یحیی قائدی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، با اشاره به راهکارهای دولت برای جبران کمبود معلم در برنامه هفتم توسعه مبنی بر ایجاد دوره‌های کارشناسی ارشد حرفه‌ای تربیت معلم با همکاری سایر دانشگاه‌ها اظهار کرد: به عقیده بنده دولت نمی‌تواند چنین برنامه‌ای را پیگیری و عملی کند. راه‌های دقیق‌تر و کم هزینه‌تری برای جبران کمبود معلم وجود دارد اما دولت اراده‌ای برای اجرای آن‌ها ندارد.

دولت برای ارتقاء کیفیت آموزش و پرورش راهکار عملیاتی ندارد

وی افزود: طی سال‌های اخیر هیچکدام از دولت‌ها دغدغه تامین و جبران کمبود معلم نداشتند و فقط تامین معلم از نوع خاص صورت گرفته است. در حال حاضر به اندازه کافی فارغ‌التحصیل رشته‌های تعلیم و تربیت، روانشناسی و... داریم که آماده به خدمت هستند اما بجای استفاده از این ظرفیت، دولت‌ها فقط دنبال تدوین برنامه‌های جدیدی بودند که اجرایی نشده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی ادامه داد: دولت‌ها به آنچه که در برنامه‌های توسعه قبلی بوده عمل نکردند و در برنامه هفتم نیز همین رویه ادامه خواهد داشت؛ چرا که یکسری نگرانی‌‎هایی خارج از آموزش و پرورش به این مجموعه تحمیل می‌شود که سبب شده معلم‌های زبده و توانمند و آموزش دیده، نتوانند به این عرصه ورود کنند. بنابراین مشکل ما در حال حاضر این نیست که معلم آموزش‌دیده به اندازه کافی نداریم بلکه مشکل این است که به دلیل برپایی فرآیند گزینش خاص، بسیاری از افراد توانمند نمی‌توانند وارد این عرصه شوند، در نتیجه دستگاه آموزش و پرورش ترجیح می‌دهد کمبود معلم داشته باشد و راه برای ورود معلم با کیفیت به این مجموعه هموار نشود.

وی بیان کرد: طبق بررسی‌ها در حال حاضر فارغ‌التحصیلان بسیاری در رشته‌های علوم تربیتی داریم که می‌توانند با طی کردن یک دوره آموزشی 6 ماهه در دانشگاه فرهنگیان و سایر دانشگاه‌ها آماده ورود به کلاس درس شوند؛ اما آموزش و پرورش چنین همسویی با دانشگاه‌ها ندارد. از سویی در زمینه تربیت معلم اعتماد و اعتقادی هم به دانشگاه‌های دیگر ندارد. لازم به ذکر است که مشکل ناتوانی دانشگاه‌ها در زمینه تربیت معلم نیست؛ بلکه مشکل انگیزه‌هایی است که در دولت‌ها وجود دارد و این باعث می‌شود این برنامه عملی نشود.

قائدی پیشنهاد کرد: معتقدم برای جبران کمبود معلم باید سیاست‌ها تغییر کنند، همچنین باید به اجرای این سیاست‌ها پایبند بود؛ به طوری که بجای تمرکز بر تدوین برنامه‌های جدید؛ به عملی شدن سیاستگذاری‌ها باید پایبند باشیم.

وی اضافه کرد: باور دارم که مسئولیت تامین معلم باید از آموزش و پرورش سلب شود؛ چرا که آموزش و پرورش بسیار کنترل‌گر است و اجازه نمی‌دهد سیاست‌های برنامه توسعه اجرا شود. علاوه بر آن، ضروریست دستگاه‌های غیرمسئول در تربیت معلم‌ها و گزینش و استخدام آن‌ها دخالت نکنند.

عضو هیات علمی دانشگاه خوارزمی با اشاره به بی‌میلی نخبگان برای ورود به عرصه تعلیم و تربیت و فعالیت در این حوزه، گفت: با توجه به اینکه در نظام آموزش و پرورش جایی برای اعمال اراده و خواست‌های معلمان نیست، معلمی انتخاب بسیاری از نخبگان نیست و ترجیح می‌دهند وارد عرصه‌های دیگری شوند که آزادی عمل بیشتری داشته باشند. برای اصلاح این رویه نیز نیاز است سیاست‌گذاری‌ها تغییر کنند.

انتهای پیام/