به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز به نقل از وب‌سایت رسمی شورای روسیه؛ امروزه ما شاهد یک گرایش جهانی به سمت حاکمیت فناوری و وقوع این اتفاق در اتحادیه اروپا، چین، روسیه و آمریکا هستیم. با در نظر گرفتن این موضوع قصد داریم متوجه شویم که مفهوم هند از حاکمیت تکنولوژیکی چیست؟
توبی سیمون، مدیر و بنیانگذار بنیاد «سینرژیا»، در مورد این مفهوم می‌گوید: هند در تلاش است که در زمینه علم و فناوری دنباله‌روی اروپا باشد و در این میان حفاظت از داده‌ها در داخل کشور اصلی است که دولت هند روی آن متمرکز شده است. دولت هند معتقد است که صرف نظر از اینکه یک شرکت چندملیتی است یا خیر، باید تمام خدماتش در داخل هند ارائه شود تا داده‌هایش در داخل کشور باقی بماند. البته این امر مشکل‌ساز است، زیرا شرکت‌های بزرگ عادت ندارند که کار به آنها دیکته شود. با این حال، داده‌ها حکم نفت جدید را دارند و آینده را رقم خواهند زد.
گفتنی است که بنیاد سینرژیا یک اتاق فکر غیرحزبی و همچنین یک اندیشکده مستقل در امور استراتژیک هندی است که هدف آن تقویت تصمیم‌گیری در سطح سیاست و در عین حال غنی‌سازی گفتمان فردی و گفتگوی عمومی است. این بنیاد مستقل و غیر وابسته است. این بنیاد مشاوره‌های لازم را به هیات مدیره شرکت‌ها، دولت‌ها و موسسات تحقیق و توسعه برای اعتبارسنجی اطلاعات، تسریع سیاست‌های موثر و ارائه ابزار مداخله در صورت نیاز ارائه می‌دهد.
نقش داده‌ها و مالکیت معنوی
به گفته سیمون، داده‌ها در تولید نقش اساسی دارند. اما نکته جالب در مورد تولید این است که کشور را به جایی می‌رساند که استعدادش را دارد و هیچ قانون دیگری برای آن وجود ندارد. در نتیجه تولید کشور را به جایی می‌رساند که می‌تواند از داده‌ها و مالکیت معنوی محافظت کند.
به طور کلی، شرکت‌ها سه اصل اساسی را دنبال می‌کنند: آیا مالکیت معنوی من امن است؟ آیا امکان تولید وجود دارد؟ آیا می‌توانیم آنچه را که تولید می‌کنیم، بفروشیم؟ (آیا قوانین کشور از تولید من حمایت می‌کند؟ یعنی اگر کسی حقوق من را به عنوان تولیدکننده نقض کند، از نظر قانونی می‌توانم به آن رسیدگی کنم و فارغ از اینکه خارجی یا داخلی هستم از نظر قانونی با دیگر شرکت‌ها یکسانم؟).
سیمون می‌گوید: قوانین مالکیت معنوی در هند از اهمیت بالایی برخوردار است. امروزه جمعیت هند بیشتر و بیشتر از قبل از قوانین مالکیت معنوی پیروی می‌کنند. در نتیجه صرف نظر از اینکه یک شرکت خارجی یا هندی است، زمین بازی برای همه یکسان است. بنابراین، هر شرکتی می‌تواند وارد هند شود. بحث مالکیت معنوی حتی در نوآوری هم کاربرد بسیاری دارد و می‌توان از آن برای تولید کالا استفاده کرد.
وی می‌افزاید: من فکر می‌کنم دستورالعمل‌های نظارتی در مورد مالکیت معنوی در مورد بیشتر چیزهای باارزش بسیار کاربرد دارد. شیوه‌های قدیمی زمینه بسیاری را برای خیانت باز می‌کرد، اما هم‌اکنون هر چیزی را که نمی‌خواهید کس دیگری استفاده کند، می‌توانید محدود کنید. البته دولت‌ها قوانین و رویه‌های متفاوتی داشتند و دارند.
