به گزارش گروه ورزشی ایسکانیوز، باشگاه فوتبال فجر شهید سپاسی در سال ۱۳۶۷  تاسیس شد. سه دوره ی متوالی جام حذفی با مربیگری غلامحسین پیروانی موفق به حضور در فینال شد. این تیم در فصل ۸۰۱۳۷۹ قهرمان این جام و در فصل های ۸۱۱۳۸۰ و ۸۲_ ۱۳۸۱ نایب قهرمان این جام شد. بهترین مقام فجر در لیگ برتر چهارم جدول بود که در دومین دوره ی لیگ برتر رقم خورد و فجری ها با کارخانه ی بازیکن سازی شهرت یافتند. زردپوشان شیرازی در پایان نهمین دوره ی لیگ برتر برای نخستین بار سقوط کردند، اما این پایان کار نبود؛ زیرا این تیم بعد از یک سال دوری دوباره به لیگ برتر برگشت و تا دوره سیزدهم حضور داشت. آنها پس از ۸ سال بار دیگر با مربیگری علی اصغر کلانتری به لیگ برتر بازگشت و متاسفانه در لیگ بیست و یکم بار دیگر فجر سپاسی به لیگ دسته یک (آزادگان) سقوط کرد.

واکاوی سقوط

چیزی که در این سقوط می توان بررسی کرد: مدیریت ناصحیح، کادر فنی و بازیکنان و نداشتن حداقل امکانات و زمین چمن مناسب و حمایت نکردن خیلی از فوتبال دوستان شیرازی از تیم فجر بود.
تلخ تر این که وقتی سرخابی ها به شیراز رفتند، فجر در شیراز هم تنها بود و به قول غلامحسین پیروانی تیم های شیرازی در شیراز هم غریب هستند.

به نظر می رسد هوادارانی که از تیم های شهرشان حمایت بیشتری دارند، آنها موفق ترند؛ حداقل به عنوان تیم دوم باید از تیم های شهرشان حمایت کنند.
تیم هایی که به لیگ برتر می آیند، در سال اول سعی دارند که در لیگ بمانند. از همان ابتدا بوی خوبی از تیم فجر سپاسی نمی آمد و حتی با کنار رفتن کلانتری و روی کار آمدن سرآسیابی هم فرجی حاصل نشد.

در پایان مقایسه ی کوتاهی داریم بین تیم های فجر، هوادار، مس رفسنجان و آلومینیوم اراک؛

هوادار هم مانند فجر در لیگ ۲۱  لیگ برتری شد. تیمی که تازه تاسیس بود و شناخته شده نبود، اما شرایط خوب تیمی و مدیریتی باعث شد طوری بازی کند که گویی چندین سال در لیگ برتر بازی کرده. حتی تیم های استقلال و پرسپولیس هم جلوی این تیم زخمی شدند. البته هوادار درست است که هوادار نداشت، اما تیم منسجمی بود.

مس رفسنجان و آلومینیوم اراک نیز در لیگ ۲۰ لیگ برتری شدند. این دو تیم  با پشتوانه ی هواداری و کادرفنی و مدیریت توانستند بازی های خوبی را به نمایش بگذرانند.

یاسمن خمسه پور