برای آشنایی با قیمت ها و نحوه فروش اسید راهی خیایان امام خمینی و ناصر خسرو شدیم، و با چند فروشنده مواد شیمیایی در این باره صحبت کردیم، همه ی فروشنده ها می گفتند که هیچ ممنوعیتی برای فروش اسید وجود ندارد و تا به امروز هم بخشنامه و دستورالمعلی برای ممنوعیت فروش این مواد خطرناک وجود نداشته، این در حالی است که به نظر می‌رسد تنها دغدغه ی مسئولین آتش سوزی و آلودگی است و گرنه منعی برای فروش اسید به افراد شخصی وجود ندارد. به عنوان مثال اسید سولفوریک یکی از خطرناک ترین اسید های موجود در بازار است که می‌توان آن را به آسانی در آب حل کرد، در حالی که 96 درصد از آن اسید است ولی منعی برای فروش آن در بازار وجود ندارد و هر شخصی به راحتی می تواند با پرداخت مبلغ 15 الی 20 هزار تومان یک گالن چهار لیتری اسید سولفوریک را خریداری کند بدون آن که مجوز و محدودیتی برای خرید آن وجود داشته باشد.
اسید را از کجا می‌توان خرید؟
بسیاری از فروشندگان مواد شیمیایی معتقدند که جدا از آن که هیچ منعی برای فروش اسید وجود ندارد، حتی برای میزان فروش آن هم محدودیتی وجود ندارد و هر شخصی با مراجعه به خیایان ناصر خسرو می تواند اسید را به طور عمده خریداری کند و به صورت خرد و عمده به فروش برساند. موضوع خرید و فروش آزاد اسید یکی از مهمترین موضوعاتی بود که کاربران فضای مجاری به آن واکنش نشان دادند و اعتقاد داشتند وقتی بسیاری از سلاح‌های سرد و گرم در کشور ممنوع اعلام می شود چطور اسید، این ماده ی بسیار خطرناک در اختیار مجرمان قرار می گیرد و آن ها می توانند به راحتی صدمات جبران ناپذیری برای فرد و جامعه به وجود آورند؟
مجازات بازدارنده نیست!
مسئله ی مهم دیگر در زمینه اسید پاشی میزان محکومیت این مجرمان است که مدت حبس آن بین 2 تا 5 می باشد.، که بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند که جرم های کوچکتر از اسیدپاشی محکومیتی سنگین تر از آن دارد، در حالی که اسید پاشی زندگی یک فرد و یک خانواده را نابود می کند . از سوی دیگر میزان محکومیت اسید پاشی خیلی کم تر از جرائم دیگر است و حتی برای آن قصاصی در نظر گرفته نشده است. این مسئله در روزها ی اخیر در فضای مجازی بازتاب بسیار گسترده ایی داشته است و خیلی از کاربران اعتقاد داشتند که محکومیت برای مجرمان اسیدپاش بازدارنده نیست و خیلی از انها به راحتی دست به این کار می زنند. یکی از مهمترین سئوالات در مورد این پرونده این بود که چرا اسیدپاش‌ها در روز روشن بدون پوشاندن صورت‌های خود دست به این کار می‌زنند؟ آیا آنها از اینکه شناخته شوند ابایی ندارند؟ این نکته ی بسیار مهمی بود که در گفته قربانیان اسیدپاشی هم به آن اشاره شده بود؛ اسید پاش ها بدون پوشاندن صورت خود دست به این عمل می زنند؛ شاید فرد یا افراد مجرم با توجه به مجازات در نظر گرفته شده در قانون خوفی از دیده شدن ندارند . این در حالی است که در چند روز گذشته بسیاری از مسئولین از مجازات سنگین اسیدپاش ها سخن گفته اند و در این راستا «خیرالله رنجگر» مدیر کل حقوقی سازمان قضایی نیروهای مسلح افزوده است: «مرتکبین جرم اسیدپاشی در صورتی که برای ترساندن جامعه مبادرت به این کار کنند را باید مشمول حکم محاربه دانست تا در این صورت بازدارندگی این مجازات بیشتر شود.»
چه کسی هزینه‌های درمان را تقبل می‌کند؟
حال باید دید با گذشت چند روز از این ماجرا و واکنشهای گسترده به آن در محافل رسمی و فضای مجازی و انتقادات بسیاری که به نیروی انتظامی و قوه قضاییه برای بازداشت و محکومیت مجرمان وارد شده است آیا می توان امیدوار بود که دیگر هیچ صورتی سوزانده نشود و هیچ دختری قربانی اسیدپاشی نباشد؟! به نظر می رسد برای حل این بحران ابتدا باید مسئله فروش اسید در بازار حل شود و پس از آن محکومیت مجرمان است که باید با تغییر قانون مجازاتی در خور و بازدارنده برای این جرم در نظر گرفته شود. البته این همه ی ماجرا نیست بلکه هزینه ی درمان قربانیان اسید پاشی هم هست که همواره در زمان وقوع این گونه جرائم فراموش می شود و کمتر به آن توجه می شود این در حالی است که توجه به این قربانیان و تامین هزینه های درمان ان ها از طریق دولت و نهاد های مسئول می تواند التیامی کو چک برای زخم های بزرگ آنان باشد.
