مهرزاد اشرف پور در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، با بیان اشاره به ارتباط استاد و دانشجو اظهار کرد: این رابطه را می‌توان از دو دیدگاه مورد بررسی قرار داد. ارتباط مجازی کارکرد و کارآمدی ارتباط چهره به چهره و حقیقی را ندارد؛ اما منجر به تسهیل روند برقراری ارتباط می‌شود. نوعی دیگر از این ارتباط به صورت حضوری و سر کلاس است که بیشتر برای ما موضوعیت دارد.
وی ادامه داد: اتخاذ تدابیر مناسب برای جذب و مشارکت فعال دانشجویان در فعالیت‌های علمی و درسی، مستلزم شناخت عوامل موثر در انگیزه بخشی و ایجاد شور و نشاط در آنان است. با توجه به این موضوع، استادان می‌توانند با برقراری ارتباط، دانشجویان را بهتر بشناسند.
عضو هیئت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز با تاکید بر اینکه استادان در واقع الگوی دانشجویان و جوانان هستند، بنابراین باید یکسری الزامات اخلاقی را رعایت کنند، گفت: بنابراین فردی که در جایگاه استاد در کلاس درس حاضر شده، باید خودش نیز در بسیاری از مباحث شایسته و مناسب باشد. از سوی دیگر هم دانشجویان باید الگوپذیر باشند؛ به این معنا که در حوزه‌هایی مانند تربیت، کنش‌گری، اخلاقیات، مباحث علمی الگوپذیری داشته باشند. به عنوان مثال استاد با بنیه علمی قوی، می‌تواند دانشجوی ممتاز علمی تربیت کند یا استادی که در اخلاقیات پیشتاز باشد؛ حتی استاد می‌تواند بُعد معنوی دانشجویان را نیز پرورش دهد.
وی در پاسخ به این پرسش که در حال حاضر ارتباط استاد و دانشجو در دانشگاه‌های کشور را چگونه ارزیابی می‌کنید، گفت: برقراری این ارتباط، تنها محدود به استاد و دانشجو نیست. بلکه علاوه بر ظرفیت و ویژگی‌های شخصی، عواملی مانند امکانات دانشگاهی، فراهم بودن شرایط برقراری ارتباط در چهارچوب اخلاقیات نیز مهم است. به عنوان مثال شرایطی وجود داشته باشد که استاد به دور از کلاس درس و محیط علمی بتواند با دانشجو درباره سایر موضوعات اجتماعی یا حتی مشکلات و نیازهای فردی با دانشجویان تعامل و صحبت داشته باشد.
اشرف پور درباره ارتباط داشتن استاد و دانشجو خارج از محدوده کلاس درس عنوان کرد: اگر این ارتباط با حفظ و رعایت مسائل اخلاقی توامان باشد، بسیار مناسب است؛ اما در غیر اینصورت پسندیده نبوده و آثار نامناسبی در پی دارد. به عنوان مثال دانشگاه می‌تواند محیط‌هایی را برای استاد و دانشجو در نظر بگیرد تا آنها در بسترهای تشکیلاتی مانند بسیج دانشجویی یا استادی، فعالیت‌های پژوهشی دانشجو محور یا فعالیت فرهنگی را با راهنمایی استاد انجام دهند.
این استاد دانشگاه با اشاره به گلایه برخی دانشجویان مبنی بر تمایل نداشتن استادان برای برقراری ارتباط با آنان یادآور شد: به عقیده من، این گلایه در حالتی صحیح است که استادان فقط بخواهند در فضای بسته کلاس با دانشجویان ارتباط برقرار کنند. استاد در ساعت محدود کلاس، فقط می‌تواند به بیان مطالب علمی و آموزشی پرداخته و طبق سرفصل‌های از پیش تعیین شده، تدریس کند. در چنین شرایطی، طبیعتا استادان به بهبود ارتباط خود و دانشجو فکر نمی‌کنند.
وی با ذکر مثالی تصریح کرد: هسته‌های فناورانه و مسئله محور در بسیج دانشجویی بهترین فرصت برای شکل‌گیری ارتباط استاد و دانشجو و افزایش تعامل آنها است، چون طرفین هم به صورت مستمر با یکدیگر در ارتباط هستند، هم خروجی مطلوب علمی، باعث ایجاد انگیزه در دانشجویان می‌شود. البته در حوزه فرهنگی نیز این ارتباط می‌تواند در بستر برگزاری همایش‌ها، نشریات و اردوهای فرهنگی تقویت شود.
انتهای پیام/
نظر شما