نشنال اینترست نوشت:بدون دستیابی به یک توافق اتمی ،هیچ محدودیتی بر توانایی غنی سازی ایران اعمال نخواهد شد و همین موضوع می تواند باعث درگیری نظامی بین غرب و ایران شود،این سناریویی است که همه می خواهند از وقوع آن جلوگیری کنند.
به گزارش ایسکانیوز، نشنال اینترست در ادامه نوشت:مذاکره کنندگان ایرانی و شش قدرت جهانی هر کدام برای دستیابی به یک هدف گرد هم آمده اند.ایرانیان برای برداشتن تحریم های اقتصادی،قدرت های جهانی نیز برای محدود کردن فعالیت های اتمی ایران،فعالیتی که ان ها از ماهیت آن بیم دارند.
مذاکرات بسیار پیچیده هستند و بسیاری از اختلافات طرفین هنوز حل نشده است.مطمئنا روش های دیگری هم برای مرتفع ساختن نگرانی های جامعه جهانی وجود دارد،با این حال نمایندگان در واشنگتن تمام وقت خود را صرف ایراد گیری از مذاکرات کرده اند.نمایندگان انتظاراتی بسیار بی مورد و بالا از این مذاکرات دارند و احتمال می رود در صورتی که مذاکرات نتیجه باب میل آن ها نداشته باشد،این افراد فشار خود را افزایش دهند.

اگر توافقی حاصل شود،باید مسائل مهمی مانند نتیجه آن بر روند غنی سازی و توانایی اتمی ایران معطوف شود و نباید اجازه دهیم بحث ها در مورد موضوعاتی بسیار پیش پا افتاده توافق و یا مذاکرات را با مشکل مواجه کند.

به عنوان مثال یکی از موضوعات مورد بحث،توانایی ایران در غنی سازی اورانیوم است که هم می تواند در زمینه های صلح آمیز مورد استفاده قرار گیرد و هم زمینه های نظامی،محدود ساختن تعداد سانتریفیوژ های در اختیار ایران یکی از مهمترین موضوعات مورد اختلاف طرفین است.
با این حال برخی اعتقاد دارند برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح اتمی،لازم است که مقامات ایران را راضی به توقف کامل برنامه غنی سازی کنیم.

اما این یک خواسته غیر منطقی و غیر ضروری است،حتی در صورتی که ایران به انجام این کار تن در دهد،باز هم تکنولوژی و توان از سر گیری کامل فعالیت های خود را خواهد داشت و پس از چندین سال می تواند به وضعیت امروز خود برسد.
در صورتی که آمریکا سطح توقعات خود را از طرف ایرانی کم نکند،شاهد شکست مذاکرات خواهیم بود.موضوعی که در نهایت نه به کاهش و محدود شدن توانایی های اتمی ایران،بلکه به گسترش آن ها خواهد انجامید.

به جای این اعمال غیر واقع بینانه،1+5 باید به دنبال راه هایی برای محدود سازی و نظارت حداکثری بر فعالیت های اتمی ایران باشد.در این میان چند موضوع باید مورد توجه قرار گیرند.تعداد سانتریفیوژ های عملیاتی ایران باید کاهش یابند،سانتریفیوژ های پیشرفته نباید در اختیار ایران قرار گیرند ،ذخیره اورانیوم ایران باید به خارج کشور منتقل شود و در نهایت سانتریفیوژ هایی ایران که نصب شده اند اما فعالیتی ندارند، باید نابود شوند.

یکی از نگرانی های دیگر جامعه جهانی،توانایی های راکتور آب سنگین اراک است که در صورت راه اندازی می تواند سالانه برای ساخت دو بمب اتمی،پلوتونیوم تولید کند.بسیاری از نمایندگان در واشنگتن اعتقاد دارند تاسیسات اراک باید به کلی منهدم شوند و یا از راکتور آب سنگین به راکتور آب سبک تغییر کاربری دهد.در صورتی که مسئله راکتور اراک در توافق نامه مورد بررسی قرار نگیرد،می تواند باعث نمایندگان شود.

بسیاری از راهکارهایی که در بالا به آن ها اشاره شد به شدت مورد مخالفت ایران قرار خواهند گرفت.با این حال طرفین می توانند در خصوص کاهش توانایی ها و تولیدات تاسیسات اراک با یکدیگر گفت و گو کنند.به عنوان مثال کاهش 50 درصدی فعالیت راکتور می تواند پروسه ساخت احتمالی بمب را به تعویق بیاندازذ و بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی به سرعت از آن آگاه خواهند شد.
بسیاری از مسئولین سیاسی در واشنگتن خواهان سخت گیری های بیش از اندازه در خصوص پرونده اتمی ایران هستند.آن ها خواستار نظارت شدید آژانس بر فعالیت های اتمی این کشور هستند.شاید می توان گفت نظارتی بیش از تمام هر کشوری .با این حال ایران با چنین شرایطی موافق نخواهد کرد و فرصت دستیابی به یک توافق از دست خواهد رفت.

در هر حال ایران باید در خصوص فعالیت های گذشته خود توضیحات شفافی را ارائه دهد.این توضیحات می تواند آژانس را متقاعد کند که ایران در آینده به دنبال فعالیت های نظامی اتمی نخواهد رفت.موضوعی که باید در این میان مورد توجه قرار گیرد،این است که نیازی به تکمیل تحقیقات آژانس تا قبل از دستیابی به توافق نیست.اما لغو تحریم ها ،به خصوص تحریم های شورای امنیت وابسته به نتایج تحقیقات آژانس خواهد بود.

یکی از مسائل مهم مورد نظر ایران سرعت لغو تحریم ها است،به نظر می رسد در صورت دستیابی به توافق،تعهد ایران در پایبندی به شروط مورد ملاک قرار می گیرد.اگر ایران به تعهدات خود پایبند بماند،تحریم ها به مرور زمان لغو خواهند شد،با این حال اگر ایران به تعهدات خود پایبند نماند،تحریم ها بار دیگر به دستور رییس جمهور آمریکا و شورای امنیت سازمان ملل به حالت فعال بازخواهند گشت.

به هر حال توافق اتمی احتمالی ایران و قدرت های جهانی نباید با بررسی تعداد سانتریفیوژ ها و وضعیت راکتور اراک مورد قضاوت قرار گیرد.این مذاکرات بسیار پیچیده است و یک توافق احتمالی را نمی توان به همین راحتی خوب یا بد،شکست یا پیروزی برای هر کدام از طرفین خواند.هدف نهایی غرب محدود سازی فعالیت های اتمی ایران به منظور جلوگیری از دستیابی تهران به سلاح های اتمی است،در مقابل ایران نیز خواستار لغو تحریم های بین المللی و ادامه فعالیت های اتمی خود است.
باید در این توافق به حد وسط رسید.زیرا در شرایط کنونی نمی تواند انتظار لغو فوری و یکباره تحریم ها را داشت،در مقابل غرب نیز به این موضوع پی برده است که نمی تواند موجب توقف کامل برنامه های اتمی ایران شود.