امام زمان مهدی موعود یگانه فرزند امام حسن عسگری (ع) دوازدهمین ائمه شیعه امامیه زنده واز انظار غایب نقطه امید ومنجی عالم بشریت می باشند همه شیعیان درطول تاریخ به اجماع برامامت آن حضرت متفق وپیوسته درحوادث سهمگین زندگی بدو پناه برده منتظر فرج او بوده وهستند تاآنگاه که حکمت الهی اقتضای ظهور وخروج وخلافت وامامت وبسط ید وتصرف ظاهری آن حضرت راکرده وبنا به وعده خداوند زمین را از عدل و داد و مساوات پرکند واحکام الهی رادرمیان مردم جاری سازد نام حضرت همان نام حضرت رسول محمداست وبا القابی چون مهدی حجت وقائم منتظر وخلف صالح وبقیه الله وامام زمان وصاحب زمان وولی عصر وامام عصر ازآن یاد میشود (اعیان شیعه 2/44/88)تولدایشان درشب نیمه شعبان سال255ق درحدود پانزده روز پس از خلافت المهتدی ودردوران انقلابات و آشوبهای بزرگ بغداد درجهان اسلام روی داده است.مادرش ام ولد بانویی رومی است که نرجس (نرگس) وبه قولی ملیکه نام داشت واورااز نواده قیصر روم گفته اند درشمایل حضرتش گفته اند که درشکل وخوی شبیه جدش پیامبر (ص) چهره اش تابناکوبرگونه راست خالی سیاه دارد.ودندانهایش ازهم فاصله داردوبرچهره اش ملاحتی دیده میشود وقتی ظهورکند درشکل جوانی خوش سیما چهل ساله باقامتی معتدل وپیشانی وموی بلند که برشانه هایش ریخته است وچشمانی درشت وسیاه وابروانی پیوسته وشانه ایی عریض جلوه خواهد کرد(وفیات الاعیال1/451)آخرین وقتی که امام دوازدهم درجمع مردم دیده شده هنگام خواندن نمازبرجنازه پدربزرگوارش (ربیع الاول 260ق)بودوغیبت آن حضرت پس از آن آغازگردید بنابه اخباروروایات آن حضرت را دو غیبت است غیبت صغری که هفتادو چهار سال طول کشید ودراین مدت چهار سفیر یانایب الامام که ایشان (نواب) میخوانند نامه وتوقیعات آنحضرت رابه مردم میرساندندوخودبه زیارت ایشان نایل میشدند این سفرا عبارتنداز 1-عثمان بن سعید2-محمدبن عثمان بن سعید3-ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی4-ابوالحسن علی بن محمد سمریبعدازوفات محمد سمری غیبت کبری آغاز گردید. بجزاین چهارتن که سفراء محمودون ونواب مرضیون نامیده میشوند ظاهرا کسانی دیگرنیزدرمدت غیبت صغری به حضور امام رسیده اند (رشادشیخ مفید)وبعدازآن غیبت کبری است که تاکنون ادامه داشته است علائم ظهورآن حضرت محدثین به تفصیل ذکرکرده اندبعضی ازآن علامات مقارن ظهور وهمراه باحضرت مهدی آشکارمی شود وبعض دیگرقبل ازظهوراتفاق می افتد. که ازجمله آنهاست خروج سفیانی درشام ، وقیام یمانی وخروج دجال ودابه الارض وصیحه آسمانی دایربربشارت نزدیکی ظهورامام مهدی است. قیام سید حسینی بنام محمدبن حسن وکشته شدن اودرمکه بین رکن ومقام به زمین فرو رفتن لشکرسفیانی بین مدینه ومکه وپیداشدن دست یاصورت ویا سینه ایدرچشمه خورشیدوطلوع خورشید ازمغرب وخسوف وکسوف بی موقع وحساب نشده که بعضی ازآنها را باید برسبیل رمزوکنایه تفسیرنمود"کتاب الغیبه شیخ طوسی " آن حضرت روز شنبه دهم محرم درمکه بین رکن ومقام ظهورکرده وتکیه بردیوارکعبه می دهد واین آیه را باصدای بلندکه به گوش همه برسدتلاوت می فرماید"بقیه الله خیرلکم ان کنتم مومنین " (هود،86) اومردم را به بیعت با خود دعوت می کند وشیعیان خاص او که 313 نفرند113 نفرایشان ازایران هستند وبقیه ازآسیا وآفریقا وسایرنقاط جهان خود را به او می رسانند وباحضرت بیعت می کنند (دایره المعارف شبع جلد دو ) اعتقادبه امام زمان وانتظارظهوراوهم سیاسی اجتماعی وهم روحانی نتایج مهمی درتاریخ تشیع داشته است . وتکیه گاه شیعیان وسبب انجام واتحاد جامعه ایشان وزنده ماندن روح انقلاب ومقاومت وقیام درآنان بوده است . باتقدیم چند بیت غزلی ازحافظ ولادت باسعادت حضرتش را به همه ارادتمندان بخصوص اساتید محترم تبریک عرض می نمایم .
20101
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو بجان آمد وقت است که بازآیی
دایم گل این بستان شاداب نمی ماند
دریاب ضعیفان را دروقت توانایی
مشتاقی ومهجوری دوراز تو چنانم کرد
کزدست بخواهد شد پایاب شکیبایی
یارب به که شاید گفت این نکته که درعالم
رخساره به کس ننمود آن شاهدهرجایی
ای درد توام درمان دربسترناکامی
وی یاد توام مونس درگوشه تنهایی
حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد
شادیت مبارک باد ای عاشق شیدایی
*عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
۲۰۱۰۱
