هفتاد و یکمین جشنواره فیلم ونیز روز چهارشنبه با نمایش فیلم «مرد پرنده یا فضیلت غیرمنتظره نادانی»، ساخته آلخاندرو گونزالز ایناریتو، کارگردان برجسته مکزیکی افتتاح شد. این فیلم یکی از بیست فیلم بخش رقابتی جشنواره است. فیلم کمدی «مرد پرنده» داستان هنرپیشه‌ای را روایت می‌کند که در جستجوی موفقیت استو در این فیلم ستارگانی چون مایکل کیتون و ادوارد نورتن نقش‌آفرینی کرده‌اند.
در جشنواره امسال سه فیلم به عنوان محصول ایران و چهار فیلم نیز از کارگردانان ایرانی یا ایرانی‌تبار به عنوان محصول سایر کشورها حضور دارند.
فیلم «قصه‌ها»، ساخته رخشان بنی‌اعتماد برای کسب شیر طلایی با نوزده فیلم دیگر از سینماگران سرشناس به رقابت خواهد پرداخت. فیلم قصه‌ها ساخته سال ۱۳۹۰ است که در دولت محمود احمدی‌نژاد نتوانست پروانه نمايش بگيرد، اما سال گذشته اعلام شد که توانسته اجازه نمايش پيدا کند با اين همه باوجود نمايش در جشنواره فيلم فجر، تاکنون فرصت اکران عمومی پيدا نکرده است.
رخشان بنی‌اعتماد در این فیلم با نگاهی به گذشته به سراغ شخصیت‌های فیلم‌های قبلی خود از جمله «روسری آبی»، «زیر پوست شهر»، «گیلانه» و «خارج از محدوده» رفته است و بازیگرانی چون پیمان معادی، باران کوثری و گلاب آدینه نقش‌آفرینی کرده‌اند.
رامین بحرانی، کارگردان ایرانی‌آمریکایی با دو فیلم «۹۹خانه» که در بخش رقابتی به نمایش درمی‌آید و lift you up که فیلمی کوتاه است و در بخش افق‌های جشنواره ونیز به اکران درمی آید در ونیز حضور یافته است. او در آمریکا به دنیا آمده و دانش‌آموخته رشته سینما از دانشگاه کلمبیا است. دو اثر فبلی او هم مورد توجه منتقدان قرار گرفتند.
«بچه» که فیلمی کوتاه از علی عسگری است نیز در بخش افق‌های جشنواره ونیز به عنوان محصولی مشترک از ایران و ایتالیا شرکت دارد. او در سال گذشته میلادی نیز با فیلم کوتاه «بیشتر از دو ساعت» در جشنواره فیلم کن حضور یافته بود.
دیگر نماینده سینمای ایران در جشنواره ونیز فیلم «ملبورن»، ساخته نیما جاویدی است. او اولین حضور بین‌المللی خود را تجربه می‌کند که اثر او به عنوان فیلم افتتاحیه در بخش هفته منتقدین ونیز به نمایش درخواهد آمد.
ریاست هیأت داوران جشنواره امسال را آلکساندر دسپلات، موسیقی‌دان و آهنگساز فرانسوی برعهده دارد. این نخستین برای اولین بار است که یک آهنگساز فیلم در رأس هیأت داوران قرار گرفته. دسپلات تا کنون موسیقی متن بیش از ۲۵ اثر سینمایی، از جمله «هری پاتر و یادگاران مرگ»، «سخنرانی پادشاه»، «دختری با گوشواره مروارید» و «ملکه» را ساخته است.
پذیرفته شدن تعداد زیادی از ساخته‌های سینماگران ایرانی در بخش‌های مختلفِ هفتاد و یکمین دوره جشنواره فیلم ونیز، مهم‌ترین رویداد هفته گذشته سینمای ایران بود.
حضور پنج فیلم بلند و یک فیلم کوتاه از ساخته‌های سینماگران ایرانی‌تبار که شامل طیف گوناگونی از فیلمسازان فعال در داخل و خارج از ایران هستند، باعث شده تا ونیز هفتاد و یکم تبدیل به دوره قابل توجهی از نظر نمایش فیلم‌های سینماگران ایرانی شود.
در دومين روز از هفتاد و يکمين جشنواره فيلم ونيز، فيلم «قصه ها» ساخته رخشان بنی اعتماد در بخش اصلی (مسابقه) اکران شد و فيلم «ملبورن» اولین ساخته نيما جاويدی در بخش هفته منتقدان این فستیوال.
«ملبورن» به واسطه نوع پرداخت و داستان و شخصيت هايش تا حدود زيادی يادآور فيلم های اصغر فرهادی فيلمساز تحسين شده سال های اخير ايران است. فيلم روايت ساعات پايانی حضور زوج جوانی در ايران است که راهی استراليا برای تحصيل و زندگی هستند.
