تهران- ایسکانیوز: موسیقی هنری است كه تراوش ذهن انسان هنرمند است و در آن چند عامل اصلی چون آهنگ، شعر و خواننده وجود دارند. این عوامل كنار هم تشكیل یك اثر موسیقی را می دهند، خود موسیقی فی النفسه پاك ترین و ناب ترین هنر جهان است و لفظ «مبتذل» به هیچ عنوان برای آن قابل قبول نیست، زیرا موسیقی هنری ناب و بالنده است كه هر كسی نمی تواند به آن دست پیدا كند اما در كنار این هنر عوامل دیگری هستند كه به بد بودن، بی هویت بودن و یا آن ابتذالی كه بعضی ها می گویند، كمك می كنند كه این دو عامل عبارتند از شعر و ریتم.
آهنگی كه آهنگساز در موسیقی پدید می آورد، می تواند با شعر و ریتم و با تاثیرات مختلفی عرضه شود، یعنی می توان یك موسیقی و ملودی و تم زیبا را در كنار شعر و ریتم تبدیل به یك اثر شادی آور و یا غم انگیز كرد وگرنه نفس موسیقی پاك و بی آلایش است و ما آن را آزار می دهیم و این هنر مظلوم را با شعر و ریتم به صورت فعلی درآوردیم، آنچه كه موسیقی را بی هویت و بی ارزش و یا به اصطلاح مبتذل می كند، خود موسیقی نیست بلكه ریتم، شعر و شخص خواننده باعث می شوند كه بگوییم موسیقی راه غلطی رفته است و به بی هویتی كشیده شده است.
ما در دهه ۶۰ و اوایل انقلاب خیلی به موسیقی ظلم كردیم و راه های بسیاری را بر آن بستیم. موسیقی یك هنر پویا و بالنده است كه باید در جامعه ریشه دهد و نمی توان آن را متوقف كرد، در صورتی كه ما سعی كردیم انواع موسیقی را از هم مجزا كرده و به عده ای مجوز داده و به عده ای ندهیم.
در دهه ۷۰ این روند كمی بازتر شد و در این سال ها موسیقی جوانان رایج شد و انواع موسیقی های دیگر كمتر تولید شد در حالی كه ما باید سعی كنیم انواع موسیقی ها را رشد داده و انتخاب را به دست مردم بسپاریم تا وضع ناراحت كننده فعلی كه ورطه بسیار ناراحت كننده ای است بهبود پیدا كند ضمن آنكه باید تمام امور مربوط به موسیقی را به دست اهل آن بسپاریم. موسیقی ما در حال حاضر در پیله ای گیر كرده كه خلاصی از آن سخت است، خوشبختانه ما موسیقیدان برجسته كم نداریم كه باید در این راستا كمك كنند، مردم نیز باید بدانند كه آثاری كه هنرمندان به خاطر آنها پدید می آورند، به حمایت آنها نیاز دارند و بنابراین باید از خرید آثار كپی خودداری كنند تا لااقل پولی كه پرداخت می كنند در اختیار هنرمندان قرار گیرد.
باید همیشه به بهترین و برترین های هر جامعه افتخار كرد و به ویژه دولتمردان به بهترین وجه ممكن از آنها حمایت كنند كه اگر این اتفاق در مورد هنرمندان عرصه موسیقی بیفتد، می توانیم در جهان موسیقی سر به آسمان رسانیم و موسیقی ایرانی را كه از نظر موسیقی دستگاهی و ردیفی و موسیقی محلی و مقامی در دنیا نظیر ندارد را به بهترین شكل ممكن معرفی كرده و به جهانیان بشناسانیم كه البته رسیدن به این هدف نیاز به همكاری مشترك وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم و به ویژه صداوسیما دارد تا به این هدف برسیم.
دوستداران موسيقي سنتي و پاپ، بايد اين حقيقت را بپذيرند كه در عرصه موسيقي ايران هيچ كس جاي ديگري را تنگ نكرده است، البته گاه به اين سبب كه آثار موسيقي سنتي و اصيل كمتر توليد مي شود، برخي نگران مي شوند كه موسيقي پاپ خطري براي موسيقي اصيل ايراني است، در حالي كه برگزاري متعدد كنسرت هاي موسيقي اصيل ايراني در داخل و خارج از كشور و نيز اجراي خوانندگان صاحب نام عرصه موسيقي سنتي، گواه اين مدعاست كه هيچ سازي جاي سازهاي اصيل ايراني را نمي گيرد، البته اين بدان معنا نيست كه من موسيقي پاپ را نفي مي كنم و با آن مخالفم اما با الهام گرفتن از گوشه ها، نواها و دستگاه هاي موسيقي اصيل ايراني، مي توان در توليد آثار موسيقي پاپ، موسيقي سنتي را نيز به مخاطب تقديم كرد.
اگرچه تاكنون به سبب برخي شرايط و گاه نيز مخالفت هاي غيرمنطقي مديران و سياستگذاران موسيقي، راهكارهاي جدي براي رفع مشكلات هنرمندان اين عرصه فراهم نشده است، وي با اشاره به اين كه اين روزها، كمتر كسي به تنگناها و محدوديت هاي موسيقي سنتي، پاپ و جاز مي انديشد، اضافه مي كند: به باور من، هنرمندان عرصه موسيقي سنتي و پاپ -به ويژه در صحنه رقابت، تاب و توان تحمل يكديگر را ندارند.
هنوز فضايي بر جامعه موسيقي حاكم نشده است كه آهنگسازان در كنار يكديگر به نقد و بررسي آثار خود بپردازند. از اين رو بيشتر آنها، صرفا به اين مي انديشند كه پاسخگوي مخاطبان خود باشند. از طرفي وجود تعارض و سياست هاي دوگانه وزارت ارشاد و صدا و سيما، سبب شده است اين دو دستگاه آثار توليدي مراكز و نهادهاي تحت پوشش خود را، به رسميت نشناسند. بي شك ادامه اين روند نيز جز بلاتكليفي بسياري از هنرمندان عرصه موسيقي پيامد ديگري به همراه نخواهد داشت.
موسيقي تزريقي نيست و هرگز نمي توان فردي را به شنيدن نوع خاصي از موسيقي، مجبور يا ترغيب كرد. به گمان من زماني كه بيشتر مردم و دوستداران موسيقي نوع خاصي از اين هنر، -چه پاپ و چه سنتي- را مي پسندند و از آن استقبال مي كنند، بايد به سليقه آنان احترام گذاشت. اما اين احترام هيچ گاه به معناي تاييد اين نوع خاص از موسيقي نيست.

یاداشت: فریدون شهبازیان