رضا قنبری شاعر و منتقد ادبی در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، درباره کم اهمیتی جشنواره های ادبی و شعر در ایران، اظهار کرد: ما در ایران جشنواره های ادبی برگزار می کنیم اما اهمیت و هدفمان از برگزاری این مراسم مشخص نیست. به طور مثال جشنواره بلونیا همانند جایزه نوبل در بخش ادبیات کودک است. ساختار این جشنواره براساس هدف مشخصی توسط بانیانش تدوین شده و براساس ایده های نو در بخش ادبیات کودک نهادینه شده است.
وی افزود: مبنای گزینش آثار در این جایزه ادبی براساس مبانی عقلانی و ساختارمند تدوین شده است و هر اثری که برپایه ایده های نو در بخش ادبیات کودک برگزیده این جایزه می شود.
شاعر مجموعه شعر «جهان و سطر بعد»، با طرح این پرسش که جشنواره های دولتی و ادبی چون شعر فجر آیا اساسنامه و هویت مشخصی دارد؟ ادامه داد: در رابطه با هویت جشنواره های ادبی ابتدا یک ساختار معنایی مشخصی باید تعریف شود و در درجه دوم، مرجعیت جشنواره در وادی ادبیات مشخص شود.
وی با اشاره به اینکه برخی از جشنواره های ادبی تنها با یک اسم برگزارمی شود و متاسفانه برگزارکنندگان جشنواره از میان دوستان خود دست به انتخاب هیات داوران می زنند، گفت: در این رابطه روزی با گوش های خودم شنیدم، داور یک جشنواره ادبی با شاعری تماس گرفت و در مورد پذیرش وی به عنوان برگزیده و اختصاص سکه های مسابقه با او هماهنگ کرد و قرار شد در صورتی که وی برنده جایزه باشد که داور چند سکه از این مسابقه را از آن خود کند.
وی در توضیح جدی نبودن جوایز ادبی گفت: به تعبیر فرهنگی این جوایز نه مبنایی دارند و نه بازتابی، در این رابطه به جای هزینه برای برگزاری و داوری چنین جشنواره هایی بهتر است یک ساختمان با چند اتاق کوچک را برای اعتلای ادبیات فارسی با عنوان مرکز مطالعات آزاد ادبیات ایران اختصاص دهند و برای سازوکار این مرکز اساسنامه ای نوشته شود تا در خلال پرورش جریان ادبی به ایجاد فضای فرهنگی بپردازد و این کار مهمتر از اعطای جوایز قلابی ادبی است که نه تنها فاقد ارزش است بلکه هیچ بازخورد ادبی برای کشور ندارد.
وی با بیان اینکه تاکنون 15 کتاب از بنده منتشر شده است، گفت: 7 اثر از این کتاب ها، نقد ادبی و بقیه مجموعه شعر بوده است و قائل به این هستم که این آثار براساس مجاهده گری و لطف من نوشته شده است.
وی ادامه داد: بنده و ده ها تن دیگر از شاعران این سرزمین در حال حاضر در وضعیت زیستی بسیار نامناسبی دست و پا می زنیم و وقتی یک شاعر در این شرایط بد زیستی 7 کتاب تازه منتشر می کند این تلاش ها چیزی جز مجاهده گری و احساس خلا در زمینه یک مفهوم خاص در ادبیات نیست به طور مثال در کتاب "شعری که زندگی‌ست" به چرایی و چگونگی شعر شاملو پرداخته ام زیرا تاکنون تحقیقی در این زمینه انجام نشده بود.
قنبری با ابراز تاسف از اینکه با وجود نوشتن 9 کتاب تازه در سال جاری با هیچ انتشاراتی برای چاپ آثارش به توافق نرسیده است، گفت: بگذارید کتاب های این دل نویس ها منتشر شود و شاعران جدید در حاشیه باشند البته روزی را می بینم که دوباره رسانه ها، مردم و ناشران سراغ شاعران واقعی می آیند و در آن روز انتظار نداشته باشند که ما با لبخند به استقبالشان برویم.
502
