اثرات تحریم در حوزه سلامت از جمله مواردی است که در حضور میدانی گزارشگر ویژه سازمان ملل می تواند نتایجی فرای آمارها و شاخص های اقتصادی داشته باشد و فجایع  انسانی که در سایه این تحریم‌های یکجانبه و غیر قانونی را به مردم ایران تحمیل نموده است آشکار  و دروغ بزرگ خزانه داری آمریکا را مبنی معافیت دارو و غذا را از شمول تحریم آشکار نماید.

در حوزه حق بر سلامت مستندات غیر قابل انکاری از در مخاطره بودن جان ایرانیان در اثر تحریم ها وجود دارد که در یاداشت های بعد ارائه می شود.

آمریکا ایران را درگیر یک جنگ خاموش نموده است. جنگی که هنوز ساختار های سازمان ملل متحد برای آن قانونی تدوین نکرده است. این پدیده تحریم یکجانبهن انعکاسی از قلدری یک کشور است که بزرگترین اقتصاد های جهان را در اختیار دارد و می تواند به صورت غیر قانونی فارغ از مقررات شورای امنیت اقدام به محاصره اقتصادی کند.

شما کنشگر صلح هستید و بی تردید درک عینی از جنگ دارید. به قوانین بین المللی حاکم بر جنگ ها واقف هستید. شما بهتر از ما می دانید که یکی از محوری ترین مباحث قابل توجه در مقررات و قوانین بین المللی جنگ محافظت از غیر نظامیان، به خصوص کودکان، زنان، سالخوردگان و بیماران است.‌ بر عکس در تحریم که جنگ خاموش است غیر نظامیان اساسا هدف این جنگ قرار دارند. مبنای تحریم گرفتار شدن مردم در زنجیره معیوب تامین معیشت و سلامت هستند.‌

در جنگ خاموش دولت در عرصه نبرد هدف نیست. مردم هدف هستند. کنگره آمریکا هراز چندگاهی دور جدیدی از تحریم ها را به مردم ایران تحمیل می نماید.‌ جنایتکاران جنگی محاکمه می شوند، جنایتکاران جنگ خاموش چه مجازاتی دارند؟

 معلولیت  بیش از هزار کودک هموفیلی جنایت جنگی نیست؟

در اواخر سال ۲۰۱۲، تعداد زیادی از خبرگزاری ها و روزنامه ها از جمله روزنامه گاردین خبر مرگ منوچهر اسماعیلی لیوسی، نوجوان ۱۵ ساله از عشایر جنوب ایران را پوشش دادند.

منوچهر یک بیمار هموفیلی با یک دنیا آرزو بود. بیماری هموفیلی خونریزی دهنده ارثی است که در صورت عدم درمان به موقع پس از هر حادثه می تواند منجر به خونریزی و مرگ بیمار می شود.

منوچهر  از صخره ای در محل زندگی خود پرتاب شد و به علت آنکه به دلیل تحریم های غیر انسانی آمریکا داروی کافی در کشور نبود، عملا فقط دارو در مراکز درمانی در دسترس بیماران بود.  منوچهر در مسیر فاصله روستای خود تا دزفول اولین مرکز درمان در دزفول در یک ماشین سواری جان خود را ازدست داد. در حالیکه اگر دارو های خود را در منزل داشت، می توانست زنده بماند.
مرگ او انعکاس بین‌المللی وسیعی داشت. شخص اوباما این گزارش گاردین را مطالعه نمود.

حدود ۷۵ درصد از داروهای هموفیلی در ایالات متحده و اروپا تولید می شود. به دلیل تحریم های یکجانبه و غیر قانونی آمریکا علیه ایران، داروهایی که منوچهر برای زنده ماندن می بایست همیشه در خانه خود در اختیار داشته باشد.‌ در اختیار نداشت.

