خشایار اعتمادی خواننده پاپ در گفت و گو با ایسکانیوز، در رابطه با مشکلات موسیقی پاپ گفت: موسیقی پاپ در مقطعی از زمان به دلیل اقتضای کشور پا به عرصه نهاد. در ابتدا سوء تفاهم ها، سیاه نمایی ها و نیت های غلط بسیاری نسبت به این سبک از موسیقی به وجود آمد. گمانه زنی ها، نشست ها، تعامل ها، حسن نظر ها، تلاش ها و دقت ها باعث شد تا حدود بسیار زیادی سوء نیت ها برطرف شده و راه برای این سبک از موسیقی باز شود. دوران سخت و حساسی بود. به این دلیل که در مقطعی موسیقی در کشور شکل گرفت که تا چندی پیش از آن موسیقی حتی در ماشین ها نیز جزء حلال و حرام های سلیقه ای به حساب می آمد.

وی ادامه داد: در آن زمان شرایط حکم می کرد که با ظرافت، دقت، تعامل، رعایت و درایت این مسیر شروع شود تا بتواند پایه ها و ستون های خود را استوار کند. این اتفاق در آن مقطع با حسن نظر برخی از مسءولان، حمایت مدام و پشتکار یک سری هنرمند چهارچوب شناس و با علم شکل گرفت. از آن زمان به بعد طبیعتا مثل هر پروسه ای که در آن فراز و نشیب هایی وجود داشت، عده ای می روند و عده دیگری می آیند، سبک ها تغییر کرده و تکنولوژی نیز تغییر می کند. به هر حال کارها پس از تولید به اجرا رسید، کنسرت ها برگزار شد و جشنواره ها اتفاق افتاد تا این که در جشنواره فجر برای اولین بار موسیقی پاپ با حفظ صیانت و ارزش ها حضور پیدا کرد. حوزه های کارشناسی وزارت فرهنگ و ارشاد نرمش بیشتری نسبت به صدا و سیما نشان دادند. به هر حال صدا و سیما سیاست های خود را داشت.

اعتمادی اظهار کرد: به نظر من صدا و سیما تا مرزی جلو رفت که درهایش را به موسیقی پاپ بست. صدا و سیمایی که خود آغازگر موسیقی پاپ بود، ما آخرین کارهای خوب موسیقی پاپ را از صدا و سیما شنیدیم و اولویت بندی نگاهشان حمایت، هدایت و کارشناسی کارها بود. حمایت آنها باعث می شود موسیقی های غیر مجاز کمتر داشته باشیم و همه وقتی می دیدند که حمایت انجام می شود جرات می کردند تا کارهایشان را نمایش دهند. این هدایت تنها روی موضوعات تخصصی نبود و به ساختار و بینش هنرمندان نیز تاثیرگذار بود. همچنین به آنها گفته می شد که با چه جامعه ای مواجه هستند. مخاطبان چه افرادی هستند، چه اشعاری بهتر جا باز می کند و پیام دهنده هستند و حتی اگر قرار است از موضوعی تعریض داشته باشید چگونه ادبیات فرهنگی آن را رعایت کنید.

او اذعان کرد: البته بیشتر در تلویزیون این گونه برخورد می شود و رادیو حمایت بیشتری نسبت به آن دارد. اما موسیقی نیاز به تصویر دارد. تا زمانی که موضوع شکل ساز حل نشود من همچنان این را یک تسخیر موسیقایی در رسانه ملی می دانم و ترجیح می دهم به آن بیشتر از این ورود نکنم بالاخره سیاست های کلانی وجود دارد که بهتر است ما در آنها دخالت نکنیم اما به هر حال تعامل باید وجود داشته باشد ما نمی توانیم صوت یک چیز را نشان دهیم اما تصویر آنرا حرام بدانیم و این هم به امید خدا با حسن نظرها رفع خواهد شد.

وی افزود: در میان موسیقی هایی که در حال حاضر می شنویم ابتدا اگر بخواهیم با مخاطبان شروع کنیم باید بگویم نسلی که الان با آن مواجه هستیم بسیار نسل دقیقی است. دهه 70 واقعا موسیقی را خوب گوش می کند یا بهتر است بگوییم موسیقی خوب و با کیفیت را تشخیص می دهد. شاید در دهه 60 بخصوص در نیمه دوم آن نیز دقت در موسیقی به این حد نبود ما هم در آن رنج سنی افرادی را داشتیم که موسیقی خوب را می شناختند اما عموما چون بازار بسیار شلوغی از سبک های مختلف شده بود موجب شد تا سلیقه ها متمرکز نباشد و حال به دلیل اینکه همه نوع موسیقی پاپ وارد شده این نسل باهوش و درایت خود موسیقی خوب را چه از لحاظ محتوای کلامی و چه از لحاظ ساختار موسیقایی دنبال می کند. ممکن است چند هنرمند را به صورت خاص دوست داشته باشد اما علاوه بر آن ها کارهای خوب دیگر را نیز گوش می کنند. یعنی از فردیت خارج شده اند و بیشتر به معنا توجه می کنند. استنباط من این است که آینده خوبی پیش روی موسیقی ما است.

اعتمادی در رابطه با صدا سازی برخی از خوانندگان موسیقی چنین گفت: وقتی شما از یک موسیقی لذت می برید به این معناست که آن موسیقی خوب است. در حال حاضر خیلی از افراد به صدا به عنوان یک ساز نگاه می کنند حالا اینکه چه کسی خوش صدا و یا بد صداست یک نوع سلیقه است و تماما به این بستگی دارد که روی صدای خود کار کرده باشد. به طور مثال وقتی شما خودروی خوبی را سوار می شوید نمی توانید بگویید که چقدر روی تکنولوژی آن کار شده و مهم این است که آن خروجی که می خواهیم دلنشین باشد.

خبرنگار: محمد بهتری راد/ منتشر کننده: سلیمی

503500