حمیدرضا نعیمی کارگردان و نویسنده نمایش ترور که به واقعه شهادت حضرت علی(ع) اشاره می‌کند در گفت و گو با ایسکانیوز گفت: نمایشنامه ترور را برای یک مناسبت و اجرا در یک زمان خاص ننوشتم. در نگارش این نمایشنامه به یک اندیشه نو و یک زبان تازه برای اجرای نمایش های مذهبی رسیدم. خیلیها فکر می کنند که نگارش نمایشنامه های مذهبی کار عجیبی است. چرا اگر من نمایشنامه ای در مورد عاشورا یا شهادت حضرت علی (ع) بنویسم کار عجیبی انجام دادم؟ خیلیها از من می پرسیدند مگر شما درام مذهبی هم می‌نویسید؟ گفتم درام مذهبی چه تفاوتی با درام اجتماعی، کمدی و دیگر آثار دارد؟ موضوع یک اثر چه مذهبی باشد، چه اجتماعی و غیره هیچکدام تفاوتی در اصل ماجرا ندارد. باید در هر کدام از این موضوعات تئاتر اتفاق بیفتد.
وی افزود: من در مورد این داستان تحقیق بسیاری کردم. در مورد زندگی امیر المؤمنین(ع) و تاریخ صدر اسلام مطالعات زیادی داشتم و می توانم بگویم ۷۰ تا ۸۰ درصد کتاب هایی که در مورد امام اول شیعیان وجود داشت را خوانده ام و با شناخت لازم و کافی به ترسیم شخصیت ها و آن شکل از روایت و قصه در نمایش پرداختم.
این هنرمند در مورد وضعیت نمایش های مذهبی در کشور افزود: معتقدم که اولین نمایشنامه‌هایی که در دنیا نوشته شده اند و جزو شاهکارهای درام نویسی هستند و هنوز هم در کشورهای گوناگون به اجرا می روند، درام‌های دینی هستند. این نمایش‌ها دارای موضوعات مذهبی و پایگاه‌های دینی هستند.
وی ادامه داد: در تئاتردینی ما بعداز انقلاب اتفاق بزرگی رقم خورد. اینکه بتوانیم به تماشاگر بگوییم انسان هایی که در مقابل ائمه ما ایستادند افرادی عجیب و غریب نبودند و همگی دچار چرک و پیسی و دندان های زرد و صورت های زشت نبودند. این ها کسانی بودند که در کنار این عزیزان زیست کردند و هیچ تفاوتی با بقیه مردم نداشتند اما اشتباه آنها در تفسیر قضایا و در انتخابشان بوده است و این اشتباه در انتخاب، آن ها را جزو شنیع‌‌ترین افراد قرار داده است.
کارگردان نمایش «سقراط» در مورد هدف نگارش این نمایشنامه گفت: برای من شمر، یزید و دیگران مثل همهٔ آدم های دیگرند، نه قسی القلب تر و نه عجیب‌تر از بقیه افراد. در جایی بنا بر درک خودشان احساس کردند که دارند به وظایفشان عمل می کنند. آن ها قضاوت کردند و برای قضاوتشان دست به عمل زدند و اشتباه اینجاست که قضاوت کنیم و آنقدر به این قضاوت ایمان داشته باشیم که سریع دست به عمل بزنیم، حال این عمل می تواند مثل شهادت امام علی(ع) ترور باشد، و یا مثل شهادت امام حسین(ع) و یارانشان در صحرای کربلا، شروع یک جنگ باشد.
نعیمی اضافه کرد: مساله این است که این افراد حتا راه برای دیالوگ را قطع کردند و به جای حرف زدن به حذف کردن اندیشیدند. این موضوعی بود که من می‌خواستم در نمایشنامه ترور راجع به آن حرف بزنم. قصد نداشتم مخاطب در برخورد با من از شهادت امام علی(ع) گریه کند یا سینه بزند، این کاری است که در تکایا و حسینیه‌ها اتفاق می‌افتد. اینجا تئاتر است. تئاتر جایی برای اندیشیدن است و من باید در متعالی‌ترین شکلِ دیالوگ و نه خطبه، با مخاطبم حرف بزنم.
وی در مورد احتمال اجرای مجدد این اثر گفت: بسیار مشتاقم که در شرایطی دوباره این اثر در سالن دیگر اجرا شود چون این اثر را برای یک زمان خاص ننوشتم. این نمایش می تواند با بازیگران جدیدی به روی صحنه بیاید و خوشحال می شوم اگر کسی میل داشته باشد این نمایشنامه را با نگاه خودش کارگردانی کند و به روی صحنه ببرد. بسیار خرسندم از اینکه این درام توسط من نوشته شد و مخالفان و موافقان برابری داشت.
505502