مرگ وی گوشه ای از فجایعی است که به علت  تحریم های ایالات متحده علیه ایران که از سال ۱۹۷۹ اعمال شده است، کمتر اطلاع رسانی شده است.
من در آن زمان مدیر عامل هموفیلی ایران بودم و در گفتگو با روزنامه گاردین مرگ منوچهر عزیز  عزیز را اطلاع رسانی نمودم: «ما به خاطر تحریم ها نگرانی زیادی درباره سلامتی بیماران هموفیلی داریم. وقتی غرب و بانک های جهانی از تکمیل معاملات بانکی ما خودداری می کنند، واردات دارو با اختلال روبه رو می شود.» مرگ منوچهر کودک هموفیلی خیلی تاسف آور و دردناک است. اما دردناک تر از آن معلولیت بیش از هزار  کودک هموفیلی ایرانی است که در اثر این تحریم های غیر انسانی دچار معلولیت های جدی شده و سرنوشت زندگی آنها تغییر کرده است.

جنگ خاموش آرزو های این بچه ها را هدف  قرار داده است. اشک های پدران و مادران بیماران هموفیلی و دیگر بیماران دیر درمان نتوانسته است آتش شعله ور جنگ تحریم را خاموش کند.

از سال ۱۹۷۹ که آمریکا اقدامات غیر قانونی خود را با تحریم های یکجانبه علیه ایران آغاز کرد، مدعی بوده است دولت ایران را تحت فشار قرار داده است!!!

آیا معلول شدن بیش از هزار کودک هموفیلی به علت عدم دسترسی دائمی به دارو های خود معلول می شوند فشار به دولت ایران است؟ بی تردید بله؟! اما آمریکا و متاسفانه کشور های ساکتی که فقط اظهار تاسف را در حوزه رعایت حقوق بشر آموخته اند، همه حقیقت را به افکار عمومی جهان نمی گویند.
واقعیت تلخ این است که آمریکا در یک "جنگ خاموش" زندگی و سلامت ایرانیان را هدف قرار داده است و با گروگان گرفتن سلامت مردم به خصوص کودکان، زنان و بیماران دیر درمان دولت ایران را تحت فشار قرار می دهد.

خانم دوهان در این جنگ خاموش نه تنها هیچ قانونی برای مصونیت غیر نظامیان وجود ندارد برعکس آنها هدف تحریم های غیر انسانی، یکجانبه و غیر قانونی آمریکا هستند.

جنایتکاران نازی بعد ۷۰ الی ۸۰ سال در سنین کهولت نیز تحت تعقیب بین المللی قرار گرفتند. واقعا چه تفاوتی بین جنایتکاران جنگ های کلاسیک و جنگ خاموش وجود دارد؟

از دیگر عوارض تحریم های غیر انسانی آمریکا، تحمیل درد و رنج به زنان و دختران مبتلا به انواع بیماری های خونریزی دهنده ارثی است. تفاوت بیماران مونث مبتلا به انواع بیماری های خونریزی دهنده ارثی با بیماران مذکر این است که زنان و دختران مبتلا به این بیماری ها در سن بلوغ اساسا خونریزی طبیعی ماهیانه دارند. اساسا به صورت طبیعی خونریزی هایی دارند که با دارو قابل کنترل و تمام‌ شدن طی یک هفته است.

متاسفانه تحریم های آمریکا فرآیند دسترسی دائمی به دارو ها را طی بیش از دو دهه دچار اختلالات جدی نموده است. گدشته از عدم احساس امنیت درمانی این بیماران و مخاطرات جدی که هنگام زایمان آنها را تهدید می نماید، زندگی زناشویی این زنان نیز دچار اختلالات جدی شده  و اساسا خانواده در معرض از هم پاشیدگی قرار می گیرد. این عدم دسترسی به دارو از عوامل افزایش واقعه طلاق در این خانواده ها است.

آمریکا همواره مدعی تحت فشار گذاشتن دولت با تشدید تحریم ها است. کمی فکر کنیم که درد و رنجی که به یک زن یا دختر در این حوزه در  دوره عادت ماهیانه تحمیل می شود با کدام سیاست مدعی حقوق بشر انطباق دارد؟
 اینکه دختری را در سنین ازدواج و اشتغال درگیر خونریزی های بدون توقف ماهیانه با جلوگیری ناجوانمردانه از دسترسی به دارو  بنمایند، کجایش فشار به دولت است؟

واقعیت تلخ این است که زنان و دختران بیمار  هدف تحریم هستند. در حالیکه همنوعان آنها در کشور های دیگر به سادگی با روش های پیشگیرانه و با دسترسی خوب به دارو زندگی طبیعی می نمایند

احمد قویدل - فعال مدنی

کد خبر: 1140096

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • 0 + 0 =