علی اسماعیلی دبیر تشکل آرمان دانشجو دانشگاه آزاد علوم پزشکی تهران در گفتوگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز با تشریح مشکلات تشکلها در ایام پسا کرونا گفت: در دوران فعلی، فارغ از جهت گیریهای سیاسی و صنفی تشکلها و کانونهای دانشجویی، از بسیج دانشجویی در یک طیف تا انجمنهای اسلامی در طیف دیگر، درگیر چالش عدم شناخت دانشجویان نسل جدید هستند. عمده ترین مشکل ما بعد از همه گیری کرونا، عدم وجود علاقه و باور به فعالیتهای تیمی و تشکلی در دانشگاه است که باعث عدم امکان جذب نیروی فعال برای این مجموعهها شده است و اصلی ترین چالش حال حاضر تمام تشکلها است.
وی در خصوص نقش معاونت فرهنگی دانشگاهها برای کمک به تشکلها در این دوره افزود: در قدم اول معاونت فرهنگی باید برای انجام فعالیت تشکلها، حمایتهای مالی و تخصیص بودجه کافی و به موقع را داشته باشد تا با تسهیل و ساده سازی فرآیندهای اداری، تشکلها امکان اجرای برنامههای خود بر اساس زمانبندی صحیح را داشته باشند. موضوع بعدی که معاونت فرهنگی باید به انجام برساند، ایجاد فضای مناسب برای نزدیکی و ارتباط تشکلها و دانشجویان از طریق برگزاری رویدادهای مختلف، اعم از جشنها و سایر برنامههای دانشجویی است که تاثیر به سزایی در جذب نیرو توسط تشکلها خواهد داشت.
اسماعیلی به عدم جایگزینی نیروهای جدید در تشکلها در ایام کرونا اشاره کرد و گفت: کرونا آسیب جدی به فعالیتهای دانشجویی وارد کرد چرا که اکثر نیروها و اعضای کانونها و تشکلها دانشجویان مقطع کارشناسی هستند و عملا در اواخر دوران تحصیل خود از رده کار تشکیلاتی خارج میشوند؛ به همین خاطر نیروهای قدیمیتر به پایان دوران تحصیل خود در این ایام رسیدند و جذب نیروی تازهای نیز اتفاق نیافتاد تا جایگزینی صورت گیرد. فعالیتهای مجازی اصلاً تاثیر به سزایی در جذب دانشجویان نداشته و نتوانسته خلاء به وجود آمده را جبران کند به طوری که در این چند سال تقریباً حتی یک دانشجو جذب کانونها و تشکلها نشدند.
دبیر تشکل آرمان دانشجو یکی از مشکلات اساسی تشکیلات را، نگاه و رویکرد کلان مسئولین ارشد دانشگاه نسبت به تشکلهای دانشجویی دانست و خاطر نشان کرد: تا زمانی که مسئولین به این موضوع باور ندارند که کار فرهنگی و دانشجویی میتواند از به وجود آمدن بسیاری از معضلات و آسیبهای اجتماعی جلوگیری کند و از طرفی هزینه بسیار کمتری به نسبت رویکرد درمانی این معضلات و چالشها داشته باشد، بسیاری از مشکلاتی که اکنون تشکلها با آن روبرو هستند برطرف نخواهد شد. فعالیتهای عمدهای هم که از سوی مسئولین حمایت و اجرا میشود، متاسفانه بیش از اینکه در چارچوب اهداف تشکلها باشد، در راستای اهداف و چارچوبهای مد نظر خود دانشگاه و مسئولین است.
این دانشجوی واحد علوم پزشکی با اشاره به فعالیت دیگر تشکلهای دانشجویی نیز گفت: حتی مجموعهای مثل بسیج دانشجویی که در سالیان گذشته سرآمد برگزاری رویدادهای مختلف و متنوع بیشتری در طول سال بوده و شرایط مهیا تری برای انجام اینگونه فعالیتها داشته، الآن به حداقلی ترین فعالیت ممکن رسیده که این نشان دهنده وجود مشکلی جدی و اساسی است که از نگاه مسئولین بالادستی نشات میگیرد. چند ماه قبل اینطور شنیده شد که برای مثال معاونت توسعه سازمان مرکزی دانشگاه آزاد بیان کرده که اصلاً اعتقادی به انجام اینگونه فعالیتهای فرهنگی و دانشجویی ندارد و به این دلیل حمایتهای کافی از مجموعههای دانشجویی صورت نمیگیرد.
