به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، دانشجوها گرم صحبت اند و همهمه سالن را پر کرده. جایی در ردیفهای جلو باقی نمانده است. دانشجوها هر چند دقیقه یک بار برای گفتوگو با وزیر علوم به ردیف اول میروند. او نیز ایستاده با آنها سخن میگوید. دو سه عکاس هستند که دائم شات میزنند. پرچم ها با شعارهایی مثل «سربلندیم اگر تکیه به دنیا نکنیم؛ آنچه داریم ز بیگانه تمنا نکنیم» یا «استقلال، آزادی؛ جمهوری اسلامی» در و دیوار را تزئین کرده است.
وزیر به استقبال حجت الاسلام رستمی مسئول نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاهها میرود. رستمی دست بر سینه میگذارد و رو به حضار، کمی خمشده سلام میدهد.
هرچه به آمدن رئیس جمهور نزدیکتر میشویم، تلاطم عوامل برگزاری مراسم بیشتر میشود؛ پچپچ دانشجوها اما رو به آرامی میرود. مثل محوطه دانشگاه که در روزهای اخیر از همیشه آرامتر و بیحاشیهتر بود.
کمی از ساعت ۸ صبح چهارشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۱ گذشته است. زلفی گل و مقیمی رئیس دانشگاه تهران به سمت در ورودی رفتند. کنار دستیام میگوید: حتما رئیسی آمد. چند لحظه بعد رئیس جمهور وارد شد. صدایی از عقب جمعیت بلند شد: جمال پیغمبر خدا صلوات. رئیسی ایستاده و با دو دست خود سلامی نسبتا طولانی به دانشجوها میدهد. سرود ملی از بلندگوها پخش میشود. همه با صدای بلند همراهی میکنند. بعضی هم به نشانه احترام، دست روی سینه گذاشتهاند.
کلامی که از حنجره دانشجوی قاری بیرون میآید، همه را به صبر و تقوا دعوت میکند. سکوت فعلا همه جا را گرفته.
یکی از فعالین دانشجویی سابق دانشگاه تهران که قبلا همینجا به رئیس جمهور پیشین گفته بود:« شما انقلابی نیستید» حالا در قامت مجری به دانشجویان و مهمانان خیر مقدم میگوید.
اولین سخنران مراسم، مقیمی است. او دانشگاه را مایه عزت جمهوری اسلامی دانست و هدف دشمن از سعی در کشاندن اغتشاش به دانشگاه را هم برای خدشهدار کردن مرجعیت علمی دانشگاه عنوان کرد. به یاد میآورم که چندی پیش طهرانچی، رئیس دانشگاه آزاد نیز همین را گفته بود. رئیس دانشگاه تهران همچنین با اشاره به سخنان دیروز رهبر انقلاب پیرامون بازسازی انقلابی ساختار فرهنگی کشور، آمادگی دانشگاهیان برای عملی شدن این خواسته را اعلام کرد. سخنرانی مقیمی طولانی شد، دانشجوها به پچپچ افتادهاند.
امیرمحمد کولانی از اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان، اولین نماینده دانشجویی است که مقابل رئیس جمهور به نطق میایستد. سخن را با یاد شهدای دانشجو شروع میکند. او از این که با رئیس جمهوری صحبت میکند که بیشتر وقت خود را با مردم خوزستان و پائیننشینان تهران و عشائر جای جای کشور میگذراند، نه در مسیر ولنجک تا پاستور، ابراز خوشحالی کرد. کولانی ضعف دولت در اطلاعرسانی را تا جایی بزرگ شمرد که رهبر انقلاب را مجبور به تبیین خدمات این دولت کرده است.
دانشجویی از سمت خانمها بلند شد.
-دانشجوی دکتری دانشگاه تهران هستم و میخواستم نامهام را که حاوی مطالبات جامعه معلولین و عاری از سیاسیبازیهای این روزها است را شخصا در مراسم بخوانم اما نگذاشتند.
