به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، قشر کم درآمد کشور زیربار مشکلات اقتصادی کمر خم کرده است. داشتن سرپناه و سقفی بالای سر برای بسیاری آرزو شده و اجاره‌نشینی بیش از آن که موقت باشد و گذری برای صاحب‌خانه شدن به روش دائمی زندگی بسیاری از افراد به ویژه در شهرهای بزرگ و پایتخت تبدیل شده است.
بیشتر بخوانید
ماجرای کارتن‌خوابی که با کمک یک مددکار نجات پیدا کرد / اگر یک زمستان بیشتر در خیابان بودم می‌مُردم
بی‌خانمانی در گذشته‌ای نه چندان دور پدیده‌ای عجیب بود اما انگار این روزها تماشای آدم‌هایی که سرپناهی برای زندگی ندارند و گوشه خیابان پناه می‌گیرند، برای بسیاری از ما عادی شده است.
اشکال مختلف بی‌خانمانی
مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی که اخیرا از تامین مسکن برای اقشار کم‌درآمد تهیه کرده به اشکال مختلفی از بی‌خانمانی اشاره می‌کند. براساس این گزارش گورخوابی، پشت‌بام خوابی، موتورخانه خوابی، ماشین‌خوابی، اتوبوس خوابی، خانه به دوشی، شغل‌گزینی سرپناه جویانه و هم‌خانگی ۲ یا چند خانواده در یک آپارتمان مسکونی از اشکال مختلف بی‌خانمانی هستند. این موضوع نشانگر شکست فاحش نظام مسکن کشور در تامین مسکن برای اقشار کمتر درآمد است.
افزایش بی‌خانمانی اعتماد عمومی به سیاست‌های دولت را خدشه‌دار می‌کند
امان‌الله قرایی‌مقدم جامعه‌شناس در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درخصوص ابعاد اجتماعی افزایش تنوع بی‌خانمانی در کشور گفت: براساس هرم مزلو نیازهای اولیه هر انسانی، خوراک، پوشاک و مسکن است. نبود یکی از این نیازها برای آن انسان ناامنی به وجود می‌آورد. بی‌خانمانی خط فقر را عمیقا در جامعه افزایش می‌دهد چراکه مردم حتی توانایی خرید یک اتاق را ندارند.
وی افزود: مسئولان ساخت خانه‌های ۲۵ متری را پیشنهاد می‌دهند درحالی که کاهش مساحت نمی‌تواند راهکار خوبی باشد. ساخت خانه‌های ۲۵ متری تعارضات میان افراد را افزایش می‌دهد؛ افراد در آپارتمان‌هایی با واحدهای بزرگ‌تر باهم مشکل دارند و اگر مساحت این واحدها به ۲۵ متر برسد و تراکم جمعیتی در یک نقطه بیشتر شود، تنش‌ها افزایش پیدا می‌کنند.
این جامعه‌شناس معتقد است که افزایش بی‌خانمانی اعتماد عمومی به سیاست‌های دولت را خدشه‌دار می‌کند و زمینه‌ساز بروز انواع آسیب‌های اجتماعی می‌شود. از طرفی این موضوع امنیت روانی جامعه را نیز برهم می‌زند.
توزیع ناعادلانه امکانات
وی با بیان اینکه ریشه افزایش بی‌خانمانی را باید در توزیع ناعادلانه امکانات در کشور جست‌وجو کرد، توضیح داد: زمانی که توزیع عادلانه‌ای از امکانات وجود نداشته باشد، در مقابل باروری و ازدیاد جمعیت در روستاها و شهرهای کوچک بیشتر از شهرهای بزرگ باشد، افراد به دنبال دستیابی به امکانات بهتر راهی شهرهای بزرگ می‌شوند. هزینه بالای زندگی در شهرهای بزرگ هم زمینه را برای افزایش بی‌خانمانی فراهم می‌کند.
وی ادامه داد: از جهتی حضور مهاجران غیرقانونی هم این موضوع را تشدید می‌کند چراکه این افراد به دنبال تهیه مسکن راهی سکونتگاه‌های غیررسمی شده یا اشکال مختلفی از بی‌خانمانی را تجربه می‌کنند. پس ساماندهی این افراد و کنترل موضوع مهاجرت باید در دستورکار مدیران قرار گیرد.
قرایی‌مقدم بیان کرد: باید نیازسنجی‌هایی درباره میزان بیکاری در شهرهای کوچک و روستاها انجام شود و براساس آن قطب‌های صنعتی ساخته شوند تا افراد به دنبال کار راهی شهرهای بزرگ و پایتخت نشوند.
این جامعه‌شناس معتقد است که ساخت‌و سازهای بی‌برنامه و بدون توجه به نیاز منطقه تنها مالکان را مالک‌تر می‌کند. وی در این باره توضیح داد: ساخت و ساز مسکن هم باید به دست متخصصان سپرده شود تا مجوزهای ساخت بی‌مهابا به دست افراد مختلف سپرده نشود و ساخت و ساز براساس نیاز هر منطقه باشد؛ برای مثال تمرکز ساخت و ساز در تهران و افزایش تراکم و در مقابل کمبود مسکن در شهرهای دیگر زمینه مهاجرت و در نهایت بی‌خانمانی را افزایش می‌دهد.
وی ادامه داد: از جهتی باید تسهیلات مناسبی برای اقشار کم درآمد ایجاد شود تا بتوانند اقدام به ساخت و ساز کنند و در کنار آن با رفع مشکل بیکاری از مهاجرت این افراد به شهرهای بزرگ جلوگیری کنند. میلیون‌ها حاشیه‌نشین در کشور وجود دارند که از درد بیکاری و توزیع ناعدلانه مجبور به حاشیه‌نشینی شده‌اند.
به گزارش ایسکانیوز، توجه به تامین مسکن اقشار کم درآمد باید در برنامه هفتم توسعه مورد توجه قرار گیرد، چراکه افزایش مشکلات در حوزه مسکن و بی‌توجهی به اجاره‌نشینی، مستاجران را در معرض بی‌خانمانی قرار می‌دهد و بی‌خانمانی سرمنشا بسیاری از آسیب‌های اجتماعی است.
انتهای پیام /
نظر شما