اسماعیلی ادامه داد: امروزه ما با نسل جدیدی روبرو هستیم که با توجه به شرایط فعلی فرهنگی و اقتصادی جامعه و همچنین دور بودن چند ساله از محیط دانشگاه به دلیل شیوع کرونا، باید تفکرات و رویکرهای خود را با شرایط جدید سازگار کنیم. متاسفانه احساس میشود به جای همیاری بیشتر همه فعالین دانشجویی و مسئولین دانشگاه برای عبور از این چالشها، با یک ناهماهنگی بین ارگانی و درون مجموعهای روبرو هستیم. بودجههای فرهنگی در نظر گرفته شده نیز بیشتر صرف فعالیتهایی میشود که از نظر مسئولین در اولویت بالاتری قرار دارند اما در واقع معمولاً به نتایج مثمر ثمر و مفیدی ختم نمیشوند و حتی میتوان در بعضی موارد اتلاف منابع را مشاهده کرد.
نسل جدید دانشجویان، تفاوتی میان دانشگاه و دبیرستان قائل نیستند
وی به مقایسه فعالین دانشجویی دهههای ۷۰ و ۸۰ با فعالین دانشجویی این سالها پرداخت و گفت: قفل اصلی جذب و به کارگیری دانشجویان در مسائل فرهنگی، جو حاکم بر جامعه است. زمانی که شرایط مناسبی در کشور وجود ندارد و دغدغههای مدنی، صنفی و فرهنگی به واسطه وجود چالشها و مشکلات روزافزون مالی و اقتصادی از بین رفته است، بیشتر یک رنگی و یک پارچگی به دور از ایجاد چالشها و خلاقیتهای جدید در نگاه دانشجویان که بخشی از این جامعه هستند، اهمیت پیدا میکنند. در دهههای ۷۰ و ۸۰ به واسطه وجود افقهای جدیدی که پیش روی دانشجویان بود، فعالیتهای بسیار متنوعتر و بیشتری شکل میگرفت در حالی که امروزه دانشجویان نسل جدید، دانشگاه را همچون دبیرستان با محیطی کمی متفاوت تر در نظر میگیرند.
دبیر تشکل آرمان دانشجو با اشاره به دلایل بی تفاوتی فعالین دانشجویی گفت: به نظر میرسد که امروزه نگاه مسئولین دانشگاه آزاد اسلامی زاویه زیادی با نگاه دانشجویان دارد. امروزه مسائل تشکلهای سیاسی ما کاملا متفاوت از گذشته شده است. زمانی که از اعضای ادوار گذشته تشکلها سوال میشود که چرا در سالهای آخر تحصیل و پس از فارغ التحصیلی دیگر به فعالیتهای اینچنینی ادامه ندادهاند، غالباً به بی ثمر بودن، بی نتیجه بودن و دیده نشدن فعالیتها و در نهایت سرد شدن اعضا نسبت به کار تشکیلاتی و دانشجویی اشاره میکنند. متاسفانه این موضوع به دلیل پخش شدن گرد ناامیدی در سطح جامعه است که بعضاً از مسائل و مشکلات داخلی نشات میگیرد و متاسفانه دست آویزی نیز برای دشمنان خارجی به وجود میآید تا بیشتر بر طبل این نا امیدی بکوبند. زمانی که جو کلی جامعه منفی باشد، افراد بیشتر به منافع و بقای شخصی خود میپردازند و آنها را به مسائل ایدئولوژیک، جمعی و توسعهای ارجحیت میدهند.
