دکتر محمود حریرچی در گفت و گو با خبرنگار ایسکانیوز با اشاره به جنبه روانی تجمل گرایی در جامعه ایران توضیح داد که تجمل گرایی به گونه ای در بین افراد رخنه کرده است که حتی پزشکان هم تحت تاثیر این امر قرار گرفته اند.

او تاکید کرد :خدمات پزشکی چه از سوی بیماران مراجعه کننده و چه از سوی پزشکان معالج به چشم می خورد.

به گفته حریرچی ایران در حوزه مصرف دارو و همچنین استفاده از انواع آزمایش ها و رادیولوژی بیشترین سهم را دارد که اغلب این آزمایش ها غیر ضروری است و ایران دراین موضوع در صدر کشورهای دنیا قرار دارد.

این جامعه شناس گفت: سهم کشورهای توسعه یافته از تولید ناخالص داخلی در بحث خدمات درمانی 17 درصد است در حالی که ایران بر استفاده از دارو تاکید دارد و سهم ایران از تولید ناخالص داخلی در بحث خدمات درمانی تنها 7 درصد است.

او توضیح داد : تجویز دارو از سوی پزشکان ایرانی دو وجه دارد یک، مافیای دارو و سود استفاده از داروها و تجهیزات پزشکی که به ایران وارد می شود و دیگری بحث رقابت است. رقابت در تجویز دارو در ایران در حوزه تجمل گرایی خدمات پزشکی قرار دارد و برخی از پزشکان بنا بر رقابت های کاری دارو تجویز می کنند.

حریرچی گفت: «لفظ داروی خارجی برای ایرانی ها مهم است و برایشان اصلا اهمیتی ندارد این دارو از به طور مثال از بنگلادش وارد می شود یا از آلمان و بیماران می گویند فلان دکتر فلان داروی خارجی را تجویز کرد و یا پزشکان در دورهمی ها از داروهای خارجی صحبت می کنند که ممکن است در کشور تولید کننده، آن دارو کمتر تجویز شود.»

به گفته حریرچی اکثر داروهایی که با هزینه های بالا به ایران وارد می شوند و با قیمتی دو برابر قیمت تمام شده در اختیار مصرف کننده قرار می گیرد و گاهی در کشور تولید کننده در مرحله آزمون و خطای درمانی قرار دارد و از این رو به طور رایگان به بیماران تجویز می شود.

حریرچی معتقد است که نظام سلامت باید اصلاح شود. پزشک عمومی در ایران یک پزشک ناموفق شناخته می شود که تخصصی ندارد در صورتی که در کشورهای توسعه یافته پزشک عمومی یک پزشک موفق است که از کودک چهارساله تا فرد بزرگسال و پیر را می تواند درمان کند. این در حالی است که پزشک خانواده در کشورهای توسعه یافته اهمیت دارد، در حالی که درایران تنها یک اسم یدکی برای برخی پزشکان است.

این در حالی است که دغدغه های جاری در زندگی افراد اختلالات روانی و اضطراب را به وجود می آورد که بحثی اصلی در تجمل گرایی و مصرف گرایی افراطی است بطوری که از هر چهار فرد، یک فرد به بیماری اختلالات روانی مبتلا است و همین امر افراد را تنها و منزوی می کند. در نتیجه افراد که حتی با حضور در جمع هم در تنهایی خود به سر می برند با مصرف گرایی افراطی خود را راضی می کنند.

حریر چی در ادامه صحبت های خود ریشه این اختلالات و تنهایی را در مربوط به کانون خانواده دانست. او با بیان مثالی در دست داشتن تبلت در میان کودکان و همچنین پا فشاری خانواده ها، به خصوص خانواده هایی که در سطح اجتماعی بالای جامعه زندگی می کنند، به تحصیلات و این که کودکان و نوجوانان از سنین پایین باید به فکر تحصیل در دانشگاه باشند را فاجعه خواند و گفت که این نمونه ای از تجمل گرایی خانواده ها است.

به گفته او، خانواده های ایرانی بیشتر از اینکه بر سرمایه گذاری های روانی فرزندان خود تاکید داشته باشند بر سرمایه گذاری مادی تاکید دارند و این موضوع نگران کننده است.

او توضیح داد که جامعه ما جامعه پر هزینه‌ای شده است و تجمل گرایی روی همه جوانب آن تاثیر گذاشته است. این مساله را می‌توان در بحث پزشکی و خدمات پزشکی هم دید. خدمات پزشکی، جنبه کالایی پیدا کرده است. مردم باید در قبال خدمات نیز مانند کالاها، هزینه بپردازند و بعضی مواقع، در قبال چیزی هزینه می‌کنیم که اعتمادی به آن نداریم. پزشکی نیز به همین صورت است. آیا بین هزینه‌ای که روی دست مردم گذاشته می‌شود و خدماتی که ارائه می‌شود، تناسبی وجود دارد؟ به طور کلی نوعی از کم فروشی در جامعه پدید آمده است و احساس مسئولیت نسبت به حرفه ای که در آن هستیم، کمرنگ شده است. درآمد بالا و رواج مصرف گرایی در جامعه، دامن پزشکی را هم گرفته و پزشکی دیگر تقدس گذشته را ندارد. فردی که نقشی به عهده می‌گیرد، باید اهمیت و شان حرفه خود را بداند و در راستای افزایش اعتبار آن تلاش کند. پزشکی در جامعه ما به بیماران مانند کالا نگاه می‌کند و این امر به ضرر جامعه است. رابطه مالی میان پزشک و بیمار باید قطع شود، در غیر این صورت خدمات پزشکی، مانند کالا به فروش می‌رسد.

105/110