علین عزینیان در تودیز زمان نوشت:در باور مردمانی که تصور می کردند هیچ وقت اتحادی مابین ارمنی ها و مسلمانان وجود نخواهد داشت،ارمنی ها باید از یک حزب سکولار حمایت می کردند.حمایت اقلیت های مذهبی یا نژادی از احزاب دموکرات و سکولار در کشور های غربی امری جا افتاده است.در ترکیه،همان طور که همه می دانند، سکولاریسم از آزادی های مذهبی حمایت نمی کند.از اسلام انتقاد می کند و تمام تلاشش منتهی به دفاع از طرفدارانش(جمهور خواهان) است،نه مردم کشور .به این ترتیب اقلیت های دینی ونژادی در دوران جمهوریت،نه تنها به عنوان تهدید بالقوه دیده می شدند بلکه با آنها مقابله نیز می شد.

به گزارش ایسکا نیوز، عزینیان می نویسد: با توجه به چنین سابقه تاریخی.ارمنی ها از رجب طیب اردوغان حمایت کردند.کسی که قول داد به همان اندازه که به عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا توجه می کند،به آزادی و رفاه مردم نیز بیاندیشد.بدین صورت اقیلت ها بر ترس خود غالب شدند ،آن هم در زمانی که می دیدند یک مسلمان که در راس قدرت است، نه تنها به خواسته های هم کیشان خود اهمیت می دهد،بلکه در حمایت از مردم دیگر ادیان نیز کوتاهی نمی کند.حزب عدالت و توسعه عمدتا به عنوان یک حزب محافظه کار شناخته می شود،اما در این زمینه ها دیدی دموکراتیک دارد.بسیاری از ارمنیان نیز به این حزب به عنوان یک حزب محافظه کار نگاه می کنند تا یک حزب اسلامگرا.

حزب عدالت و توسعه از سال 2000 همواره بر پایبندی به قوانین اتحادیه اروپا تاکید ورزیده است.اظهارات سران این حزب،اطمینانی را در میان ارمنیان بوجود آورد.تا جایی که رهبر جامعه ارمنیان در سال 2007 در مصاحبه با رسانه ای آلمانی به طور مستقیم از ترجیح حزب عدالت و توسعه بر حزب جمهوری خلق سخن گفت.به گفته او:" حزب عدالت و توسعه باور های ناسیونالیستی کمتری دارد و اهمیت بیشتری به اقلیت ها می دهد.دولت اردوغان توجه بیشتری به خواسته های ما دارد."

در سال 2010 نیز دولت اردوغان لایحه ای را تصویب کرد که طبق آن دولت موظف به جبران خسارات بوجود آمده برای اقلیت ها می شد.این قانون به نیروهای امنیتی نیز دستور حفاظت و مراقبت از اماکن مخصوص به اقلیت ها را می داد.همین طور اجازه برخورد قانونی با سازمان ها و گروه هایی که بذر نفرت را در میان مردم می کاشتند را می داد. با این حال ارمنیان باز هم خیلی به این تغییرات خوشبین نبودند.اما ناراضی نیز نبودند.

اما در مقابل.هیچ اشاره یا اظهار نظری در مورد سال 1915 نشد.اردوغان همواره سخنانش در سال 2005 را تکرار کرده است."چنین چیزی در تاریخ ما به وقوع نپیوسته است.اعتقادات ما اجازه نسل کشی را نمی دهد.مدارک محکمی برای اثبات ادعاهایم دارم."در سال 2008 نیز به تکرار همین سخنان پرداخت:چیزی به نام نسل کشی در فرهنگ و تمدن جای ندارد.چنین اتهاماتی قابل قبول نیستند."با این حال ارمنیان به حمایت خود از حزب عدالت و توسعه ادامه می دهند،زیرا هیچ حزب دیگری در مورد این واقعه چنین سخن نمی گوید.

اردوغان هیچ گاه از ارمنی ها،یونانیان،یهودیان و آشوریان به عنوان ترک یاد نکرده است.به عنوان مثال در یکی از سخنرانی هایش گفت:"تقریبا 170 هزار ارمنی در کشور ما زندگی می کنند.هفتاد هزار نفر شهروند هستند.اگر مجبور باشم آن صد هزار نفر را به کشور هایشان برخواهم گرداند."

اردوغان همیشه در مواجهه با رهبران رسمی و غیر رسمی ارمنی ها گرم و صمیمی بوده .با این حال وقتی که نوبت به شناسایی قاتل زن ارمنی رسید،او کمترین اهتمامی برای یافتن او نکرد.می گویند قاتل این زن عضو ارتش بوده است.

در پیغامی که اردوغان یک روز قبل از سالگرد آغاز جنگ جهانی اول صادر کرد، از تمام کسانی که در جنگ جهانی اول دچار خسارت شده بودند عذرخواهی کرد.این شامل ارمنی هایی نیز می شد که در ترکیه ساکن بودند.به ناگاه همگان فراموش کردند افرادی که در دانشگاه در مورد ارمنی ها تحقیق می کنند تحت نظر هستند،هنوزر هم در مدارس کشور در مورد تاریخ رسمی دروغ می گویند و آن را تحریف می کنند.با این وجود همه می خواهند باور کنند که اوضاع در حال بهبود است.

در زمان حکومت جمهوری ،اقلیت ها همواره مورد غضب و تحقیر بوده اند.به همین دلیل ارمنی ها تصور کردند تحت حاکمیت حزب عدالت و توسعه،زندگی بهتری برایشان رقم خواهد خورد.با این حال باید واقع بین باشیم داشتن حقوق برابر که خواسته اصلی ارمنی ها است.هنوز هم به واقعیت نپیوسته است.مردم فراموش کرده اند که تغییر نصف و نیمه نمی شود.باید رک صحبت کنیم.در کشوری که تنفر نسبت به هر آن کس که ترک نیست،نهادینه شده است.سخنان اردوغان بسیار آرام و ملایم به نظر می رسند.شهروندان ترکیه اهمیتی به این صحبت ها نمی دهند.اما ارمنی ها ترجیح می دهند این سخنان را تحمل کنند.