فضای برنامه از نظم خارج میشود. برخی ایستادهاند. وزیر علوم بعد از صحبت در گوشی با رئیس جمهور به سوی دانشجوی معلول میرود. دانشجو به کمک دوستاناش از جمعیت بیرون میآید. حالا حجت الاسلام رئیسی هم از جا برمیخیزد و به سمت وزیر و دانشجو میرود. همه ایستاده رئیس جمهور را تشویق میکنند. نامه دیگر در دست گیرنده است و خیال فرستنده راحت.
نمایندهها یک به یک پشت تریبون میروند. جمعیت پویایی خود را با دست و گاهی هم صلوات نشان میدهد. نماینده جنبش عدالتخواهی، ۲ میلیون دنبالکننده اینستاگرامی رئیس جمهور که حالا در غل و زنجیر فیلترینگ گیر افتادهاند را به وی یادآوری کرد. نکتهای که رئیسی را واداشت تا در سخنرانی خود، خدا را شاهد بگیرد که وعدههایش در زمان انتخابات را به یاد دارد. رئیس جمهور همچنین محدودیتهای فعلی فضای مجازی را معلول آشوبآفرینیها و ناامنسازی دشمن در فضای مجازی عنوان کرد و خبر از موقتی بودن فیلترینگ تا پایان ناامنسازیهای فضای مجازی داد. خبری که با تشویق حضار همراه شد.
زهرا کمالی نماینده کانونهای ادبی از دانشگاه تهران نیز به تفاوت ظاهری خود با اکثر دانشجویان حاضر در این نشست اشاره کرد و از نقطه اشتراکی بهنام ایران گفت. ایرانی که آنها را در داخل خود نگه داشته و آنها هیچگاه حاضر به ترک کشور نخواهند بود. او معتقد بود که فرهنگ گفتوگو، مدیریت و کار در این کشور لنگ میزند و ترمیم اقتصاد و سیاست منوط به اصلاح فرهنگ است.
نماینده جنبش عدالتخواهی متفاوتتر از دیگر سخنرانان ظاهر شد. این تفاوت، هم در محتوای سخنرانی و هم پس از آن که برخلاف بقیه نزد رئیس جمهور نرفت، به چشم میآمد. امیرحسین سیدرحیمزاده حاضرین در جلسه را گزینشی خواند و از این که سخنرانان موجود هم وقت کافی برای صحبت ندارند انتقاد کرد. دانشجوها دست میزنند. صدای سوت بلبلی هم از انتهای جمعیت به گوش میرسد.
«من نه گزینشی هستم و نه عضو بسیج و انجمن؛ اجازه نمیدهند حرف بزنیم». دانشجویی است که کمی عقبتر میخواهد صدای ضعیفش را به گوش رئیس جمهور برساند.
«وعده سرخرمن بده و بعدا بگو نشد». جمله ای از نمایده جنبش عدالتخواهان است که سخنانش را ادامه میدهد. مجری اتمام وقت را گوشزد میکند ولی او ادامه میدهد:« معرفی وزرای کار و مسکن، شیوه دورهمی قدرت در دولت را نشان میدهد». اینبار با خواهش مجری حرفش را تمام میکند و از میکروفون فاصله میگیرد.
نماینده اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان مستقل هم به سربازی اجباری تاخت. سربازیای که به این شیوه تنها دو سال از عمر جوانان ما را تلف میکند.
مجری، نصر مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه تهران را به جایگاه دعوت میکند و از او میخواهد چون برنامه خودشان است، زمان را مدیریت کند.نصر اما اینطور جواب میدهد:« برنامه ما نیست، برنامه نهاد ریاست جمهوری است». همه میخندند. نصر در ادامه بخشهایی از وصیتنامه شهید صالحی از دانشجویان شهید حوادث اخیر را که توصیهای به دولتمردان است، میخواند. وضعیت فعلی اقتصاد را شایسته این مردم نمیداند و از بعضی وعدههایی که هنوز عملی نشدهاند، میگوید. محمدهادی نصر سیاستهای ارتودوکسی اقتصادی را باقیمانده تفکر لیبرالی میداند و از دولت میخواهد تا جراحی اقتصادی را بهجای سفره مردم، از بانکها و نظام اقتصادی آغاز کند. او علت عملینشدن وعده یک میلیون مسکن در سالِ رئیسی را بعضی انتصابات نابهجا بیان کرد.