حوزه‌های کلیدی توسعه فناوری در هند
به گفته توبی سیمون، توسعه فناوری لیست آرزوهایی است که می‌خواهید به آن برسید. اما سوال اینجاست که آیا شما مهارت لازم را برای رسیدن به آنها دارید؟ نقاط قوت شما در علوم بنیادی چیست؟ نقاط قوت شما در علوم کاربردی چیست؟ بر همین اساس، حوزه‌هایی که هند قطعا به آنها توجه ویژه می‌کند، هوش مصنوعی، محاسبات کوانتومی و رمزگذاری‌های کوانتومی، سیستم‌های مخابراتی پیشرفته و بیوتکنولوژی است.
به گفته سیمون، تولید نیمه‌هادی‌ها هم بازی جذابی است که نظر برخی کشورها را به خود جلب کرده است. اولین شرکت‌هایی که در این زمینه وارد شدند، همیشه در دنیای علم و فناوری پیشتازند. زیرا مردم میلیاردها دلار در انواع جدید فناوری سرمایه‌گذاری می‌کنند که اکثریت آنها مبتنی بر نیمه‌هادی وترانزیستور هستند. در نتیجه هر کشوری که پیشینه قوی‌تری در علوم بنیادی دارد، در این زمینه موفق‌تر است و می‌تواند تغییری در جهان ایجاد کند و یا حداقل سود کلانی به جیب بزند.
حمایت از صنعت فناوری توسط دولت هند
دولت هند در حال گذاشتن تمام تلاش خود است تا بتواند اقداماتی را برای توسعه و حمایت از صنعت فناوری در این کشور انجام دهد. دولت این کشور موسسات سطح بالای زیادی ایجاد کرده است که از میان آنها می‌توان به IAT یا موسسه علوم هند، موسسه فناوری و مرکز ملی کامپیوتر اشاره کرد.
هر ساله افراد زیادی از این موسسات فارغ‌التحصیل می‌شوند و یا روی نوآوری و یافته‌های خود کار می‌کنند. از سوی دیگر، افرادی هم هستند که در موسسات علمی عادی تحصیل کرده‌اند و سهم نسبتا قوی در سایر زمینه‌های تحقیقاتی دارند و به گفته سیمون، هر کسی که فکر روشنی دارد، توانایی ارائه نوآوری‌های جدید را دارد.
عمدتا به این دلیل است که در عصر امروز هندی‌ها به خوبی قادر به اعمال و اجرای پتنت هستند. همچنین یک محیط مالی بسیار خوب و جامعه ای از افراد علاقه‌مند به سرمایه گذاری در تحقیق در این کشور وجود دارد. البته به نظر می‌رسد که این کشور راه درازی در پیش دارد، اما پیشرفت هر کشوری تا حد زیادی به آنچه از نظر فناوری می‌تواند بسازد بستگی دارد و هر کشوری که کارهای اقتصادی گذشته خود را ادامه می‌دهد، از رده بیرون خواهد رفت. نمونه بارز آن عربستان سعودی است. این کشور می‌تواند تا ۵۰ سال دیگر با نفت خود اقتصادش را بچرخاند، اما در حال حاضر شروع به تغییر کرده است. زیرا عربستانی‌ها متوجه شده‌اند که باید با فناوری حرکت کرد تا سریع‌تر بود.
