کامیاب خلیلیان دانشجوی دندان‌پزشکی که چند وقتی است از دانشگاه علوم پزشکی سملوایز مجارستان به ایران و دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران انتقالی گرفته‌است در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، گفت که یک سال در کالج و دو سال نیز در دانشگاه درس می‌خوانده و در اقامت سه ساله خود در بوداپست، جز تحصیل اشتغالی نداشته است. کامیاب گرانی بی‌سابقه و کمرشکن نرخ دلار را مهم‌ترین عامل بازگشت خود به ایران عنوان کرد.

وی افزود: فقط دو دانشگاه تهران و دانشگاه آزاد اسلامی دانشجوی انتقالی به ایران در رشته دندان‌پزشکی را پذیرش می‌کردند که روند پذیرش در دانشگاه آزاد خیلی راحت تر بود و از لحاظ موقعیت مکانی هم برای من در جای بهتر و راحت‌تری داشت. پس از قبولی در یک مصاحبه شفاهی، بخاطر تکمیل بودن ظرفیت این واحد، شش ماه در نوبت منتظر ماندم. در این مدت به دانشگاهم در مجارستان اطلاعی از انتقالی به ایران ندادم و صرفا لیست نمراتم را  از آن‌جا گرفتم تا سخت‌گیری‌های احتمالی آن‌ها را دور بزنم.

خلیلیان ادامه داد: شهریه ترم جاری ما ۵۵ میلیون تومان است که بر اساس آنچه دانشگاه اعلام کرده، هر ترم مقدار ده درصد به آن اضافه می‌شود. همین مقدار شهریه‌ دانشگاه آزاد را قبلا با دلار ۳هزار تومانی به دانشگاهی اروپایی که جایگاه خوبی در رنکینگ بین المللی داشت، پرداخت می‌کردم، درحالی که دانشگاه آزاد هیچ جایگاهی در این رتبه‌بندی‌های جهانی ندارد. امکانات پری کلینیک در حد پنجاه سال پیش است و تقریبا فعالیت‌های عملی خاصی هم نداریم. با چنین وضعیتی تبدیل شدن به یک دندان‌پزشک واقعی در دانشگاه‌های ایران ممکن نیست.

دانشجوی دندان پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی گفت: اساتید ما در دانشگاه سملوایز برخلاف ایران، همگی هم پزشک و هم دندان‌پزشک بودند و سطح علمی بالایی داشتند؛ حتی تعدادی از آن‌ها نامزد جایزه نوبل نیز بودند. این درحالی است که این‌جا بعضی از استادان ما در دروسی مانند آناتومی، حتی پزشک هم نیستند که این باعث کاهش کیفیت یادگیری شده است. دروس پایه مثل آناتومی علاوه بر تدریس نظری، نیازمند آموزش‌های عملی و کالبدشکافی نیز هستند که ما از آن محرومیم و در مدت تحصیل‌مان، تاکنون هیچ جسدی را در واحد دانشگاهی خود بررسی نکرده‌ایم.

او بیان کرد: هم‌زبانی و اشتراکات فرهنگی سبب شده تا اساتید ایرانی رفتار بهتری با دانشجویان داشته باشند. البته در مجارستان هم استاد هیچ وقت به دانشجو، حتی اگر خارجی باشد، بی‌احترامی نمی‌کند؛ حتی دانشجو آزاد است استاد خود را در کلاس تنها به اسم صدا بزند و القابی مثل استاد، دکتر و ... که در این‌جا رایج است، جایی در ادبیات گفتاری مجارستان ندارد.

کامیاب خلیلیان با انتقاد از نحوه اخذ امتحان در ایران تصریح کرد: امتحانات در سملوایز همیشه شفاهی بود و اساتید از یکایک دانشجویان به صورت جداگانه امتحان می‌گرفتند که همین باعث می‌شد ما  محبور به درس‌خواندن باشیم. امتحانات کتبی و خصوصا تستی در ایران سبب شده دانشجو نیازی به مطالعه در طول ترم احساس نکند؛ مثلا من خود اقرار می‌کنم که امتحانات پایان ترم خرداد را به صورت شانسی جواب دادم و این علم من نبود که به سوالات پاسخ می‌داد، بلکه شانس من بود.

به گفته وی، اساتید در ایران به دانشجویی که به موقع به کلاس نرسد، اجازه ورود نمی‌دهند و درب کلاس را از داخل قفل می‌کنند. بنظر می‌رسد که پرکردن لیست حضور و غیاب از یادگیری دانشجو برای آن‌ها مهم‌تر است. در سملوایز استادان همیشه تاکید داشتند که اگر تنها ۵ دقیقه امکان حضور در کلاس را دارید به دانشگاه بیایید تا همان مقدار از درس را متوجه شوید.

دانشجوی دندان‌پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی با ابراز نگرانی از آینده شغلی خود اظهار کرد: دو نفر از اساتید ما در مجارستان ایرانی بودند. آن‌ها که خود نیز در همان دانشگاه تحصیل کرده بودند، ابتدا به عنوان دستیار و بعدا استاد در دانشگاه پذیرش شدند. استخدام در آن‍‌جا بر اساس سوابق تحصیلی انجام می‌شود. حتی شنیدم که دو نفر از هم‌کلاسی‌های قبلی‌ام از ترم ۵، استخدام دانشگاه شدند و حقوق هم دریافت می‌کنند.

انتهای خبر/