در ادامه جشنواره روز جمعه فيلم ديگری از يک فيلمساز ايرانی تبار در بخش مسابقه به نمايش در خواهد آمد. اين فيلم «۹۹ خانه» نام دارد و ساخته رامين بحرانی است. نام امير نادری فيلمساز قديمی ايرانی هم به عنوان يکی از نويسندگان فيلمنامه به چشم می خورد.
فیلم جاشوآ اپن هاور که در مورد قتل عام رخ داده شده در دهه 60 در اندونزی است و دومین مستند ساخته شده توسط وی می باشد به همراه "قصه ها" ساخته رخشان بنی اعتماد که دربردارنده شرایط سخت ایران تحت تحریم های بین المللی امروزی است و چگونگی تاثیر این تحریم ها بر زندگی مردم عادی را به تصویر می کشد، به عنوان حزن انگیزترین ها در جشنواره فیلم ونیز در روز پنجشنبه در نظر گرفته شد.
فیلم مسابقه ای «سیمای سکوت» ، دومین فیلم مستند جاشوا اوپنهایمر، کارگردان آمریکایی است که بر اساس جوخه های مرگی که درپی کودتای نافرجام کمونیستی در این کشور به راه افتاد و بیش از یک میلیون نفر را به قتل رساند، ساخته شده است. فیلم اول او«عمل کشتن» (۲۰۱۲) کاندیدای دریافت جایزه اسکار در رشته فیلم های مستند شده بود.
اوپنهایمر در کنفرانس خبری روز پنج شنبه در پاسخ به این که چرا دربرابر نام عوامل تولید این فیلم کلمه «ناشناس» آمده، گفت دراندونزی در صورت اعلان هویت گروه تولید و افتادن این اسامی به دست مقام های رسمی و به خصوص گروه های نظامی و شبه نظامی ، مسلما این عوامل تولید با خطر بزرگی روبرو شده وجان آن ها به خطر می افتاد.
به گفته او، عدی روکون، اوپتومتریست سیاری که در هنگام تولید این فیلم با برخی از قاتلان برادرش راملی ملاقات کرده پس از نمایش فیلم به دلیل نگرانی هایی که جانش را تهدید می کرد ناگزیر شده تا ترک وطن کند و به جای دیگری مهاجرت کند.
روکون که چهل و چند ساله است گفت پس از دیدن قطعه هایی از فیلم اوپنهایمر که وسعت خشونت و سبعیت کشتار را نشان می داد، متقاعد شد که برای تضمین و تامین آینده ای بهتر بایست با گذشته روبرو شد.
او گفت:ما در جامعه ای زندگی می کنیم که احساس شک و ترس از همدیگر شکاف ایجاد کرده و واقعا دلم می خواهد که همه این چیزها به پایان برسد و عاملان این کشتار با پذیرفتن اشتباهاتشان کاری کنند تا ما بتوانیم آن ها را ببخشیم و با هم زندگی کنیم. همه خواست من از این رویارویی ها همین است.
رخشان بنی اعتماد، کارگردان ایرانی گفت: به هنگام فیلم برداری از فیلم قصه ها مجبور نبوده - دست کم در آن بخشی که با دوربین دیجیتالی کار می کرده - زیرزمینی فیلم برداری کند. او گفت کیفیت بد تصاویر خود گویای ناهمواری زندگی در تهران است.
او که پس از نخستین نمایش فیلمش در نشست مطبوعاتی فیلم«قصه ها»با خبرنگاران گفت و گو می کرد،گفت: نکته اصلی این است که داستان فیلم را در داخل کشور هم باور کنند. باید بتواند زندگی مردم را منعکس کند.وضعیت اقتصادی در ایران بحرانی است و علت آن هم مجازات های اقتصادی است که در عمل و در واقع مردم این کشور را مجازات می کنددرواقع آن دسته از کودکان ما که به بیماری های دشواری چون سرطان و ام اس مبتلا هستند از این مجازات ها عذاب می کشند.
او در آخر گفت که اگر فیلمش در ایران به نمایش در می آمد در هیچ جشنواره خارجی شرکت نمی کرد.
او از مردم در سطح بین المللی خواست بدانند که تصمیم های بین المللی همیشه علیه مردم است.
یوجین چاپلین، پسر چارلی چاپلین روز پنجشنبه در جشنواره فیلم ونیز بخش برترین ها با فیلم «قیمت شهرت»، که فیلمی فرانسوی است با داستانی تخیلی و بر اساس ماجرای واقعی دزدیده شدن تابوت چارلی چاپلین- که اندکی پیش از مرگش در سال ۱۹۷۷اتفاق افتاده بود برای رقابت و دریافت جایزه اول جشنواره با سایرین ، حضورپیدا کرده است.
یوجین چاپلین، فرزند چارلی در یک کنفرانس خبری گفته است که همواره در مورد همکاری با اگزاویه بوووا، کارگردان فیلم «تاوان افتخار» مردد بوده و نمی دانسته که چه چیزی می تواند در دزدیدن یک تابوت جالب باشد. اما بعد از دیدن فیلم گفته که « البته که می تواند جالب باشد.»