نوبت به رئیس دولت میرسد. رئیسی با صلوات دانشجویان، پشت جایگاه قرار میگیرد. روز دانشجو را نماد مسئولیتپذیری دانشجویان میداند و دانشگاه را اتاقفکر دولت. از اشتیاق خود به دیدار با دانشجویان میگوید و دیدارهای یکی دو ماه اخیر خود با این قشر که تاکنون رسانهای نشده را شاهد میآورد. حجت الاسلام والمسلمین رئیسی از بعضی گفت که به او توصیه میکردند تا امروز به دانشگاه تهران نیاید. گویا در جواب آنها گفته:« آنها که به دنبال تعطیلی علم هستند، به دانشگاه نمیروند؛ من گشایش میخواهم».
رئیس الوزرا اضافه میکند:« آمریکا ابردیکتاتور عالم و کسی است که داعش را مسلح میکند تا در شاهچراغ جان پدر و مادر آرتین را بگیرد؛ او چطور میتواند به مردم ما زندگی دهد.» سپس از حالت رسمی بیرون میآید و با نیشخندی خطاب به آمریکاییها گفت:« به من که دیگر نگو! عزرائیلی که سر چهار راه ایستاده جان میگیرد؛ جان نمیدهد. زندگیدادن آنها به مردم افغانستان، لیبی و سوریه را دیدهایم».
صدای مرگ بر آمریکا بلند میشود.
رئیسی با اشاره به صحبتهای یکی از دانشجویان که گفته بود دولت برنامه ندارد، دولت سیزدهم را تنها دولت با برنامه تحولی برشمرد که اتفاقا برنامه تحولی خود را در اختیار صاحبنظران دانشگاهی گذاشته است.
رئیس جمهور سرفصلهایی که از صحبتهای دانشجویان یادداشت کرده است را با خود بلند بلند مرور میکند. یکی داد میزند: خودرو! خودرو!
- نسبت به واردات خودرو برای تنظیم بازار دستور دادهایم.
جمعیت احسنت میگوید.
رئیس الوزرا در پاسخ به انتقاد یکی از نمایندگان دانشجویی نسبت به وضعیت مسکن و حواشی وزیر سابق آن، با خندهای که بر گوشه لب دارد، گفت:« بهخدا این وزیر از اول مریض نبود؛ مریض شد...».
سخنرانی رئیسی تمام میشود. چند شعار مختلف در حمایت از دولت سر داده میشود. جمعی از دانشجویان جلو میآیند تا با رئیس جمهور خداحافظی کنند؛ عدهای هم از سرجای خود برای او دست تکان میدهند. صدای عکسبرداری دوربینها به گوش میرسد؛ گویی برای ثبت قاب خداحافظی رئیسی با دانشجویان مسابقه گذاشتهاند.
فضای مراسم به آرامی و با گپوگفت دانشجویان با هم و با حجت الاسلام والمسلمین رستمی که دانشجویان او را در گوشهای گیر آورده بودند، به اتمام میرسد. فحشی در کار نبود. تا چشم کار میکرد گفتوگو بود. گفتوگویی که بارها به صحبتهای رئیس جمهور با افرادی از وسط جمعیت کشیده شد. هربار که نمایندگان دانشجویی و رئیسی از خواسته دشمن برای به بلوا و ابتذال کشاندن دانشگاه سخن میگفتند، واکنش دانشجویان احسنت بود و تشویق.
انتهای پیام/
نظر شما