به گزارش گروه فرهنگی ایسکانیوز، امروز ۲۰ مرداد برابر با ۱۱ آگوست تقویم میلادی است. روزی که در تاریخ آبستن وقایع و اتفاقات زیادی در ایران و جهان بوده است. به مرور برخی از این وقایع می‌پردازیم.

رویداد ها:

سال ۴۸۰ پیش از میلاد - جنگ دریایی ایران و یونانیان در دماغه آرتمیسیوم در دریای اژه

یازدهم آگوست سال ۴۸۰ پیش از میلاد، «اوریبیادسEurybiades» فرمانده اسپارتی بخشی از ناوگان اتحادیه یونانیان که از نتیجه جنگ ترموپیل و کشته شدن لئونیداس پادشاه اسپارت با همه نیروهایش در این تنگه، آگاه نبود تصمیم گرفت که با ۱۲۷ کشتی سه ردیف پاروزن (تریرمTrireme) به ناوگان ایران که به موازات نیروی زمینی خود در حرکت بود و آذوقه رسانی می کرد شبیخون بزند.

هدف از این حمله آسیب رسانی به کشتی های حامل خواربار بود که زیر حمایت کشتی های جنگی قرار داشتند. اوریبیادس گمان کرده بود که با از دست رفتن کشتی های حامل خواربار، ارتش عظیم ایران ناچار به بازگشت خواهد شد.
    
فرماندهی ناوگان ایران که فعالیّت ناوگان اتحادیه را زیر نظر داشت با مشاهده برخی تحرّکات در میان کشتی های یونانی، متوجه نقشه حمله شده بود و برای خنثی کردن آن، شماری از کشتی های خود را مامور کرده بود که جزیره «اوویا» را دور بزنند و ۱۲۷ کشتی یونانی را محاصره کنند که اوریبیادس از طریق یک یونانی زبان فراری از ناوگان ایران (از مردم ایونی ـ غرب ترکیه امروز که در آن زمان بخشی از قلمرو ایران بود) متوجه قضیه شد و بی درنگ (همان روز) دست به حمله زد.
   
اوریبیادس در جریان زد و خورد که دریا هم توفانی شده بود اطلاع یافت که لئونیداس کشته شده و جنگ ترموپیل پایان یافته و نیروی زمینی ایران حرکت به سوی آتن را آغاز کرده است که از ادامه جنگ دست کشید و با کشتی هایش که تعدادی از آنها هم از دست رفته بودند با عجله عازم سالامیس شد تا در انتقال خانواده های آتنی از شهر و انتقال آنان به جزایر دوردست کمک کند. چون جنگ دریایی یازدهم آگوست در دماغه آرتمیسیوم واقع در شمال جزیره «اوویا» روی داده بود این جنگ در «تاریخ» به نبرد دریایی آرتمیسیوم Artemisium معروف شده است. معبد آرتمیس در همان داغه قرار دارد.
   
شرح این نبرد را هرودوت نوشته و تعداد کشتی های ایران را چند برابر شمار واقعی گزارش کرده است. عکس بالا محلی را که ۲۵ قرن پیش، نبرد آرتمیسیوم در آنجا صورت گرفت نشان می دهد.

۱۱۷ - هادریان آشتی کردن با ایران را برگزید

هادریان (هادریانوس) امپراتور روم یازدهم آگوست سال ۱۱۷ میلادی با دولت ایران صلح کرد. وی سه روز پیش از این تاریخ (هشتم آگوست) بر جای تراژان نشسته بود که در جریان جنگ با ایران درگذشته بود.

برخلاف تراژان که از طریق جنگ امپراتوری روم را حفظ می کرد و وسعت می داد، هادریان با مخالفان حکومت رومیان سازش می کرد و یا به راههای دیگری جز جنگ متوسل می شد. برای مثال: برای احتراز از جنگ با مخالفان سلطه روم بر انگلستان که در شمال این جزیره سکونت داشتند، در آن جزیره دیواری نظیر دیوار چین میان قسمت متصرفی روم و اراضی غیرمتصرفی کشید. هادریان پس از امضای قرارداد صلح با ایران و صرفنظر کردن از دعاوی تراژان، در ۹ ژوئیه سال بعد (۱۱۸ میلادی) از شرق مدیترانه به شهر رم بازگشت و از سنای امپراتوری درخواست رای اعتماد کرد و موفق به دریافت آن شد.

