آذرمیدخت صفوی حافظ شناس هندی در خصوص میزان علاقه به حافظ در هند گفت: ما در هند عاشق حافظ و شعر حافظ هستیم. امکان نداارد در محفل دانشگاهی و جلسه ای در هند شعری از حافظ خوانده نشود.

صفوی در حاشیه کنگره بین المللی حافظ در گفت و گو با خبرنگار ایسکانیوز افزود: لحن حافظ و طوری که الفاظ را بکار می برد باعث شده است که  حافظ یکی از ارکان ادبیات فارسی شود و البته  در سراسر جهان جایگاه مخصوص به خود را دارد و فقط منحصر به ایران نیست.

او در ادامه گفت: البته فرهنگ ایرانی در غزلیات حافظ تاثیر گذار بوده است اما در سراسر جهان غزل حافظ برای فرهنگ جهانی یک سمبل و نماد بشر دوستی و علاقه به انسان و خدا و در کل یک زندگی مملو از عشق و محبت و عرفان است.

صفوی در ادامه در خصوص حافظ پژوهی در هند گفت: حافظ پژوهی در هند از ابتدا مورد توجه بوده است و در طی این مدت هم رشد کرده است. یکی از قدیمی ترین نسخ دیوان حافظ که متعلق به شادروان پروفسور نظیر احمد بوده است در هند کشف شده است و به نوعی نزدیک ترین نسخه از لحاظ زمانی به نسخه اصلی است.

وی افزود: پروفسور نظیر احمد و جلال نایینی آن نسخه را تدوین و تصحیح کردند و آن را به چاپ رساندند و به نوعی این گام اول در جهان برای حافظ شناسی بوده است.

صفوی ادامه داد: سپس باید بگویم که تمام استادان و دانشجویان در هند به حافظ علاقه دارند و قدم های سود مندی در این زمینه را برداشته اند. همچنین باید عرض کنم که خیلی از ترجمه های اردو و هندی در هند از اشعار حافظ وجود دارد که نشانی بارز از عشق و علاقه ما به حافظ شما دارد که البته به نوعی حافظ ما هم است.

حافظ شناس هندی در ادامه در خصوص برگزاری کنگره بین المللی حافظ در دانشگاه آزاد اسلامی گفت: همایش حافظ خیلی عالی برگزار شده است و باید بگویم که دکتر ماحوزی همیشه جدی کار می کنند و انتظار برگزاری چنین همایشی را داشتیم.

 

وی افزود: برنامه های علمی و فرهنگی که در این مراسم برگزار شده است بسیار مفید بوده است. مهمانان برنامه هم از جمله استاد شجریان هم واقعا یک تجربه برای من بود که تاکنون ملاقات نزدیک با او را نداشته ام.

صفوی افزود: برگزاری این دست همایش ها بسیار خوب است که مخصوصا که حافظ پژوهان و حافظ دوستان از سراسر جهان توانستند در آن شرکت کنند.

او در پایان در خصوص تالیفات خود در زمینه حافظ شناسی گفت: تالیفات من در زمینه حافظ درباره غزل سرایی حافظ و سعدی بوده است که یک ادبیات تطبیقی بود و مطالعاتی را در این زمینه انجام داده بودم که در واقع وجوه اشتراک و تفاوت های بین سعدی و حافظ را در آن مورد بررسی قرار داده بودم.