محمد درویش فعال محیط زیست در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درخصوص دلایل بحران کمآبی در تهران گفت: تهران یکی از مناطق ایران است که کمترین تناسب اکولوژیک با توانمدیهای بومشناختی دارد. نسبت استقرار صنایع و جمعیت هم رعایت نشده و به همین دلایل مسئولان برای تامین آب جمعیت تهران که در حال افزایش هم هست، مجبور شدند که از سرشاخههای سفیدرود آب به تهران بیاورند.
او افزود: حالا مسئولان علاوه بر سدهای ماملو، جاجرود، لتیان و کرج سراغ سد دامغان هم رفتهاند. حتی اعلام شده که میخواهند علاوه بر برداشت از سرشاخههای رودخانههای منتهی به دریای مازندران (سد لار) از سد هراز هم بخشی از حقآبه را تامین کنند. برای هیچ شهری در ایران چنین اتفاقی در این ابعاد نیفتاده است.
درویش با اشاره به عواقب کمآبی تهران گفت: در پایتخت یکی از بالاترین نرخهای فرونشست را داریم؛ درواقع آبی هم که وارد تهران شده نتوانسته جوابگوی تعادلبخشی سفرههای زیرزمینی باشد. تهران به واسطه کمآبی فرونشستهای بسیاری را به ویژه در دشت ورامین تجربه کرده است.
حال ناخوش تالابهای کشور/ دولت توجه ویژه داشته باشد
او ادامه داد: با وجود شرایطی که تهران دارد، همچنان شاهد افزایش ساخت و ساز و بلندمرتبهسازی هستیم. مسئولان توجه نمیکنند که برای استقرار چنین جمعیتی فقط آب کافی نیست بلکه مردم باید فضای زیستی خوبی داشته باشند. تهران در حال حاضر با بحران آلودگی هوا و جزیره گرمایی مواجه است و بالاترین نرخ نزاع و درگیری دارد. همه اینها نشان میدهد که تهران شهری ورشکسته است. فضاهای همدلی در تهران به نسبت جمعیت کم است و شکاف طبقاتی که در این شهر بیشتر به چشم میآید، میزان نارضایتی مردم را هم افزایش داده است.
درویش بیان کرد: هرگاه به سدسازیها اعتراض کردیم، گفتند که اگر سدها نبودند آب آشامیدنی مردم تهران چطور تامین میشد؟! تهران مصداق سدسازی اشتباه در ایران است و بهتر بود به جای داشتن شهری با ۱۰ میلیون جمعیت و تردد روزانه ۲۵ میلیون نفر، ۱۰ شهر یک میلیونی داشته باشیم. سالانه پنج هزار نفر در اثر آلودگی هوا کشته میشوند و اینها ناشی از چیدمان غلط توسعه در تهران است. در واقع ما به ملاحظات راهبردی که تهران به عنوان سکونتگاه نیاز دارد، توجه نکردهایم.
او اضافه کرد: راهکار مقابله با کمآبی در تهران این است که عدالت را در چیدمان توسعه تهران رعایت کنیم. فاجعه کمآبی تهران یک ساله ایجاد نشده که بتوان به سرعت مشکل را حل کرد. یکی از راهکارها این است که در راستای برنامهای بلند مدت پایتخت سیاسی را از تهران بیرون ببریم. از طرفی میتوان تسهیلاتی را در شهرهای دیگر ایجاد کرد که جمعیت تنها در تهران متمرکز نشوند. اگر بهترین دانشگاهها، بیمارستانها و مناطق فرهنگی فقط در تهران نباشند، جمعیت هم در تهران متمرکز نمیشود.
درویش عنوان کرد: میتوان در بخش جنوبی کشور سکونتگاههایی جذابتر از دبی ایجاد کرد که چشماندازهای طبیعی خارقالعادهای داشته باشد و برای تامین آب شرب هم میتوان از آب شیرینکن استفاده کرد. با ساخت چنین سکونتگاههایی میتوان مردم را جذب کرد.
فعال محیط زیست عنوان کرد: سازمان آب اعلام کرده که ۳۰ درصد آبی که وارد چرخه مصرف میشود، تبدیل به پول نمیشود و بخشی از این آب از طریق فرسودگی لولهها از بین میرود. از طرفی مشترکان قلدری هم هستند که پول آببها نمیدهند و هیچ گاه هم اعلام نمیشود که این افراد چه کسانی هستند؟ وقتی چنین رانتهایی وجود دارد، مردم هم تمایلی به صرفهجویی نشان نمیدهند.
خبرنگار: پرستو خلعتبری
انتهای پیام /
نظر شما