هند در چه زمینه‌هایی سرمایه‌گذاری می‌کند؟
بدیهی است که امروزه شکاف فناورانه عظیمی بین آمریکا و چین از یک سو و سایر کشورها از سوی دیگر وجود دارد. آمریکا و چین از نظر منابع اقتصادی و سرمایه‌گذاری در بخش تحقیق و توسعه،تربیت افراد نخبه و بااستعداد، آموزش و زیرساخت‌های فناوری بسیار جلوتر هستند. پس چگونه کشورهای دیگر مانند هند می‌توانند با آنها برای پر کردن یا کاهش شکاف تکنولوژیکی رقابت کنند؟ و آیا این امر امکان‌پذیر است؟
سیمون در جواب به این سوال می‌گوید: به نظر می‌رسد که فناوری در دست افراد معدودی به صورت انحصاری باقی نخواهد ماند. به عنوان مثال، امروزه فناوری مهم در ارتش از طریق هواپیماهای بدون سرنشین وجود دارد. چه کسی عمدتا بر بازار هواپیماهای بدون سرنشین تسلط دارد؟ مطمئنا آمریکا یا چین نیست.ترکیه و ایران هستند. بنابراین، می‌بینید که این کشورهای در حال توسعه می‌آیند و صحنه مرکزی «فناوری هنجارشکن» را اشغال می‌کنند.
به گفته سیمون، دانش دموکراتیک شده است و دیگر محدود به افراد قدرتمند و پولدار نیست. امروزه بهترین نوآوری‌ها ممکن است از یک بچه ۱۴ ساله باشد، زیرا شما او را با فناوری فعال کرده‌اید.
امروزه چین روی انواع فناوری‌ها مثل کوانتوم و هوش مصنوعی سرمایه‌گذاری کرده است و این زمینه‌هایی است که عمدتا آمریکایی‌ها از آن می‌ترسند. در نتیجه کشورهای دیگر می‌توانند فراتر از کوانتوم و هوش مصنوعی بروند و آن کشور می‌تواند هند باشد. در واقع، هر کشوری که روی فناوری سرمایه‌گذاری کند، از آن سود می‌برد. همانند چین که پول خود را صرف تحقیق کرد و از آن زمان بود که پیشرفتش شروع شد.
کشورها می‌توانند روی موضوعاتی سرمایه‌گذاری کنند که هم‌اکنون دغدغه آنهاست. به طور مثال، نگرانی بزرگ بیشتر کشورها فناوری پاک و گرم شدن کره زمین است. هر کشوری که بتواند از قبل به فکر باشد و از قبل برنامه‌ریزی کند و منابع حیاتی‌اش را در این زمینه قرار دهد، موفق خواهد شد.
بزرگ‌ترین چالش هند برای رسیدن به آمریکا و چین
چهان در حال تکه تکه شدن است و هم‌اکنون به دو بلوک فنی-اقتصادی با چین از یک سو و آمریکا و غرب از سوی دیگر تقسیم شده است. پس هند چه راهبردی را برای هدایت منافع خود در این شرایط جدید دارد؟
توبی سیمون می‌گوید: در این بلوکه شدن فنی و اقتصادی هیچ برنده انحصاری وجود نخواهد داشت؛ یعنی نه آمریکا قدرت برتر علمی خواهد ماند و نه چین. چون هر فناوری که چین داشته باشد، بهترین استفاده را برای مردم چین خواهد داشت. مردم چین دوست دارند که اقتصادشان رشد کند، اما آنها در برابر فناوری‌های مخرب یا تهاجمی از بیرون مستعد نیستند. به عنوان مثال، گوگل در چین وجود دارد، اما چینی‌ها گوگل رانمی‌خواهند. آنها سیستم‌های مخابراتی خودشان را می‌خواهند. آنها اساسا از فرهنگ، قلمرو، فضای ذهنی خود محافظت می‌کنند و این چیزی است که چینی‌ها می‌خواهند. حتی در مخابرات هم یکی از بهترین سیستم‌های مخابراتی دنیا را دارند. با این حال، هدف آنها این نیست که بروند و آن را در سراسر جهان تبلیغ کنند. اگر کشوری خواهان این سیستم‌ها باشد، می‌تواند آن را بخرد و اگر نمی‌خواهد اصلا مجبور نیست که آن را خریداری کند.
