علی مظفری، مسئول مرکز هماهنگی بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز با اشاره به چالش‌های ایجاد شده برای تشکل‌های دانشجویی در دوران شیوع بیماری کرونا و پس از آن گفت: اولین مشکل تشکل‌ها در دوران پسا کرونا، بحث جدایی دانشجوها از تشکیلات است و در واقع امروز با مجموعه‌هایی مواجه هستیم که عملاً شکل و شمایل تشکیلات در آن‌ها دیده نمی‌شود.

وی افزود: تشکیلات در گذشته دارای چند ویژگی مهم بودند؛ یکی از آن‌ها ارتباط با بدنه ادوار گذشته تشکیلات بود که متاسفانه در مدت دو سال تعطیلی دانشگاه‌ها به دلیل شیوع کرونا، از تشکل‌های دانشجویی دور و جدا شدند. موضوع دیگری که پیش از کرونا اهمیت داشت، رشد نیروها در بستر فرایندهای تشکیلاتی بود؛ به این معنا که هر کسی که وارد تشکیلات می‌شد، ابتدا وظایف ابتدایی‌تر به وی محول می‌شد و به مرور زمان با استفاده از تجربیات خود و دیگران، رشد و ارتقا پیدا می‌کرد تا آماده پذیرش مسئولیت‌های اصلی‌تر شود.

مظفری تاکید کرد: برای مثال، در اردوی راهیان نور که هر سال توسط بسیج دانشجویی برگزار می‌شد، مسئولیت‌های جزئی‌تر به شخصی که تازه وارد تشکیلات شده، سپرده می‌شد و به مرور در سالیان آتی مسئولیت‌های بالاتری را بر اساس تجربه کسب می‌کرد. یکی دیگر از مشکلاتی که در تشکیلات‌ها با آن روبرو بودیم، عدم برگزاری دوره‌های آموزشی بوده است؛ علیرغم اینکه به صورت بسیار محدود و به شکل مجازی بعضی دوره‌ها برگزار شد، اما امکان انتقال مناسب مطالب در دوره‌های غیرحضوری وجود نداشت و عملاً فهم مورد نیاز مخاطب برای رشد و آشنایی با تشکیلات را به وجود نمی‌آورد.

مسئول مرکز هماهنگی بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی با اشاره به شکاف ایجاد شده میان نسل جدید دانشجویان تازه وارد و مسئولین تشکل‌های دانشجویی گفت: بحث عدم ارتباط مسئولین فعلی تشکل‌ها، من جمله بسیج دانشجویی، با دانشجویان جدید الورود سال‌های 1399 و 1400 بود که باعث ایجاد فاصله بین حوزه‌های بسیج دانشجویی و این دانشجویان تازه وارد بود و خود چالشی جدی در جذب و پرورش دانشجویان در طول دو سال اخیر به وجود آورده است.

او با تشریح شرایط فعلی تشکل‌ها و خمایت‌های مورد نیاز از سوی مسئولین ادامه داد: ما در شرایطی به سر می‌بریم که تشکل‌ها وضعیت خوبی ندارند و دچار انفعال و ضعف خاصی شده‌اند و نیازمند امداد ویژه تشکیلاتی هستند؛ اما متاسفانه میزان حمایت‌هایی که از سمت مسئولین دانشگاهی کشور صورت می‌گیرد، بسیار محدود و ضعیف است و امکانات مورد نیاز به دانشجویان در سطح بسیار متوسط و رو به پایینی ارائه می‌شود. همچنین فضا و میدان عمل بیشتری مورد نیاز تشکل‌ها و دانشجویان تشکیلاتی است که به صورت مطلوبی از سوی مسئولین دانشگاه‌ها مهیا نمی‌شود.

مظفری دلایل عدم استقبال نو دانشجویان از فعالیت‌های تشکیلاتی و دانشجویی فرهنگی را برشمرد و گفت: قسمت اعظم عدم اقبال دانشجویان نسبت به فعالیت‌های فرهنگی و دانشجویی که در سالیان گذشته، حتی پیش از شیوع کرونا، شاهد آن بودیم، به رویکرد مسئولین امر برمی‌گردد. فضا برای کار و فعالیت دانشجویی در دهه‌های قبل مهیا تر بوده و دانشجویان توجه مدیران به این امور را احساس می‌کردند؛ اما متاسفانه در چند سال‌ اخیر و به ویژه دردولت آقای روحانی، بستر مورد نیاز فراهم نبوده و صداهای دانشجویی به مراتب کمرنگ‌تر از قبل و حتی در مواردی به طور کامل خاموش شد.

او به مقایسه فعالیت تشکل‌ها در دهه‌های گذشته پرداخت و افزود: البته در دهه‌های گذشته، به خصوص سال‌های نزدیک تر پس از انقلاب اسلامی، به دلیل وجود شور و هیجان انقلابی و شرایط متاثر از جنگ، شاهد فعالیت‌های بیشتری بودیم و دانشگاه‌ها محلی برای بروز بیشتر این عواطف، هیجانات و ایجاد جریانات مختلف بودند. امروز هم ما در فضای دانشگاه‌ها افراد دغدغه‌مند و فعالی داریم که سعی کرده‌اند تا کنش و اثرگذاری خود را در بسترهای علمی، مطالبه گرانه و دیگر حوزه‌ها تعریف کنند و ما نمی‌توانیم ظهور و بروز فعالیت‌ها را منحصر در موارد و فعالیت‌های سیاسی کنیم و این حوزه را مبنایی برای مقایسه دقیق و درست میزان فعالیت دانشجویان این دوران با فعالین فرهنگی و دانشجویی دهه‌های گذشته قرار دهیم.

مسئول سابق بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران ادامه داد: موضوع پسرفت در جذب و پرورش نیرو نکته‌ای است که در بسیاری از دانشگاه‌ها با آن روبرو شدیم اما بعضی از مجموعه‌ها و دانشگاه‌ها نیز خلاف این جریان عمل کرده و موفق‌تر عمل کرده‌اند. یکی از راهکارهای عملیاتی برای بهبود این شرایط و افزایش جذب، شروع ارتباط گیری تشکیلات با دانشجوهای جدید الورود پیش از ورود رسمی آن‌ها به دانشگاه و در زمان قرارگیری در فرآیند تحویل مدارک ثبت نام و موارد اینچنینی است؛ برپایی غرفه‌های مخصوص به جدیدالورودها و معرفی تشکیلات به آن‌ها نیز برای شروع ارتباط گیری بسیار موثر است. تعیین نماینده در هر رشته تحصیلی برای افزایش میزان شناسایی و جذب فعالین دانشجویی نیز در این خصوص راهگشا خواهد بود.