به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، هر روزه، حشرات ریز و قرمزی به نام مورچه های صحرایی اسپانیا برای جستجوی غذا، چندین سفر از لانه خود انجام می دهند.

این حشرات هنگامی که یک میان وعده کوچک مانند یک بذر یا خرده نان را پیدا کردند، می توانند آن را در فک های ریز خود نگه داشته و آن را به لانه ببرند اما وقتی با یک غذای بزرگتر، مثلاً جیرجیرک مرده یا تکه ای از پاپ کورن روبرو می شوند، اغلب باید آن را کشیده و رو به عقب بروند تا بتوانند آن را به لانه برسانند.

دانشمندان قبلاً فکر می کردند که حشرات برای تشخیص یک مکان آشنا باید جلوی خود را ببینند اما اکنون یک تیم تحقیقاتی نشان داده اند که مورچه ها از روش های بسیاری برای پیدا کردن راه خود استفاده می کنند.

آنها می توانند مناظر آشنا را حتی در مواقعی که به عقب می روند، تشخیص دهند که این قابلیت نشان دهنده سطح بالایی از زیبایی بصری برای چنین حیوان کوچکی است.

«پائولین فلیشمان» از دانشگاه «جولیوس ماکسیمیلیان وورسبورگ» که یک متخصص مغز و اعصاب است و بر روی حرکات مورچه ها مطالعه کرده، در این رابطه می گوید: این آزمایش ها با زمینه زیبایی شناسی رفتاری انجام شده است. وقتی می بینید که چگونه مورچه ها در زیستگاه طبیعی خود حرکت می کنند، از مهارت های آنها بسیار تحت تأثیر قرار می گیرید.

هنگام حرکت به جلو، مورچه های صحرایی اسپانیا (Cataglyphis velox) از یک استراتژی به نام «ادغام مسیر» استفاده می کنند؛ به این صورت که آنها احساس پیچ و تاب راه و قدم هایی را که رفته اند را به خاطر می سپارند و از قدم های باقی مانده ای که تا لانه دارند، برای محاسبه سریع ترین مسیر برگشت به خانه استفاده می کنند.

آنها همچنین برای به دست آوردن جهت و مسیرهای خود به زاویه ای که با خورشید دارند تکیه کرده و به مناظر در حال گذر نگاه می کنند. در طول مسیر برخی از نشانه های خاص را در ذهن نگه می دارند که می تواند در سفر بازگشت به آنها کمک کند.

اما درباره این که آنها چگونه می توانند مسیر درست را در حالی که به سمت عقب می روند تشخیص دهند، تاکنون کمتر اطلاعاتی داده شده است.

بعضی اوقات مورچه ها قبل از آن که دوباره خرده نان را برداشته و با قدم های سنگین به راه خود ادامه دهند، تکه غذا را رها کرده و به محیط اطراف مسیری که می‌روند نگاه می کنند که این عمل «سرکشی» می گویند.

«سباستین شوارتز»، اخلاق شناس دانشگاه «پل ساباتیر» در این باره می گوید: ما در پی کشف این موضوع بودیم که آیا مورچه ها در حال حرکت به عقب از قوه بصری خود استفاده می کنند یا خیر.

شوارتز و همکارانش، مورچه هایی را انتخاب کردند که قبلاً از لانه خود در بیابان به سمت یک منبع غذایی راهی شدند، زیرا آنها از قبل مسیر خود به سوی غذا را مشخص کرده بودند.

در این راستا دانشمندان حشراتی را در بیرون از لانه مورچه ها و در مسیر آنها قرار دادند تا حس خانه به آنها دست دهد و البته کمی هم مسیر آنها را به وسیله تکه ای بزرگ از یک کیک مورد علاقه مورچه ها ( هر چه کره و شکر کیک بیشتر باشد، بهتر )تغییر داده و دور کردند.

هنگامی که مورچه ها شروع به کشیدن شیرینی به سمت لانه کردند، محققان گاهی مناظر اطراف را با اضافه کردن کیسه های پلاستیکی سیاه و پارچه در کنار مسیر، به شکل کوه هایی عجیب تغییر می دادند.

مورچه های مورد آزمایش، پس از طی کردن هر 3.2 متر، ایستاده سرکشی کرده و دوباره به راه خود ادامه می دادندو در نهایت با طی مسیری 8 متری به مقصد خود رسیدند، در حالی که مورچه ها در مسیرهای آشنا می توانند بدون چرخیدن و سرکشی های مداوم، در زمان کمتر تقریباً 6 متر را بپیمایند.

مشاهدات نشان می دهد که حشرات هنگام حرکت به عقب اطراف خود را بررسی کرده و تصمیم می گیرند که در مسیریابی خود چه زمانی و چگونه از این نشانه ها و اطلاعات استفاده کنند.

به عقیده محققان یافته های این مطالعه بسیار "مهیج" است، اگرچه هنوز اطلاعات کشف نشده بسیار بیشتری در مورد ناوبری و حرکت مورچه ها وجود دارد.

انتهای پیام/