به گزارش ایسکانیوز، خیام وقار مدیر تماشاخانه باران در ابتدای صحبت هایش با اشاره به پیشینه فعالیت های این تماشاخانه گفت: از سال 93 که تئاتر باران همزمان با سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر افتتاح شد جریانی به نام تئاتر خصوصی حرفه ای در ایران راه اندازی شد که تاکنون بازده خوبی داشته است. در ادامه فعالیت های این تماشاخانه به این نتیجه رسیدیم که تئاتر باران فقط برای اجاره سالن نباشد. در این مدت برنامه های جانبی زیادی هم داشتیم و تمرکز ما بر روی جریان تئاتر خصوصی و حرکتی به سوی کمپانی شدن که این حرکت از زمستان 94 با اعتقادی که به تئاتر دانشگاهی داشتیم آغاز شد. در این راستا هفته تئاتر دانشگاهی را برگزار کردیم.

او ادامه داد: در این مدت به صورت غیررسمی با ستاره اسکندری همکاری می کردیم. کسانی در این مدت با ما همکاری می کردند که شاید خیلی همدل نبودند اما پس از صحبت ها و بحث هایی که با خانم اسکندری شد به این نتیجه رسیدیم که ستاره اسکندری متخصص این کار هستند و دغدغه تئاتر را دارند و به همین دلیل دعوت کردیم تا در کنارمان باشند. جنون ستاره اسکندری برای تئاتر را دیدیم که او دوست دارد بی پروا وارد این گرداب شود.

در ادامه نشست ستاره اسکندری با اشاره به تئاتر دولتی گفت: زمانی تئاتر فقط در اختیار دولت بود، دولت گاه با دلیل و گاه بی دلیل به خود اجازه می داد که در این عرصه ورود کند. سال ها پیش نمایشی از من توقیف شد به همین دلیل نامه ای نوشتیم و من از تئاتر خداحافظی کردم اما به قول حمید سمندریان که گفت تئاتر خانه ماست دوباره به تئاتر برگشتم این بار در نمایشی از حسین پاکدل حضور پیدا کردم که آن هم در اجرای عموم توقیف شد. پس از این اتفاق تصمیم گرفتم که به عنوان یک فرد به تئاتر ورود پیدا کنم و تهیه کننده اجراهای خصوصی باشم. این اتفاق با نمایش 33 درصد نیل سایمون به کارگردانی افسانه ماهیان محقق شد.

اسکندری ادامه داد: بعد از حضور من به عنوان تهیه کننده در نمایش خانم ماکیان تهیه کننده های خصوصی بیشتر به تئاتر ورود پیدا کردند و این عرصه قوی تر شد. اما آنچه که برای من در مورد تئاتر باران مهم است این است که این سالن تنها به پر کردن تماشاخانه فکر نمی کند و بیشتر در پی قوی تر کردن جریان های زیرساختی تئاتر است.

اسکندری افزود: اتفاقی که در تئاتر ما به عنوان تئاتر بدنه می افتد خوشایند نیست. بازیگرها و کارگردان ها فقط به دنبال تولید تئاتر هستند و به خاطر تکرارهای بیش از حد همه چیز بر سطح برگزار می شود. اما این سالن با روندی که دارد خود را در تاریخ ثبت خواهد کرد. شاید اگر در فرهنگ تئاتر دانشجویی آموزش هایی داده شود بیشتر به سمت تئاتر حرفه ای پیش رویم.

اسکندری تاکید کرد: اتفاق نامیمونی که سال ها است در سینما و تلویزیون ایران افتاده است حال گریبان تئاتر را نیز گرفته است و با بازیگران چهره و تئاترهای زودپزی شاهد افت اجراهای تئاتر هستیم. باید بگویم که کیومرث مرادی یکی از بهترین آموزگارانی هستند که در پی عمق بخشیدن به آموزش های تئاتری فعالیت می کند. اگر مدیریت تئاتر به متخصص سپرده شود جریانات بهتر عمل خواهند کرد.

