حدود 12 سال قبل بود که تیم ملی فوتبال بانوان ایران از سوی سازمان جهانی فوتبال (فیفا) به رسمیت شناخته شد و جایگاهی برای ایران در رنکینگ فیفا دیده شد؛ اما پس از آن در فواصل زمانی مختلف، تعطیلی مسابقات ملی باعث شد تا حذف چندین‌باره ایران از رنکینگ فیفا رخ بدهد و آخرین بار نیز هفته گذشته و با اعلام جدیدترین رده‌بندی برترین تیم‌های ملی دنیای فوتبال، مشخص شد که بانوان ایرانی به دلیل دوری از مسابقات و عدم فعالیت جایی در میان تیم‌های دنیا ندارند.

موضوعی که پیش از این در دی‌ماه 93 رخ داده بود و تا حوالی خرداد 96 نیز ادامه‌دار بود؛ آن‌هم در شرایطی که تیم ملی ایران حدود 9 سال قبل توانسته بود با نتایج قابل‌قبول جایگاه 48 جهان را به نام خود کند اما تعطیلی دیدارهای ملی باعث شد تا خیلی زود پرونده حضور ایران در رنکینگ فیفا بسته شود. اما با شروع دوباره فعالیت‌های ملی، دختران ایرانی کار خود را با حضور در رتبه 55 جهان آغاز کردند اما عدم توجه به تیم ملی بزرگسالان و نتایج ضعیف تیم‌های ملی پایه باعث شد تا سقوط پلکانی رخ بدهد و در آخرین باری که نام تیم ملی فوتبال بانوان ایران در رنکینگ فیفا جای گرفت، رتبه 71م به نام ایران ثبت شد و پس از آن نیز هفته گذشته نام ایران بار دیگر از این رنکینگ حذف شد. طبق قانون فیفا، در صورتی که یک تیم بیش از 5 بار و همچنین بیشتر از 18 ماه با تیم‌های رسمی بازی نکند از رنکینگ جهانی حذف خواهد شد و به همین خاطر است که تیم ملی فوتبال بانوان از رنکینگ جهانی حذف شده است.

سکانس  اول: نقشِ فدراسیون و سکوت خانم نایب رئیس

حواشی پیرامونی ریاست فدراسیون فوتبال و پرونده‌های جنجالی همچون ماجرای قرارداد مارک ویلموتس و موارد مشابه این‌چنینی باعث شد تا عملا بانوان فوتبالیست ایرانی از مدار اهداف عالیه فدراسیون خارج شوند و شاید بی‌توجهی رسانه‌ها هم مزید بر علت شد تا عدم فعالیت تیم ملی فوتبال بانوان پس از رقابت‌های مقدماتی المپیک در فروردین 98 تاکنون چندان به چشم نیاید و ماحصل آن، حذف دوباره از رنکینگ فیفا شود.

در این میان سکوت لیلا صوفی‌زاده نایب رئیس شاید بیش از همه چیز آزار دهنده باشد؛ کسی که مسئولیت درجه اول پیگیری امورات بانوان در فدراسیون فوتبال را برعهده دارد اما ارتباط محدود او با رسانه‌ها باعث شده، تا در موضوع مهمی چون حذف از رنکینگ فیفا، فدراسیون فوتبال به عنوان متولی امر هیچ واکنشی را نداشته باشد!

سکانس دوم: آیا مربیان هم مقصرند؟

نگاهی به لیگ‌های برتر فوتبال و فوتسال بانوان طی سال‌های گذشته نشان می‌دهد که به خوبی مربیان باشگاهی درصدد کشف استعدادهای جدید هستند تا در پوست‌اندازی تیم‌های ملی شکاف عمیقی ایجاد نشود؛ از طرفی آخرین سرمربی تیم ملی فوتبال بانوان، مریم آزمون بوده و در رده‌های پایه نیز سرمربی چون کتایون خسرویار فعالیت داشته است اما شاید انگشت اتهام به سوی آن‌ها باشد که چرا با عدم پیگیری‌های خود باعث شدند تا تعطیلی اردوهای ملی ادامه‌دار باشد.

روز گذشته خسرویار در گفتگویی، خروج از رنگینگ FIFA را به گردن مربیان انداخت چرا که نتوانسته‌اند با برنامه‌های خود، فدراسیون را مجاب به همکاری کنند..

نتیجه‌گیری: امیدوار به انتخابات؟

تغییر در ارکان مدیریتی فدراسیون به زودی با برگزاری انتخابات اتفاق خواهد افتاد و شاید این مهم بتواند کاملا فوتبال و فوتسال بانوان را تحت‌الشعاع خود قرار دهد؛ در واقع وظیفه نخست نایب رئیس بانوان آتی فدراسیون فوتبال -فارغ از انتخاب هر شخصی- از اکنون مشخص است و اگر او بتواند در میان دل‌مشغولی مدیران ارشد فدراسیون، اوضاع و احوال بانوان را هم تبدیل به یک دغدغه جدی در میان مدیران ارشد کند حداقل مشکلات مقطعی فعلی حل و فصل می‌شود.