بیشتر بخوانید:
اتحاد علمی هند و آمریکا علیه چین
او می‌افزاید: هند هم فناوری‌های خاص خود را دارد. به عنوان مثال، یکی از بهترین «پشته‌های دیجیتال» (Digital Stacks) در جهان را دارد. «استک هند» یک پلتفرم نرم‌افزاری یکپارچه است که شهروندان هندی را به دنیای دیجیتال وارد می‌کند و به دولت‌ها، کسب‌وکارها، استارتاپ‌ها و توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد از یک زیرساخت دیجیتال منحصر به‌فرد برای حل مشکلات سخت هند در زمینه ارائه خدمات بدون حضور، بدون کاغذ و بدون پول نقد استفاده کنند و یکی از بهترین سیستم‌های پرداخت حتی بهتر از سیستم‌های چینی به شمار می‌رود. این همان چیزی است که اکثر کشورهای آفریقایی می‌خواهند. اروپایی‌ها چیز دیگری خواهند داشت. آنها رهبران جهان در شهرهای هوشمند هستند و هیچ کس نمی‌تواند در این زمینه به پای آنها برسد.
جهان بلوکه شده
به گفته سیمون، هر کشور فناوری اصلی خود را توسعه خواهد داد که بازار بزرگی نیز در آن کشور وجود دارد. به طور مثال، شما نمی‌توانید چیزی را در چین بفروشید. چون چینی‌ها شما را بلاک خواهند کرد. به طور کلی، زمانی که وارد کشور دیگری می‌شوید، مساله امنیت ملی می‌شود. همین امر باعث بلوکه شدن جهان شده است.
از نظر سیمون، تکه تکه شدن جهان از قبل شروع شده است. جهانی‌زدایی از قبل آغاز شده است. گسستگی زنجیره تامین هم‌اکنون آغاز شده است. در این دنیا، معکوس کردن آن بسیار دشوار خواهد بود. ما در دنیایی از هم گسیخته زندگی می‌کنیم. به طور مثال، شما زمانی که به کشور دیگری وارد می‌شوید، نمی‌توانید از کارت اعتباری خود استفاده کنید. پس این دنیا کاملا گسسته است.
او می‌گوید: هر کشوری در زمینه خاصی خودش را توسعه می‌دهد. به طور مثال روسیه به سیستم پرداخت هند نیاز ندارد و سیستم خاص خودش را توسعه می‌دهد. در نتیجه کشورها به جزیره تبدیل می‌شوند. چین یک جزیره خواهد بود و هند یک جزیره. اگر رابطه سیاسی این ۲ کشور با هم خوب باشد، می‌توانند با هم صحبت کنند و تبادل مالی و فناوری داشته باشند. اما اگر رابطه بین این ۲ بد شود، ارتباط‌شان به کل قطع خواهد شد و حتی فناوری‌های یکدیگر را در کشورشان خاموش خواهند کرد. مانند کاری که هند با «وی‌چت» چینی انجام داد. این پیام‌رسان هم‌اکنون در هند قطع شده است. پس این امکان برای دولت‌ها وجود دارد که فناوری‌های یکدیگر را به سادگی شیر آب ببیندند.
مهم‌ترین چالش بخش فناوری هند
به گفته توبی سیمون، بزرگ‌ترین چالش هند این خواهد بود که چقدر سریع می‌تواند علوم بنیادی‌اش را توسعه دهد. فناوری با علوم بنیادی توسعه می‌یابد. علوم بنیادی یعنی تحقیق عمیق و علم عمیق و رشد در این علوم مستلزم یک سیستم آموزشی بسیار متفاوت است که در آن فرد کمتر مطالعه می‌کند و بیشتر خارج از چارچوب فکر می‌کند.
کشوری که به توسعه علوم بنیادی فکر می‌کند، به موسساتی در سطح جهانی بیشتری نیاز دارد که به جای اصرار برای گرفتن مدرک، بیشتر به پرسشگری و سختگیری بیشتر می‌پردازند.