 وی پیش از دریافت رای اکثریت سنا، امپراتور برگزیده ژنرالهای رومی بود زیرا که تراژان درگذشته بود و طبق قانون روم، حتی برای یک روز هم نمی شد کشور را بدون رئیس گذارد و «سنا» که مقر آن در شهر رم بود در دسترس نبود که در روز درگذشت تراژان، جانشین او را برگزیند. به علاوه، بدون حضور نامزد امپراتوری در جلسه سنا و گفتن برنامه های خود و قانع شدن سناتورها، رای گیری امکان نداشت.

خسرو، شاه اشکانی ایرانیان که در سال ۱۰۷ میلادی از سوی مِهِستان (سنای ایران) به آن مقام انتخاب شده بود تا لحظه روی کارآمدن هادریان، بیشتر وقت خود را صرف جنگ با تراژان کرده بود.

۱۵۲۹ - تأسیس رسمی مذهب پروتستان توسط مارتین لوتر

پروتستان عنوان نهضتی دینی در عالم مسیحیت است که در قرن شانزدهم میلادی با هدف اصلاح دینی توسط مارتین لوتر آغاز شد. آغاز قیام مارتین برضد کلیسای کاتولیک و استبداد روحانی، بر سر مسئله آمرزش گناهان از طرف کشیشان و پاپ بود. لوتِر آلمانی نهضت خود را پس از آن آغاز کرد که برخلاف دستور پاپ، کتاب انجیل را به زبان آلمانی ترجمه کرد و درصدد شکستن طلسم تعصبات خشک مذهب کاتولیک بود. با ترجمه آلمانی انجیل و نشر عقاید لوتر، بسیاری از مردم به او گرایش پیدا کردند و علی‏رغم مخالفت کلیسای کاتولیک، مارتین لوتر در یازدهم اوت ۱۵۲۹م، تأسیس رسمی مذهب پروتستان را اعلام کرد. لفظ پروتستان به معنی معترض است. این لفظ در ابتدا به چند تن از امرای امپراتوری مقدس اطلاق می‏شد که در مقابل تصمیم مجلس مبنی بر منع هرگونه تجدید نظر در دین، رسماً اعتراض‏نامه‏ای صادر کردند.

آیین پروتستان در همه ممالک، اصول آزادی فردی در امور دینی و دنیایی، قضاوت شخصی و تساهل دینی در مقابل اطاعت از سنت و مقامات رسمی دینی را در بر دارد. اساس این مذهب این است که فرد مسیحی فقط در برابر خدا مسئول است نه در برابر کلیسا. پیروان پروتستانْ کتاب مقدس را بر همین اساس تفسیر می‏کنند و نظریاتشان درباره اعمال و وظایف کلیسا و آیین‏های مقدسْ ناشی از همین دیدگاه می‏باشد. از حدود پانصد سال پیش تاکنون فرقه‏های بی‏شماری در مسیحیت پدید آمده‏اند. پروتستان‏ها به رهبری متمرکز عقیده ندارند و برای روحانیت مسیحی ارزش چندانی قائل نیستند. پروتستان‏ها بسیاری از اعتقادات فرقه‏های دیگر را رد می‏کنند و نوعی مسیحیت پیراسته را می‏پذیرند. از جمله ویژگی‏ها و تفکر پروتستانی، فردگرایی، تاکید بر آزادی فردی، تساهل و مدارا، تکیه بر تولید و گسترش ثروت، عبادت دانستن کار، موهبت الهی دانستن ثروت و ممدوح دانستن آن را می‏توان برشمرد. آیین پروتستان امروزه عمدتاً در کشورهای شمال اروپا شامل نروژ فنلاند و سوئد و در کشورهای آلمان، انگلستان، فرانسه، سوئیس، مجارستان و بخش‏هایی از امریکا، حضور دارند.

۱۸۹۸ - دولت واشنگتن مجمع الجزایر هاوایی را که قبلا کشوری مستقل در اقیانوس آرام و دارای یک پادشاه بومی بود ضمیمه قلمرو خود کرد.

