سوگند السادات چاوشی_ به گزارش گروه اقتصادی ایسکانیوز : محمد قلی یوسفی اقتصادادن معتقد است: اقتصاد می تواند به دو صورت خوب و بد رشد کند، رشد اقتصادی خوب تنها از طریق توسعه صنعتی و بخش های مولد کشاورزی امکان پذیراست، اما رشد اقتصادی بد و مخرب که در تولید ناخالص داخلی دیده نمی شود ناشی از بخش های واسطه گری های مالی، دلالی، خدمات و مسکن است. همچنین رشد اقتصادی می تواند در نتیجه بوروکراسی عرض و طویل اداری دولت و هزینه های دولتی صورت گرفته باشد.

یوسفی، تاکیدمی کند: تدوین سیاست های پولی و مالی یا تجاری باید با نگاه توسعه صنعتی باشد و این تنها راه نجات ایران از وابستگی به درآمدهای نفتی، رشد انگلی اقتصاد، گسترش دیوان سالاری اداری و بروکراسی عریض و طویل اداری است.

او معتقد است: در هیچ جای دنیا دستورالعملی برای مدیریت بنگاه خصوصی صادر نمی شود به همین دلیل اینکه یک مدیر چگونه شرایط اقتصادی کشور را در دروان پساتحریم ارزیابی می کند به خودش بستگی دارد.

با او درباره این موضوع و موضوعات دیگر مثل نحوه توزیع سرمایه‌های آزادشده پس از لغو تحریم‌ها به گفت‌و‌گو نشستیم که ماحصل آن بدین شرح است.

آقای یوسفی، شما به عنوان کارشناس مسائل اقتصادی مشکل کنونی اقتصاد ایران را چه می دانید و به نظر شما چگونه می توان از سرمایه های ملی بعد از لغو تحریم ها برای تحقق رشد اقتصادی 8 درصدی استفاده کنیم؟

هدف یک کشور توسعه نیافته این است که توسعه پیدا کند، توسعه هم در زمینه مسائل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و هم در زمینه موضوعات اقتصادی. به طوری که باید جنبه های مختلف توسعه را در نظر بگیریم.

مهمترین رکنی که اقتصاد ایران در دوران پساتحریم می تواند به آن اتکا کند، توسعه بخش های مولد یا بخش های تولیدی است، به طوری که بخش های کشاورزی و صنعت در اولویت قرار می گیرند. تمام کشورهایی که پیشرفت کرده اند، ابتدا صنعتی شدند و بعد از صنعتی شدن به سمت خدمات رفتند. به طور کلی نمی توانیم بدون صنعتی شدن منجر به رشد اقتصادی از طریق تغییرات تولیدناخالص داخلی به سمت بخش های غیرمولد شویم و این دستاورد را مثبت و درست ارزیابی کنیم.

کشور نیازمند به رشد اقتصادی خوب است

اقتصاد می تواند رشد کند، اما این رشد اقتصادی رشد بدی باشد. کشور نیازمند به رشد اقتصادی خوب است. رشد اقتصادی خوب تنها از طریق توسعه صنعتی و بخش های مولدکشاورزی امکان پذیر است که این امر منجر به افزایش کارایی اقتصاد، افزایش بهره وری، افزایش نرخ اشتغال می شود و ثمرات و رشد پایدار را دامن می زند. اما رشد اقتصادی بد هم می تواند اتفاق بیفتد و این رشد در تولید ناخالص داخلی دیده نشود. تولید ناخالص داخلی می تواند رشد کند اما این رشد بد و مخرب باشد که ناشی از بخش های واسطه گری های مالی، دلالی، خدمات یا مسکن است، همچنین رشد اقتصادی می تواند در نتیجه بوروکراسی عرض و طویل اداری دولت و هزینه های دولتی صورت گرفته باشد. به طورحتم باید اقتصاد کشور رشد خوبی داشته باشد، زیرا رشد اقتصادی بد و مخرب برای کشور بسیار پر مخاطره و پر هزینه خواهد بود به طوری که اصلاح این ساختار در مراحل بعدی با هزینه بسیار هنگفتی برای ملت تمام می شود.

اگر کشور خواهان رشد اقتصادی است باید بخش های تولیدی در اولویت قرار گیرند و انگیزه های لازم برای سرمایه گذاری در بخش تولید به ویژه بخش های صنعت و کشاورزی فراهم شود. بنابراین تمام سیاست های اقتصادی باید حول توسعه بخش های مولد صنعت و کشاورزی بچرخد و هیچ هدفی غیر از این امر نمی تواند برای توسعه اقتصادی ترسیم شود.

تدوین سیاست های پولی و مالی یا تجاری باید با نگاه توسعه صنعتی باشد و این تنها راه نجات ایران از وابستگی به درآمدهای نفتی، رشد انگلی اقتصاد، گسترش دیوان سالاری اداری و بروکراسی عریض و طویل اداری است.