او تشکیلات دانشجویی را از پایههای مهم توسعه کشورها دانست و گفت: یکی از یکی از پلههای توسعه همین تشکلهای دانشجویی هستند. اگر کشوری به دنبال توسعه است، باید این تشکلها را با سیاستها و نگاههای مختلفشان پر بار کند چراکه این تشکلها با دیدگاههای مختلف صنفی، فرهنگی و سیاسی از ایجاد فساد، عدم مطالبه گری و بی تفاوتی در جامعه جلوگیری میکنند. تاکیدی که مقام معظم رهبری بر جوان انقلابی تاکید میکنند، منظور رفتار هیجانی در برابر تمام اتفاقات نیست؛ جوان انقلابی به معنای شخصی است که همواره هوشیار باشد نه آنکه خود را در یک چارچوب خاص فکری قرار داده و دیگر ایدهها را محکوم به فنا کند. این انحصار طلبی فکری که امروزه در سطح جامعه و دانشگاه گسترش پیدا کرده، باعث به وجود آمدن بی تفاوتی در اقشار مختلف شده و دیگر انگیزهای برای حضور در فعالیتهای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی برای عده زیادی باقی نمانده است.
دانشجوی دانشگاه آزاد واحد علوم پزشکی تهران، در خصوص بی تفاوتی نسل جدید دانشجویان به مسائل فرهنگی گفت: در سالیان نه چندان دور گذشته، دانشجویان در دانشگاه حضور پیدا میکردند تا ارزش افزودهای برای خود کسب کنند اما امروزه فقط میآیند و میروند و این به دلیل جو حاکم بر خانوادهها و کشور است که همه تصور میکنند که فعایتها، دلسوزیها و دغدغهها به جایی نمیرسد؛ از طرفی مشکلات شدید اقتصادی باعث شده که خانوادهها حتی با یکدیگر به گفتوگو نمیپردازند و فرزندان به مرور به بی تفاوتی و بی تحرکی عادت میکنند. متاسفانه امروز در کشور با دانشجویان صحبت نمیشود و میدان مناسب به آنها داده نشده است که خود عاملی برای بی تفاوتی نسل جدید دانشجویان است.
اسماعیلی با اشاره به کاهش شدید جمعیت حاضر در تشکیلات دانشجویی افزود: تشکلها از تشکلهای با جمعیت هایی نزدیک به ۱۰۰ نفره و حتی بیشتر، به جمعیتهای بسیار کوچک چهار الی پنج نفره کاهش یافتهاند و این شرایط واقعاً قابل ادامه پیدا کردن نیست. حتی بسیج دانشجویی که معمولاً پر کار ترین و پر جمعیت ترین مجموعه تشکلی بوده، الآن با مشکل شدید نیروی انسانی مواجه است و نیروی انسانی در واقع تمام توان ما تشکلها و خصیصه اصلی وجودی این مجموعهها است. دانشگاه دانشجویان را در محیطهای پر تکاپوی دانشجویی قرار نمیدهد و محیطی مانند دبیرستان را پدید آورده است. کانونهای دانشجویی به شدت وضعیت بدتری نسبت به تشکلهای بزرگتر دارند و هیچکس نگاه و گفتمان کلانی برای فعالیت ندارد چراکه همه به این نتیجه رسیدهاند که در نهایت هیچ نتیجه مطلوبی به وجود نخواهد آمد.
دبیر تشکل آرمان دانشجو با تاکید بر راهکارهای برون رفت از شرایط نامساعد فعلی تشکلهای دانشجویی افزود: راهکار تغییر شرایط امروز حضور تشکلها میان دانشجویان است که این امر به پشتیبانی مالی، تجهیزاتی و رسانهای معاونت فرهنگی دانشگاه نیاز دارد. زمانی که این پشتیبانی محکم و پایدار بود، شرایط به مراتب بهتر از امروز بود. کندی و زمانبر بودن این پشتیبانیها باعث کاهش سطح فعالیتها و در نهایت خاموشی فعالیت دانشجویان دغدغه مند میشود در صورتی که دانشجویان تشکلی دغدغهای بابت پشتیبانیهای مورد نیاز داشته باشند. اگر این چرخه پویایی با همکاری همه بخشها صورت بگیرد میتوان بر ادامه فعالیت تشکلها امیدوار بود در غیر این صورت این امکان وجود نخواهد داشت.
پایان پیام/
نظر شما