ایسکانیوز،پلاس+/ این روزها با لباس ها یا شاید عجیب تر از آن جراحی هایی مواجه می شویم که زیبایی فرد را دو چندان نمی کند اما او را از دیگران متمایز می کند و اینگونه از افراد صرفا به دلیل همین مسئله اقدام به چنین کار هایی می کنند، این اتفاقات را بیشتر می توانیم در نقاط بالای شهر تهران مشاهده کنیم اما مطمئنا چیزی نخواهد گذشت که این مسائل فراگیر می شود و همه ی نقاط تهران را در برمی گیرد.

جراحی گوش؟

شاید در مورد فشن و مد هر چقدر هم فکر می کردیم ذهنمان به جراحی گوش نمی رسید، این جراحی نشان می دهد که حامیان مد دیگر به چیزی امان نمی دهند و جایی ار عضو بدنشان را برای نفس کشیدن طبیعی نمی گذارند. جراحی گوش طبعا برای قشر مرفه جامعه است اما اندک اندک می تواند تمامی قشرها را در بربگیرد.

این مدل گوش ها فرد را زیبا نمی کند بلکه گوش هایشان را شیطانی می کند، گوش ها تیز می شوند و فرد شاید کمی ترسناک به نظر برسد اما خب با دیگران تفاوتی اساسی پیدا می کند.جراحی زیبایی گوش به همین جا منتهی نمی‌شود. کافی است که سرچی در اینترنت کنید و از اشکال بی‌شمار آن باخبر شوید.

در جراحی زیبایی گوش یا «اتوپلاستی» با وجود آنکه بخشی از ناحیه پشت گوش برداشته می‌شود اما در شکل ظاهری و طبیعی گوش تغییری ایجاد نمی‌شود و در اکثر مواقع این جراحی بر روی گوش افرادی صورت می‌گیرد که از داشتن گوش‌های برزگ و برجسته خود رنج می‌برند.

از پیرسینگ گوش بگیر تا زبان

سوراخ کاری بدن کار جدیدی نیست اما در میان جوانان ایرانی این روزها بسیار باب شده است. سوراخ کردن اعضایی از بدن به دوران باستان بر می گردد و افراد گوش و یا بینی خود را سوراخ می کردند اما دیده نشده زبان و یا ناف را هم سوراخ کنند. هر فردی حاضر نمی شود چنین اقدامی را انجام دهد و افرادی که این کار را انجام می دهند به طور حتم ریشه در مسئله ای دارد و فرهنگ و خانواده هایشان در این امر بی تاثیر نیستند.

خالکوبی نه! نقاشی

خالکوبی در ایران از قدیم و ایام هم رواج داشت اما دیگر نه به این شکل که فرد از دستانش بگیرد تا کمر و پاهایش را تاتو کند و آن هم نه یک تاتو ساده بلکه روی بدن خودش نقاشی بکشد، یک نقاشی طبیعی و رنگی با سایه روشن های فراوان، از این رو باز هم این مسئله بر می گردد به شرایط زندگی و فرهنگ هر فردی در جامعه هر چند این مسئله به زودی فراگیر خواهد شد.

زخم آرایی

به مجموعه کارهایی مانند خراشاندن، قلم زدن، بریدن، تیغ زدن، تراشیدن و داغ گذاشتن بر روی پوست، که به منظور ایجاد شکل، طرح، نوشتار، نشانه جهت آراستن و نشانه گذاردن به صورت بلند مدت انجام می‌شود را زخم آرایی می گویند. در هنگام زخم‌آرایی، نشان زخم‌ها با بریدن، داغ گذاری و نیمسوز کردن بر روی پوست حاصل می شود. این اقدام هنوز آنچنان در ایران فراگیر نشده است و به ندرت با چنین مسئله ای روبرو می شویم.

 

زیبایی یا مد؟

یک جامعه‌شناس بریتانیایی به نام آنتونی گیدز معتقد است که با ورود مدرنیته و تغییرات فرهنگی و اجتماعی حاصل از تجدد، دیگر طبقه اجتماعی، جنسیت، شغل، خانواده و موقعیت‌های اجتماعی هویت و شخصیت افراد را تعریف نمی‌کنند بلکه بدن به عنوان یکی از سرمایه‌های اجتماعی، حامل هویت او خواهد بود چرا که بدن و صورت افراد وسیله‌ای برای آشکارسازی و پنهان‌سازی وجوه مختلف زندگی او هستند. انسان گرچه در ذات خود زیبا پسند و زیبا دوست است اما بر اساس آنچه این جامعه‌شناس عقیده دارد در جامعه مدرن امروز بدن بخشی از هویت او را می‌سازد.

از سوی دیگر روابط اجتماعی و پیوستن به گروه‌های اجتماعی نیز یکی دیگر از عواملی است که نزدیک شدن افراد به معیارهای زیبایی در یک جامعه را تشدید می‌کند. افراد برای پیوستن و عضویت در شبکه‌های اجتماعی نیازمند تأیید خود از سوی سایر اعضا هستند.
روابط اجتماعی بین افراد و سایر اعضای گروه سبب می‌شود هنجارهایی در گروه به وجود آید که فرد برای ادامه حضور در گروه باید از آن‌ها تبعیت کند اما پویایی شخصیت افراد نیز بخشی از این اجبار اجتماعی را شامل می‌شود.

با این حال در دنیای سرمایه داری که تبلیغاتش آنچنان وسیع است که ذهن انسان را در تسخیر خود در می‌آورد آنچه بیش از پیش زیبایی را نشانه می‌رود ملاک‌هایی است که زیبایی را می‌سازد. در جامعه کنونی ما نیز شاید هژمونی یا تسلط جامعه جهانی و رسانه‌ها یکی از منابعی باشند که این ملاک‌های زیبایی و جنون زیبایی را در مردم ایجاد کرده‌اند.