خیام وقار پس از صحبت های ستاره اسکندری گفت: خانم اسکندری مسوولیت تهیه کنندگی تمام اجراهای دانشگاهی را در تئاتر باران برعهده گرفتند. ما در ادامه فعالیت های بین المللی خود دو نفر از هنرجویان تئاتر باران را برای یک ورک شاپ به ایتالیا فرستادیم که تمام زحمات و هماهنگی های برگزاری آن برعهده کیومرث مرادی بود. برای همین از او خواستیم تا مدیریت بین الملل تماشاخانه باران را برعهده بگیرد.

کیومرث مرادی در ادامه صحبت های مدیر تماشاخانه باران گفت: از آنجایی که در جهان سوم هستیم ناچار مصرف کننده ایم و چیزهایی وارد می شود که گاهی ورود آنها نتیجه نگاه کارشناسانه نیست. وقتی جهان ارتباطات وسیع شده و اینترنت راه را برای گفت و گو باز کرده است تصمیم گرفتم که نگاه توریستی آموزشی و رفتن به کشوری را به بهانه تئاتر تغییر دهم. در این سال ها به سخن حمید سمندریان درباره تئاتر الگو فکر کردم .

او ادامه داد: برای یافتن جایی که بتواند این شکل از نگاه به تئاتر را تغییر بدهد جشنواره ای را پیدا کردند در ایتالیا که یوجینو باربارا آن را مدیریت می کند. این فستیوال 25 سال است که فعالیت می کند. کمپانی آن نیز 40 سال است در زمینه تئاتر کارهای زیادی را انجام داده است.

مرادی افزود: مساله جالب برای من درباره این کمپانی آن است که این گروه در حدود 30 سال است که با هم زندگی می کنند و به دنبال این نیستند که سوپر استار سینما شوند و درواقع تئاتر بهانه آنها نیست.

مدیر بین الملل تماشاخانه باران یادآور شد: سمندریان از بازیگران تئاتری که امروزه دیگر تئاتر کار نمی کنند همیشه می نالید.

او ادامه داد: تبادل دانشجویانی که علاقه مند برای آموزش هستند از نکات مثبت همکاری تئاتر باران و این کمپانی ایتالیایی است. این همکاری با گروه تئاتر پوتلیج به زودی تئاتری را که امروز پوستر آن رونمایی می شود اجرا می کنیم این نمایش 20 هزار فرسنگ زیر دریا نام دارد. تصمیم داریم در هر فصل از کشورهای مختلف گروه های تئاتری را به ایران دعوت کنیم تا آنها در ایران اجرای عمومی داشته باشند.

داشتن ورک شاپ مشترک بین هنرجویان ایرانی و گروه هایی که به ایران دعوت می شوند از اهداف زیبای تئاتر باران است. یکی از رنج هایی که امروز تئاتر معاصر ما به آن دچار شده است نداشتن دانش از تئاترهای مدرن دنیا است.

کیومرث مرادی درباره سالن های خصوصی که در ایران فعالیت می کنند گفت: تئاترهای خصوصی که در ایران هستند بسیار بهتر از تماشاخانه های خصوصی هستند که سال ها پیش در اروپا ساخته شده اند. متاسفانه معیارهای ما برآمده از تئاتر دولتی است و حتی شاید توقعمان از تئاتر خصوصی بیشتر از تئاتر دولتی باشد و انتظار داریم که تماشاخانه های خصوصی شبیه به تالار وحدت باشند.

او درباره دو نمایشی که برای شروع فعالیت های بین المللی تئاتر باران در نظر گرفته شده، گفت: نمایش "20 هزار فرسنگ زیر دریا" نوشته ژول ورن به کارگردانی پینو دیبودو توسط کمپانی باران در ایران 30 شب اجرا خواهد شد و نمایشی نیز درباره زندگی شاعر و خواننده بزرگ ادیت پیاف است که این اجرا قرار است یک شب به روی صحنه رود و فقط برای بانوان اجرا می شود چون خانم ناتالی اشعار این اجرا را می خواند، ناتالی از بازیگران "20 هزار فرسنگ زیر دریا" نیز است که در دو شیوه متفاوت بازیگری این دو نمایشبه روی صحنه می رود. این گروه روز 24 شهریور وارد ایران می شوند و 27 شهریور به روز صحنه خواهند بود.

کیومرث مرادی در ادامه ابراز امیدواری کرد تا این نمایش اجرای دوم برسد.

در پایان پوستر این نمایش نیز رونمایی شد.