آرزوهای معلولان  روزی  برآورده می شود؟!

فرزانه حبوطی *با صندلی چرخدار حرکت می کنم اما همیشه آرزو داشتم جراح بشوم. با عصا راه میروم اما آرزو دارم خلبان بشوم. دست هایم توان کمی دارد اما دوست دارم خیاطی کنم.پاهایم ضعیف است اما دوست دارم دوچرخه سواری کنم.

روشندل هستم ولی دوست دارم رانندگی کنم.

ناشنوا و گنگ هستم ولی دوست دارم گوینده رادیو شوم.

اینها آرزوی قشری از جامعه است که شاید از نگاه بعضی افراد کم توان به نظر آیند.

خدای من ، من هم آرزو دارم آرزوهایی که شاید برآورده شدنش سخت است اما آرزو دارم

ممکن است به برخی از آرزوهایم نرسم.

ولی من تا توان دارم ، تلاش می کنم من به همه نشان میدهم که «خواستن ، توانستن است»

من به همه نشان خواهم داد که اراده ای محکم در جسم هرچند ضعیفم گنجانده شده است

من به همه ثابت می کنم که می توانم چون می خواهم سخت است، طاقت فرساست اما من می توانم.

من پله های زندگی را یک به یک سپری می کنم و امیدوارم به نور لایزالی که در کالبد من دمیده شده.

من با وجود تمام مشکلات جسمی، به همگان نشان خواهم داد که معلولیت، مانع رشد و پیشرفت من نمی شود.

من با روح قوی و پرتوان خود، به تمام دنیا نشان خواهم داد که معلولیت،محرومیت نیست بلکه محدودیت هایی است که قابل جبران است..

قابل جبران است اگر دست بر دست هم دهیم و موانع را رفع کنیم.

هر دلی آرزویی دارد و هر اراده ای ؛ توانی خاص.

اما می دانم که آرزوی همه دوستان دارای معلولیت چیست.

آرزوی من ، تو ، او و آرزوی همه ما ، آرزوی ما این است که ما را ، توانایی های ما را ، قابلیت های ما را ، هوش و استعداد ما را، باور کنند.

آرزوهای ما اینست که ما را باور کنند و قبول نمایند که ما نیز مانند غیرمعلولین می توانیم

خداوند در پس این جسم کم توان، چه بسا روح بزرگی نهفته باشد که ارزشمند است

روح بزرگی که می تواند هر روز رشد کند و محدودیت های جسم را نیز برطرف کند.

می دانم که دیگران نیز ما را باور کرده اند و نشان داده ایم که می توانیم اما پرورش و به ثمر رساندن این باورها و اراده ها نیاز به همدلی همگان دارد.

امیدوارم و آرزو دارم که آرزوی همه دوستان معلول و غیرمعلول برآورده شود

و زیباترین آرزوی اقشار معلول نیز به ثمر برسد و آن اینکه ما می توانیم ، پس توانایی ما را باور داشته باشید..

*توان یاب و کارشناس علوم اجتماعی

105105

کد خبر: 561404

وب گردی

وب گردی