سیمون معتقد است که همیشه یک بحران است که یک نقطه عطف را در کشور ایجاد می‌کند. زیرا بحران نیاز به تغییر سیستم دارد و تغییر سیستم نقطه عطف به شمار می‌رود. هر کشوری که در زمینه اقتصادی و فناوری به بحران رسیده، سیستم‌های خود را تغییر داده است. و هند در مورد علوم بنیادی به این تغییر رسیده است.
آیا هند می‌تواند به قدرت جهانی فناوری در آینده تبدیل شود؟
در شرایطی که جدایی علمی و سیاسی بین آمریکا و چین اتفاق افتاده است، هند باید به تنهایی به یک قدرت فناوری تبدیل شود. زیرا این امر مانند تولید نیست که وقتی چیزی در کشور گران می‌شود، از کشور دیگری که ارزان‌تر است خریداری کرد. فناوری چیزی متفاوت و کاملا مبتنی بر منابع انسانی و آموزش است.
سیمون معتقد است که در این مسیر تنها چیزی که نیاز است، فقط یک آزمایشگاه کوچک و فناوری عمیق و دانشی است که در آن وجود دارد. این چیزی است که آن را از تولید متفاوت می‌کند. در نتیجه هر کشوری باید تعادل خاص خود را پیدا کند که در آن ماتریس فناوری مستقیما با آموزش و پرورش مرتبط می‌شود. البته در این امر تعهد مردم برای پیگیری تحقیق نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. پس توسعه ابتدا از مردم شروع می‌شود.
آمریکا چطور در تحقیقات رشد می‌کند؟
سیمون می‌گوید: بهترین تحقیقاتی که در آمریکا انجام شده، از آزمایشگاه‌هایی سردرآورده‌اند که در سرتاسر جهان پخش شده‌اند. این آزمایشگاه‌ها به آمریکایی‌ها متکی نیستند و هم‌اکنون چینی‌ها و روسی‌ها روی آنها کار می‌کنند. در واقع، آمریکا مغزها را از سرتاسر جهان انتخاب می‌کند و به آنها محیطی را می‌دهد تا کار کنند، شاد زندگی کنند، آموزش ببینند و بتوانند موفق باشند.
او به امکان همکاری کشورهایی مانند هند و روسیه اشاره می‌کند که می‌تواند به آنها کمک کند علم و فناوری خود را توسعه دهند، اما چالش اساسی برای این همکاری را عدم اعتماد کشورها به همدیگر می‌داند. زیرا کشورها با یکدیگر آشنا نیستند، از نظر فرهنگی به ویژه از نظر زبان تفاوت زیادی با هم دارند. همه افراد انگلیسی زبان نیستند. عادات متفاوتی از هم دارند. اما اگر کشورها بتوانند با هم مطالعه کنند، سازگاری بهتری می‌تواند اتفاق بیفتد؛ به ویژه در مدارس در سطح بالاتر.
او می‌گوید: زمانی که در یک کلاس با هم می‌نشینید، ایده‌هایتان را به اشتراک می‌گذارید و یکدیگر را درک می‌کنند. این امر باعث ایجاد اعتماد می‌شود. در واقع این همکاری‌ها زمانی اتفاق می‌افتند که افراد از نظر فیزیکی کنار هم بنشینند؛ مثلا با هم غذا بخورند یا بازی کنند.
سیمون در مورد همکاری بین چینی‌ها و آمریکایی‌ها در گذشته می‌گوید: چینی‌ها زبان انگلیسی نمی‌دانستند، اما موفق شدند. اکنون بسیاری از اساتید چینی در زمینه علمی بسیار موفق هستند و در آکسفورد و کمبریج تدریس می‌کنند. در واقع، چینی‌ها از چالش‌هایشان به عنوان فرصت استفاده کردند.
انتهای پیام/
نظر شما