۱۹۱۶ - نیروهای عثمانی که از طریق خاک عراق وارد ایران شده بودند شهر همدان را متصرف شدند و از طریق قزوین عازم تهران گردیدند.

۱۹۱۸ - آخرین نبرد بزرگ جنگ جهانی اول

۱۱ آگوست ۱۹۱۸ درمیان نیروهای آلمان در نبرد آمینز Amiens (منطقه ای است در فرانسه، نزدیک Somme) آثار شکست آشکار شد و این وضعیت شکست های دیگری را در پی داشت که به عقب نشینی نیروهای آلمانی در همه جبهه ها و ورود نیروهای متحدین به خاک آلمان و تسلیم این کشور ظرف درست ۳ ماه منجر شد و جنگ جهانی اول ساعت ۱۱ روز ۱۱ ماه یازدهم سال میلادی ۱۹۱۸ پایان یافت. دلایل عمده عقب نشینی آلمان در آگوست ۱۹۱۸ ورود تعداد بسیار زیادی تانک از سوی متحدین به جبهه و تبدیل جنگ از خندقی به زرهی و پشتیبانی هوایی، پایان یافتن نیروی ذخیره آلمان، تسلیم پی در پی یکانهای خسته و ناامید آلمانی و نیز تظاهرات چپها در برلین بود. ۱۱ آگوست ۱۹۱۸، برای آلمان تنها ۶۰۰ هزار نظامی باقی مانده بود. عکس، زرهی شدن جنگ و پیشروی تانکها به سوی خاک اصلی آلمان را نشان می دهد.

۱۳۵۹ - انتخاب شهید رجایی به عنوان نخست ‏وزیر جمهوری اسلامی ایران

پس از انتخاب ابوالحسن بنی‏صدر به ریاست جمهوری، به دلیل آن که مجلس شورای اسلامی، نامزدهای معرفی شده از طرف او برای احراز پست نخست‏وزیری را واجد صلاحیت‏های اسلامی و انقلابی نمی‏دانست کار اختلاف مجلس با بنی‏صدر بالا گرفت. در نهایت قرار براین شد که از میان هیئت پنج نفره‏ای از نمایندگان مجلس، فردی به عنوان نخست وزیر معرفی گردد. از این رو پس از بررسی‏های طولانی و پس از حذف دو نفر از آنان به دلیل حزبی بودن،نظر هیئت سه نفره به اتفاق آرا بر این قرار گرفت که شهید رجایی شایستگی تصدی مسؤولیت خطیر نخست وزیری را دارد. در جریان رای اعتماد مجلس که ۱۵۳ رای موافق اخذ شد، شهید رجایی با سه جمله خود را اینگونه معرفی کرد: من مقلد امام، فرزند مجلس و برادر رییس جمهورم. بنی ‏صدر ابتدا در برابر این انتخاب بنای مخالفت گذاشت ولی وقتی احساس کرد در مقابل مجلس کاری از پیش نخواهد بُرد به ناچار با این پیشنهاد موافقت نمود.

اما در هر فرصت ممکن از تضعیف شخصیت شهید رجایی در افکار عمومی با به کارگیری تعابیر و القاب زشت و ناپسند خودداری نمی‏کرد. در برابر این جسارت‏ها و توهین‏های بنی‏صدر به عنوان رییس جمهور، شهید رجایی با توجه به حساسیت جو موجود، تمامی این تلخی‏ها و اهانت‏ها را در کمال صبر و بردباری و متانت تحمل و در مواقع لزوم با ارایه استدلال‏های محکم و منطقی به ایرادات مکرر بنی صدر پاسخ می‏داد. سرانجام کارشکنی‏های بنی‏صدر و اختلاف‏آفرینی او کار را به جایی رسانید که بنا به توصیه حضرت امام، مجلس شورای اسلامی مسأله عدم کفایت سیاسی او را با توجه به اخباری که دالّ بر مسلّح کردن منافقین توسط او بود به بحث گذاشت و با رای مثبت به آن، بنی صدر از ریاست جمهوری عزل گردید.

انتهای پیام/