اسماعیل صفرزاده در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز درباره مشکلات ارتباط دانشگاه و صنعت در ایران اظهار کرد: جامعه خود را بی‌نیاز از پژوهش می‌داند. به همین دلیل، نهادها یا استقبالی از پژوهش‌ها نمی‌کنند یا فقط پژوهش‌ها را برای تهیه رزومه می‌خواهند. در نتیجه، پژوهش‌ها پس از انجام، به کتابخانه‌ها رفته و خاک می‌خورند.

عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا (س) با بیان اینکه وقتی جامعه نیازی به پژوهش احساس نکند، تحقیقات به کار گرفته نمی‌شوند، افزود: با توجه به این که بخش غالب اقتصاد ایران یعنی بیش از ۸۰ درصد آن، در اختیار دولت است. اگر دانشجویی در زمینه نرخ ارز یا تورم پژوهش انجام بدهد، هیچ نهادی به این فعالیت توجه نخواهد کرد.

شکل‌گیری ارتباط دانشگاه و صنعت یک بازی ۲ سر برد است

وی با بیان این که اغلب پژوهش‌های من در حوزه بیمه هستند و به همین دلیل، معمولا پژوهش‌های دانشجویان را به این سمت سوق می‌دهم، گفت: تلاش من در نگارش پایان‌نامه‌ها این است که برای دانشجو آورده علمی داشته باشد، البته صرفا علمی هم نباشد مانند سنجش متغیرهای اقتصادی و بررسی تاثیر آن‌ها بر یکدیگر که بازخورد صنعتی نداشته باشند. ارتباط صنعت و دانشگاه سبب می‌شود که استاد و دانشجو از بخش کاربردی پروژه استفاده کرده و واقعی‌تر کار می‌کنند. صنعت هم از دانش آکادمیک بهره‌مند می‌شود، این یک بازی دو سر برد است.

نمی‌توان از پشت میز دانشگاه در مورد صنعت قضاوت کرد.

صفرزاده در ادامه خاطرنشان کرد: داشتن رویکرد کاربردی که صنعت هم از آن بهره‌مند شود، ضروری است. پژوهش‌هایی که دانشجویان من در زمینه بیمه انجام داده‌اند معمولا در همکاری با پژوهشکده بیمه بوده است. چون پژوهشکده بیمه ارتباط بیشتری با صنعت دارند، مانع از گرفتاری دانشجویان در بحث‌های صرفا نظری می‌شود. نمی‌توان از پشت میز دانشگاه در مورد صنعت قضاوت کرد. باید راهنما یا مشاور پژوهش‌ها از تیم صنعت حضور داشته باشند تا دانش آکادمیک و دانش صنعتی با هم تلفیق شوند. 

وی افزود: یکی از دغدغه‌های شرکت‌های بیمه، نگهداری مناسب از سرمایه‌هاست. برخی شرکت‌ها صرفا مستغلات تهیه می‌کنند، برخی در بورس سرمایه‌گذاری کرده و برخی به بانک‌ها می‌سپارند. در یک پایان‌نامه‌ ضمن بررسی روش سرمایه‌گذاری یک شرکت بیمه، تلاش شده است روشی بهینه برای شرکت معرفی شود.

صفرزاده با تصریح بر این که دانشجویان من به دلیل داشتن استاد راهنمایی از صنعت، با مشکل کمتری مواجه بودند، گفت: پژوهش‌های اقتصادی بدون داشتن داده، امکان‌پذیر نیستند. همکاری با صنعت به دلیل داشتن استاد راهنمایی از صنعت برای این دانشجویان آسان‌تر بود. به عبارت دیگر، ما به کمک ارتباطات شخصی که داشتیم توانستیم پژوهش‌مان را پیش ببریم. البته مشکل ارتباط با صنعت در کشور ما فراتر است.

استاد اقتصاد دانشگاه الزهرا تاکید کرد: پروژه‌های ارتباط با صنعت برای دانشجویان آورده مالی هم دارند هر چند اندک؛ چرا که شرکت‌های خاص حامی مالی پروژه‌های دانشجویان ما هستند. متاسفانه نهادسازی‌ در این زمینه در کشور وجود ندارد و برخی به تعهدات مالی خود عمل نمی‌کنند.

وی افزود: ارتباطات برای پژوهش به دانشجویان کمک می‌کند که پس از فارغ‌التحصیلی هم در شرکت‌های مرتبط مشغول به کار شوند. معمولا دانشجویانی که در حال پژوهش هستند، هم به صورت پاره وقت مشغول کار می‌شوند.

گفتنی است، اسماعیل صفرزاده استاد راهنمای ۲ مورد از پایان‌نامه‌های تقاضامحور معرفی شده از سوی وزارت علوم در سال ۱۴۰۰ با عناوین «پرتفوی بهینه سرمایه‌گذاری شرکت‌های بیمه و دلایل انحراف پرتفوی واقعی از آن (مطالعه موردی یک شرکت بیمه ایرانی)» و «بررسی پدیده کژگزینی در بیمه‌های درمان تکمیلی» بوده است. 

انتهای پیام/