به طورحتم توسعه صنعتی باعث ایجاد اشتغال و توزیع عادلانه قدرت سیاسی درکشور می شود و همچنین کمک می کند که شهروندان و مردم دانش و سرمایه خود را در مشارکت فعال در توسعه صنعتی بکار گیرند که این امر باعث شکوفایی اقتصاد می شود. متاسفانه تاکنون دولت این نوع سیاست را دنبال نکرده است و اشتباهات دولت گذشته را تکرار می کند، بنابراین معتقدم دولت باید سیاست های اقتصادی خود را به صورت بنیادی تغییر دهد.

لبخند خارجی ها پر ارزش تر شده است

متاسفانه دولتمردان به جای اصلاح ساختار اقتصادی به دنبال جلب توجه نهادهای پولی بین المللی هستند که فقط این نهادهای بین المللی بگویند که سیاست های اقتصادی ایران در جهت کنترل نرخ تورم بسیار خوب است. معتقدم یکی از اشکالات کنونی اقتصاد کشور این است که به جای نگاه به سمت داخل و ملاک قرار دادن رضایت و لبخند مردم، لبخند خارجی ها پر ارزش تر شده است، که باید از این امر پرهیز کنیم.

دکتر یوسفی آیا استفاده از سرمایه های ارزی آزاد شده در بخش های غیرمولد و یا سرمایه گذاری مشترک شرکت‌های خارجی با شرکت‌های شبه دولتی پس از لغو تحریم‌ها باعث فقیرتر شدن جامعه می‌شود؟

بله. این سرمایه های ارزی متعلق به نسل های آینده است به طوری که در حقیقت ما وارث این منابع مالی هستیم و باید منافع نسل های آینده تأمین شود. بنابراین سرمایه های ارزی آزاد شده پس از لغو تحریم ها باید در جهت توسعه صنعتی و ایجاد بخش های مولد به کار گرفته شود تا ثمرات آن به نسل های آینده تعلق پیدا کند.

افزایش ضریب جینی درگرو استفاده منابع ارزی در صنعت پتروشیمی

ما این حق را نداریم که سرمایه های ارزی آزاد شده را صرف واردات کالا کنیم یا در بخش های غیر مولد بکار گیریم به طوری که بخشی از این منابع مالی باید در جهت انتقال تکنولوژی مدرن برای واحدهای صنعتی و بخش دیگر در جهت توسعه زیرساخت ها به ویژه شبکه ریلی بین شهرها، مناطق ویژه اقتصادی و همچنین روستاها بکار گرفته شود که اثرات بلند مدت و دائمی دارد. به طور کلی این منابع مالی نباید صرف منابع نفت و گاز، پتروشیمی یا مواد خام شود زیرا استفاده از منابع ارزی در این زمینه ها باعث افزایش ضریب جینی و شکاف طبقاتی در کشور خواهد شد.

هم اکنون کشور به سرمایه گذاری خارجی نیازمند است به طوری که سرمایه گذاران خارجی باید در بخش های خصوصی واقعی به ویژه بخش تولیدی صنعت جذب شوند، یعنی بخش خصوصی باید زمینه های لازم را برای دعوت از سرمایه گذاران خارجی فراهم کند تا این سرمایه گذاران در بخش صنایع کارخانه ای سرمایه گذاری کنند و بخش خصوصی هم از آن دارایی ها برای توسعه کشور استفاده کند.

آقای یوسفی آیا مدیران بخش دولتی و خصوصی مطابق با شرایط جدید اقتصادی کشور باید به روز شوند یا خیر؟

این موضوع که یک مدیر چگونه شرایط اقتصادی کشور را ارزیابی می کند به خودش بستگی دارد.

آیا مدیران نباید رفتار و شیوه مدیریتی خود را در دوران پساتحریم تغییر دهند ؟

اگر روش مدیریتی یک مدیر غلط باشد، ضرر می کند و بنگاه آن ورشکسته می شود و اگر هم درست باشد موفق خواهد شد. بنابراین در هیچ جای دنیا دستورالعملی برای مدیریت بنگاه های خصوصی صادر نمی شود. منتها باید زمینه های لازم برای رشد بالندگی این بنگاه ها فراهم شود.
در یک اقتصاد آزاد باید شرایط آزمون و خطا وجود داشته باشد تا بنگاه ها بتوانند فکر کنند دست به سرمایه گذاری های پر مخاطره بزنند و موقعیت خود را بسنجند. معتقدم شرایط کنونی کشور نیازمند به تقویت بخش های خصوصی در حوزه تولید به ویژه صنعت و کشاورزی است.

متأسفانه در ایران برخلاف آنچه که بخش خصوصی نامیده می شود، بخش خصوصی را بیشتر دلالان، واسطه گران مالی یا تجاری و وارد کنندگان می دانند درحالی که بخش خصوصی شامل همه افراد است و هر جا که صحبت از حمایت بخش خصوصی می شود بیشتر بخش های تولیدی مدنظر است. این بخش خصوصی است که با سرمایه گذاری تولیدی و در رقابت با دولت اشتغال ایجاد می کند و باعث افزایش حجم تولید، ایجاد تنوع در نوع محصول و گسترش فعالیت های تولیدی در کشور می شود. بنابراین وقتی صحبت از بخش خصوصی می شود حمایت از بخش خصوصی به ویژه حمایت در بخش تولید است که باید همواره مدنظر قرار گیرد.

401401